Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, σε συνέντευξη την Κυριακή (εφ. Πολίτης) αποκάλυψε πού θα στρέψει την προσοχή του για να «ξεκλειδώσει το Κυπριακό». Με τη λύση του Κυπριακού, λέει, να μπουν όλες οι χώρες της γειτονιάς, και η Τουρκία, στην εξίσωση της ενέργειας και η Κύπρος να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Θεωρίες, φυσικά, που σηκώνουν συζήτηση (κουβέντα να γίνεται). Προσέξτε τώρα αντιδράσεις: «Ούτε τώρα, ούτε ποτέ δεν πρέπει να ενταχθεί η Κύπρος σε κανένα στρατιωτικό συνασπισμό και ιδιαίτερα σε έναν επιθετικό πολεμικό συνασπισμό, όπως είναι το ΝΑΤΟ», έλεγε προς απάντηση ο εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ, Γιώργος Κουκουμάς. Ενώ, ο Χρύσης Παντελίδης του ΔΗΚΟ, στην ίδια συζήτηση, στον Άστρα, έκρινε ως πρόχειρη, επιπόλαιη, ίσως και ύποπτη τη δήλωση Αβέρωφ. Ζήτησαν, μάλιστα, και οι δύο να απαντήσει ο κ. Νεοφύτου, εάν εννοεί ότι θα αποδεχθεί εγγυήσεις του ΝΑΤΟ σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού.
Θα ήταν όμως σοφότερο να απαντούσαν πρώτα οι ίδιοι: Αν λυθεί το Κυπριακό επειδή η Κύπρος θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ το απορρίπτουν; Προτιμούν άλυτο το Κυπριακό και συνέχιση της κατοχής παρά να ενταχθεί η Κύπρος στο ΝΑΤΟ; «Μπορεί ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο ΔΗΣΥ εδώ και δεκαετίες να βλέπουν στον ύπνο και στον ξύπνιο τους το ΝΑΤΟ, ωστόσο ο κυπριακός λαός έχει άλλη άποψη», έλεγε ο κ. Κουκουμάς. Ας ρωτήσουν, όμως, τον κυπριακό λαό. Θεωρεί τη συνέχιση της κατοχής καλύτερη από την ένταξη στο ΝΑΤΟ;
Αστειότητες. Διότι, πρώτο, η Τουρκία δεν θα επιτρέψει ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ στους αιώνες των αιώνων. Δεύτερο, ακόμα κι αν ενταχθεί η Κύπρος δεν σημαίνει ότι θα τερματιστούν οι διεκδικήσεις της Τουρκίας. Το παράδειγμα της Ελλάδας και των νησιών του Αιγαίου είναι μπροστά στα μάτια μας. Είναι και οι δύο χώρες σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, αλλά οι τουρκικές διεκδικήσεις και οι απειλές για αιματοχυσία δεν σταμάτησαν ποτέ και τώρα κορυφώνονται. Επομένως, ούτε το επιχείρημα του Αβέρωφ Νεοφύτου έχει πρακτικό αντίκρισμα, ούτε και η αντίδραση των υπολοίπων περιέχει σοβαρότητα.
Κουβέντα να γίνεται, όμως, να βγάλουν κι αυτή την προεκλογική κι έχει ο Θεός. Την ουσία δεν θέλει να την αγγίζει κανένας. Και η ουσία εκδηλώνεται αυτές τις μέρες σε όλη την έκτασή της. Η Τουρκία θα συνεχίσει να διεκδικεί την Κύπρο και κάμποσα ελληνικά νησιά, θα συνεχίσει να διεκδικεί κοιτάσματα στη Μεσόγειο, θα συνεχίσει να είναι μια επικίνδυνη για όλη την περιοχή μουσουλμανική χώρα, διότι αυτή είναι η ταυτότητά της. Δεν θα γίνει μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα, που θα συζητήσει τα προβλήματα με τους γείτονές της και θα τα λύσει με διάλογο, επειδή εμείς μεταξύ μας θα συνεχίσουμε την πολιτική εξημέρωσης του θηρίου που δοκιμάζεται και αποτυγχάνει από το 2002 – 2004, όταν της προσφέρθηκαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις χωρίς κανένα αντάλλαγμα για το σεβασμό των συνόρων δύο κρατών μελών, που είναι συνεχώς υπό απειλή.
Γι΄ αυτό, εξάλλου, και αδιαφορεί για τα ΜΟΕ που της προσφέρει ο Γιαννάκης Κουσουλίδης, παρότι αν τα δεχόταν θα ήταν για τους Τουρκοκύπριους το μεγαλύτερο δώρο για την έξοδο τους στο διεθνές εμπόριο. Δεν την ενδιαφέρουν οι Τουρκοκύπριοι, όμως. Ειδικά τώρα με τα κοιτάσματα της Μεσογείου και τους άδειους αγωγούς της, που άνοιξαν ακόμα περισσότερο την όρεξη του εξαγριωμένου θηρίου.
Η αλήθεια να λέγεται, πάντως, ο Αβέρωφ Νεοφύτου είναι ο μόνος που λέει κάτι συγκεκριμένο. Κι ας κριθεί. Αλλά και πάλι στοχεύει στην εξημέρωση του θηρίου και στη συνεργασία μαζί του κι όχι στην αντιμετώπισή του, με όλα τα μέσα, ως εχθρού που θέλει να μας καταβροχθίσει. Και είναι καλύτερα να μας λένε συγκεκριμένες προτάσεις οι υποψήφιοι να ξέρουμε κι εμείς τι μας γίνεται. Όμορφα λόγια όλοι μπορούν να πουν. Όπως κι ο νέος επίσημος υποψήφιος, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, που έλεγε χτες στην εξαγγελία του: «Με επιμονή και πείσμα, αποφασιστικότητα και συνέπεια, θα λυγίσουμε το τείχος της αδιαλλαξίας και τον βράχο της αδιαφορίας». Πώς;