Δεν υπάρχει στρατιωτικός δρόμος για την Ουκρανία για να «νικήσει» τη Ρωσία

Russian artillery firing. Image credit: Creative Cοmmοns

Η παλίρροια της μάχης – και αυξανόμενες απώλειες – στροφή κατά της Ουκρανίας – Από τότε που έγινε φανερό λίγες εβδομάδες μετά τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας ότι τα στρατεύματα της Μόσχας σταμάτησαν έξω από το Κίεβο, υπήρξε μια σχεδόν καθολική πεποίθηση στη Δύση πως η Ουκρανία θα κέρδιζε τελικά. Το μόνο που χρειαζόταν, ισχυρίστηκαν πολλοί ειδικοί, ήταν να αποκτήσουν οι δυνάμεις του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky επαρκή αριθμό όπλων και πυρομαχικών. Καθώς ο πόλεμος πλησιάζει τώρα στο όριο των τεσσάρων μηνών, γίνεται οδυνηρά εμφανές πως οι πιθανότητες στοιβάζονται υπέρ της Ρωσίας.

Daniel L. Davis  - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Σε στρατιωτικό επίπεδο, δεν υπάρχει κανένας ορθολογικός δρόμος μέσω του οποίου η Ουκρανία θα κερδίσει ποτέ τον πόλεμο της. Χωρίς διόρθωση πορείας –και σύντομα– το ίδιο το Κίεβο μπορεί να μην είναι τελικά ασφαλές.

Αφού τα ρωσικά τεθωρακισμένα υπέστησαν μια «εκπληκτική ήττα» από τους Ουκρανούς υπερασπιστές βόρεια του Κιέβου και του Χάρκοβο κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων του πολέμου, πολλοί ειδικοί απέγραφαν τον ρωσικό στρατό ως «ανίκανο» και τόνιζαν ότι ήταν ανίκανοι να νικήσουν τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF), του οποίου η μεγάλη γενναιότητα και οι δεξιότητες χαιρετίστηκαν ευρέως.

Στα τέλη Απριλίου, ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν επισκέφτηκε το Κίεβο και είπε στον Ζελένσκι ότι η Δύση θα μπορούσε να παράσχει στα στρατεύματά του «το σωστό εξοπλισμό» και τη «σωστή υποστήριξη» επειδή ο Όστιν ήθελε να βοηθήσει την Ουκρανία να κερδίσει και να δει «τη Ρωσία αποδυναμωμένη». Εκτός από την άμεση βοήθεια στο πεδίο της μάχης, η Δύση χρησιμοποίησε ταυτόχρονα οικονομικά εργαλεία που αποσκοπούσαν να στερήσουν από τον Πούτιν την ικανότητα να συνεχίσει να διεξάγει πόλεμο.

Τις πρώτες ημέρες του πολέμου, ο Μπάιντεν επέβαλε κυρώσεις που ο Λευκός Οίκος είπε ότι θα ήταν «οι πιο αποτελεσματικοί, συντονισμένοι και ευρύτεροι οικονομικοί περιορισμοί στην ιστορία». Στις 3 Ιουνίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε την έκτη δόση των κυρώσεων, η οποία περιλαμβάνει μερική απαγόρευση των εισαγωγών του μεγαλύτερου μέρους του ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η πρόθεση πίσω από αυτά τα τιμωρητικά μέτρα μάχης και τα οικονομικά μέτρα ήταν να αποδυναμωθεί ή να σταματήσει η ικανότητα του Πούτιν να συνεχίσει τον πόλεμό του στην Ουκρανία και να εξοπλίσει το Κίεβο για να κερδίσει τον πόλεμο. Γίνεται πλέον προφανές πως αυτή η στρατηγική αποτυγχάνει και στις δύο πλευρές.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων τριών μηνών του πολέμου, υπήρξαν σχεδόν καθολικές θετικές δηλώσεις από τους ηγέτες των ΗΠΑ και της Ουκρανίας, που υποδηλώνουν ότι τα στρατεύματα του Κιέβου θα «διώξουν τη Ρωσία» από το ουκρανικό έδαφος και πως το Κίεβο δε θα δεχόταν καμία διευθέτηση κατόπιν διαπραγμάτευσης που θα παραχωρούσε οποιοδήποτε έδαφος στη Ρωσία. Ωστόσο, νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ο λονδρέζικος The Independent αποκάλυψε τμήματα μιας έκθεσης απόρρητων πληροφοριών που διέρρευσαν από το Κίεβο που αποκάλυψε μια πολύ πιο σκληρή πραγματικότητα πεδίου μάχης από ό,τι είχε παραδεχθεί δημόσια.

Σύμφωνα με τη δημοσίευση, ο ανελέητος βομβαρδισμός των ουκρανικών στρατευμάτων από τη Ρωσία τις πρώτες 100+ ημέρες του πολέμου είχε καταστρέψει μεγάλα τμήματα του εξοπλισμού της σοβιετικής εποχής και εξάντλησε τα αποθέματά τους σε πυρομαχικά πυροβολικού. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι ουκρανικές μονάδες πρώτης γραμμής ξεπερνούν με 20-1 στο πυροβολικό και ένα εντυπωσιακό 40-1 σε βολές πυροβολικού. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Ρωσία συνεχίζει να έχει σημαντικά πλεονεκτήματα στην αεροπορική ισχύ (έως 300 αεροπορικές επιδρομές την ημέρα σε σύγκριση με τρεις έως πέντε για την Ουκρανία) και το ανθρώπινο δυναμικό, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως η Ουκρανία χάνει τον έλεγχο της στο Ντονμπάς.

Ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας Oleksiy Reznikov επιβεβαιώνει ότι πάνω από 100 στρατιώτες της UAF σκοτώνονται κάθε μέρα (κάποιες αναφορές αναφέρουν πως ο αριθμός πλησιάζει τους 200 την ημέρα) και 500 ακόμη τραυματίες. Ο Ζελένσκι παραδέχεται ότι η Ρωσία κατέχει περισσότερο από το 20% της ουκρανικής επικράτειας – αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Ενώ είναι απολύτως κατανοητό πως κανένας Ουκρανός ηγέτης δεν θα ήθελε ποτέ να παραχωρήσει οποιαδήποτε χώρα του σε μια δύναμη εισβολής, υπάρχουν και άλλες, πιο σκληρές πραγματικότητες που πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Η επιλογή, με άλλα λόγια, μπορεί να μην είναι θέμα του αν η Ουκρανία θα πρέπει να εγκαταλείψει εδάφη ή όχι, αλλά αν πρέπει να εγκαταλείψει εδάφη τώρα για να περιορίσει τη ζημιά ή να συνεχίσει να πολεμά με την ελπίδα ότι μια μέρα θα τα ξανακερδίσει όλα – σε ένα εξωφρενικό κόστος σήμερα, και χωρίς καμία εγγύηση ότι αργότερα δεν θα χάσουν ακόμη περισσότερο έδαφος. Για παράδειγμα, σήμερα η Ουκρανία εξακολουθεί να κατέχει βασικά μέρη του Ντονμπάς (το Slavyansk/Kramatorsk προεξέχον στο βορρά, την περιοχή Avdiivka στο κέντρο και μεγάλα τμήματα της περιοχής του Donetsk στα νότια. Το Kharkiv και η Odessa εξακολουθούν να βρίσκονται πλήρως υπό τον έλεγχο του Κιέβου. Τα στοιχεία δείχνουν πως όσο περνάει ο καιρός, αυτή η λίστα των πόλεων που ελέγχονται από την Ουκρανία θα συνεχίσει να συρρικνώνεται.

Θα ήταν σχεδόν αδύνατο για τη Δύση να παράσχει αρκετό βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία –και τους τεράστιους όγκους πυρομαχικών πυροβολικού μεγάλου διαμετρήματος που χρειάζονται οι οβίδες– που θα επαναφέρει σε ισορροπία το σημαντικό μειονέκτημα που έχει η Ουκρανία στη δύναμη πυρός. Ακόμη και οι σύγχρονοι εκτοξευτές πυραύλων που ανέλαβαν πρόσφατα οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα αλλάξουν ουσιαστικά το αρνητικό ισοζύγιο για το Κίεβο.

Ο Ζελένσκι και ο ουκρανικός λαός θα έρθουν σύντομα αντιμέτωποι με την άσχημη προοπτική ότι η συνέχιση των μαχών θα φέρει περισσότερο θάνατο και καταστροφή στον λαό, τις πόλεις και τις ένοπλες δυνάμεις του – αλλά δεν επαρκεί για να αποτρέψει την ήττα. Η αλήθεια είναι πως οι στρατιωτικές αρχές και η απλή ικανότητα είναι υπέρ της Μόσχας. Είναι απίθανο αυτοί οι παράγοντες να αλλάξουν με τον καιρό για να αποφευχθεί η ήττα για το Κίεβο και το γενναίο λαό του. Αυτή είναι η άσχημη, πικρή πραγματικότητα του πολέμου.