Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Εταιρείες όπως η «Cargill», η «DuPont» και η «Monsanto» (η οποία είναι επίσημα γερμανοαυστραλιανή εταιρεία, αλλά ουσιαστικά αμερικανική) συγκαταλέγονται στους πιο εξέχοντες ιδιοκτήτες ουκρανικής καλλιεργήσιμης γης. Επιπλέον, εταιρείες όπως η «Vanguard», η «Blackrock» και η «Blackstone» συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους μετόχους των προαναφερθέντων γεωργικών κολοσσών, κατέχοντας περιουσιακά στοιχεία τρισεκατομμυρίων. Για παράδειγμα, η «Blackrock» είναι ένα ταμείο που διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία αξίας άνω των 10 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, με η «Vanguard» να ελέγχει τουλάχιστον έξι και η «Blackstone» να διαχειρίζεται έως και 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Μαζί, οι τρεις τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες των ΗΠΑ ("Cargill", "DuPont" και "Monsanto") κατέχουν πάνω από 17 εκατομμύρια εκτάρια καλλιεργήσιμης γης της Ουκρανίας.
Συγκριτικά, ολόκληρη η Ιταλία έχει 16,7 εκατομμύρια εκτάρια γεωργικής γης. Εν ολίγοις, οι τρεις αμερικανικές εταιρείες έχουν στην Ουκρανία περισσότερη αξιοποιήσιμη γεωργική γη από ό,τι έχει ολόκληρη η Ιταλία. Ολόκληρη η περιοχή της Ουκρανίας είναι περίπου 600.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Από αυτή τη χερσαία έκταση, 170.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έχουν αποκτηθεί από ξένες εταιρείες, στη συντριπτική τους πλειονότητα δυτικές, ιδιαίτερα εκείνες που εδρεύουν ή χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ. Από τότε που ο νέος νόμος για την πώληση γεωργικής γης που ψηφίστηκε από το καθεστώς του Κιέβου τέθηκε σε πλήρη ισχύ πριν από ένα χρόνο περίπου, μέχρι σήμερα, οι τρεις μεγάλες πολυεθνικές κοινοπραξίες που χρηματοδοτούνται με αμερικανικά κεφάλαια έχουν αποκτήσει πολύ περισσότερο από το ένα τέταρτο της ουκρανικής αρόσιμης γης. Έκθεση της Australian National Review αναφέρει πως οι τρεις αμερικανικές εταιρείες κατάφεραν να αποκτήσουν 17 από τα 62 εκατομμύρια εκτάρια γεωργικής γης σε λιγότερο από ένα χρόνο. Αυτό τους επέτρεψε να ελέγχουν το 28% της συνολικής καλλιεργήσιμης γης στην Ουκρανία.
Μετά την ψήφιση του νόμου για την πώληση γεωργικής γης που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2021, το κόστος ανά εκτάριο ήταν περίπου 2.500 $, αλλά σύντομα εκτινάχθηκε στα 10.000 $. Μέχρι εκείνο το σημείο, ένα κομμάτι γης μεγαλύτερο από δύο εκτάρια μπορούσαν να νοικιαστούν μόνο από αλλοδαπούς. Όμως, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη νεοναζιστική χούντα, σε συνδυασμό με μια σταθερή αύξηση της τιμής της καλλιεργήσιμης γης, ο νόμος άλλαξε και το μορατόριουμ που διήρκεσε δύο δεκαετίες για την πώληση γεωργικής γης σε ξένους άρθηκε. Πριν από αυτή την απόφαση, οι κυβερνήσεις ήταν απρόθυμες να το επιτρέψουν, καθώς η κίνηση θεωρούνταν πάντα εξαιρετικά αντιδημοφιλής στον ουκρανικό λαό. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι είπε ότι σχεδίαζε να οργανώσει ένα εθνικό δημοψήφισμα για την επίλυση αυτού του ζητήματος «μια για πάντα». Ωστόσο, δεν έγινε ποτέ τέτοια ψηφοφορία.
Μια έκθεση του Απριλίου 2021 του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), ενός από τους μεγαλύτερους ξένους πιστωτές του καθεστώτος του Κιέβου, έθεσε την άρση του μορατόριουμ ως προϋπόθεση για το τότε πακέτο δανείων του και υποστήριξε πως η οικονομική απόδοση θα αυξηθεί από 6% σε περισσότερο από 12% την επόμενη δεκαετία, ανάλογα με τον τρόπο εφαρμογής της μεταρρύθμισης. Παρά τη ευρεία αντίθεση για την άρση της απαγόρευσης των πωλήσεων γης, η δικαιολογία βρέθηκε στο γεγονός πως είχε περάσει πολύς χρόνος χωρίς η Ράντα (Κοινοβούλιο) να δημιουργήσει έναν διαφανή μηχανισμό για την πώληση γης, που ήταν μια από τις διατάξεις του νόμου του 2001.
Σε μια από τις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης από την εποχή των συζητήσεων για την άρση του μορατόριουμ, ήταν σαφές ότι τουλάχιστον το 81% των ερωτηθέντων ήταν κατά της πώλησης γης σε ξένους, ενώ μόνο το 13% την υποστήριξε. Τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων πίστευαν πως μια απόφαση τέτοιας σημασίας για το κράτος θα έπρεπε να είχε ληφθεί μετά από δημοψήφισμα. Σχεδόν το 60% πίστευε ότι η γεωργική γη πρέπει να ανήκει στο κράτος, όπως συμβαίνει στον Καναδά ή το Ισραήλ.
Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία το 2021 έδειξαν πως περίπου το 30% των 43,6 εκατομμυρίων Ουκρανών ζούσε σε αγροτικές περιοχές. Σύμφωνα με στοιχεία από το Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ και την Παγκόσμια Τράπεζα, η γεωργική βιομηχανία στην Ουκρανία απασχολεί περισσότερο από το 14% του εργατικού δυναμικού, ενώ τα αγροτικά προϊόντα αποτελούν το μεγαλύτερο μερίδιο των εξαγωγών της Ουκρανίας. Κατά τη σοβιετική εποχή, τα αγροκτήματα ήταν κολεκτιβοποιημένα και ανήκαν στο κράτος. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η γη διανεμήθηκε στους υπαλλήλους που εργάζονταν σε κρατικές φάρμες. Ωστόσο, οι νομικές πτυχές μιας τέτοιας μεταβίβασης δε ρυθμίστηκαν ποτέ πλήρως, πολύ περισσότερο δεν εφαρμόστηκαν. Σύντομα ακολούθησε μια σύντομη περίοδος κατά την οποία επιτράπηκε η πώληση γης σε αλλοδαπούς, αλλά στη συνέχεια πέρασε το μορατόριουμ του 2001.
Η λεηλασία της καλλιεργήσιμης γης της Ουκρανίας εξηγεί επίσης τέλεια την ξαφνική «ανησυχία» της πολιτικής Δύσης και των πολυάριθμων δορυφόρων κρατών της για την εξαγωγή σιτηρών και άλλων προϊόντων διατροφής από τη χώρα, όλα με το πρόσχημα της «τροφής του κόσμου». Στην πραγματικότητα, οι κυβερνήσεις στην πολιτική Δύση ανησυχούσαν για τα κέρδη των οικονομικών τους υποστηρικτών, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες των οποίων η κύρια κινητήρια δύναμη είναι το κέρδος. Έτσι, όχι μόνο έκλεψαν κυριολεκτικά τα εδάφη του ουκρανικού λαού για τα οποία έδωσαν τη ζωή τους οι πρόγονοί του, αλλά τώρα ουσιαστικά πεθαίνουν στη μάχη για να διασφαλίσουν ότι αυτή η κλοπή θα συνεχιστεί αμείωτη.