 |
| RΕUΤΕRS/Κevin Lamarque |
Eamon McKinney - strategic-culture.org - Παρουσίαση Freepen.gr
Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής της Αμερικής που πραγματοποιήθηκε στο Λος Άντζελες φιλοξένησε μια σειρά από αξιόλογους πολιτικούς της Λατινικής Αμερικής. Ωστόσο, υπήρχαν πολλοί αξιόλογοι απόντες, η Κούβα, η Νικαράγουα και η Βενεζουέλα. Οι δύο τελευταίες είναι αναμφισβήτητα δημοκρατίες, αλλά λόγω των ανεξάρτητων κυβερνητικών πολιτικών τους δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στη σύνοδο κορυφής που φιλοξενήθηκε από τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τη διεστραμμένη εκδοχή της δημοκρατίας της Αμερικής, μόνο οι δεξιές, νεοφιλελεύθερες, φιλικές προς την Αμερική χώρες μπορούν να χαρακτηριστούν νόμιμες δημοκρατικές κυβερνήσεις και κατ' επέκταση «φίλοι».
Οι μέρες που η Αμερική μπορεί να υπαγορεύει και να εκφοβίζει λατινοαμερικανικά έθνη έχουν τελειώσει. Αν και όχι όπως προορίζονταν από τους οικοδεσπότες, υπήρχε πολλή ενότητα και φιλία στη Σύνοδο Κορυφής. Ο επικεφαλής της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Μεξικού Manuel Lopez Obrador αρνήθηκε να παρευρεθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον αποκλεισμό των τριών απόντων εθνών, στη θέση του στάλθηκε ένας ανώτερος αξιωματούχος. Οι αρχηγοί κρατών της Γουατεμάλας, της Ονδούρας και του Ελ Σαλβαδόρ αρνήθηκαν επίσης την πρόσκληση επικαλούμενοι τον ίδιο λόγο. Αυτή η θεμελιώδης και θαρραλέα στάση ήρθε με την κατανόηση πως θα τοποθετούνταν ως εχθροί των ΗΠΑ, αλλά το έκαναν ούτως ή άλλως. Μετά από διακόσια χρόνια υπό το ιμπεριαλιστικό δόγμα Μονρόε, δε θα ανέχονται πλέον να θεωρούνται το κατώφλι της Αμερικής. Το μήνυμα από τη Λατινική Αμερική ήταν σαφές, «δεν χρειαζόμαστε τη δική σας εκδοχή φιλίας».
Αν και δε δηλώθηκε, ένας από τους κύριους στόχους των ΗΠΑ στη Σύνοδο Κορυφής ήταν να αποτρέψουν την περαιτέρω εμπλοκή της Λατινικής Αμερικής με την Κίνα. Το πρόβλημα για την Αμερική είναι ότι «νότια των συνόρων» προτιμούν την κινεζική εκδοχή της φιλίας. Αυτό συνεπάγεται στην πραγματικότητα να ακούνε τις ανάγκες των «φίλων» τους, κάτι στο οποίο η Αμερική είναι λυπηρά κακή. Όλες οι λατινικές χώρες παλεύουν με το επαχθές χρέος του ΔΝΤ και πολλές είναι πολύ κοντά στην χρεοκοπία. Χρειάζονται επενδύσεις στις οικονομίες και τις υποδομές τους. Η Κίνα προσφέρει και τα δύο χωρίς την εσωτερική παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των εθνών. Ο σεβασμός της κυριαρχίας και της αυτοδιάθεσης είναι αυτό για το οποίο αγωνίζονται οι Λατινοαμερικανοί από την ισπανική κατάκτηση πριν από περισσότερα από 400 χρόνια. Για πρώτη φορά εδώ και αιώνες, οι χώρες μπορούν να δουν πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί τώρα, και η Κίνα είναι ένα μεγάλο μέρος αυτού του σεναρίου. Η Αμερική προσφέρει μόνο συνεργασία για την ασφάλεια, η Λατινική Αμερική έχει ανησυχίες για την ασφάλεια, αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ανησυχίας απευθύνεται στην Αμερική. Η αυτοκρατορία των κωφών πρέπει να καταλάβει πως η Λατινική Αμερική έχει ένα νέο, πολύ καλύτερο φίλο.
Το μήνυμα που έλαβαν οι ΗΠΑ από τη Σύνοδο Κορυφής ήταν μια ξεκάθαρη απόρριψη των αμερικανικών πολιτικών σε ολόκληρη την ήπειρο και των προσπαθειών τους να δημιουργήσουν ένα μπλοκ κατά της Κίνας. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν ήδη συνηθίσει σε μια τέτοια απόρριψη. Οι προσπάθειες δημιουργίας μιας αντι-κινεζικής συμμαχίας στην Ασία απέτυχαν επίσης παταγωδώς, για πολλούς από τους ίδιους λόγους. Καμία ασιατική χώρα δεν βλέπει την Κίνα ως απειλή, τη βλέπουν ως έναν περιφερειακό ηγέτη του οποίου το οικονομικό θαύμα έχει ανεβάσει ταυτόχρονα τις οικονομίες των γειτόνων της. Οι προσπάθειες των ΗΠΑ να δημιουργήσουν ανησυχίες για την ασφάλεια όπου δεν υπάρχουν, έχουν κερδίσει μηδενική έλξη μεταξύ των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Με εξαίρεση τα κατεχόμενα έθνη της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας, οι σχέσεις της Κίνας με τους ασιάτες γείτονές της είναι εξαιρετικές.
Ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας Ismail Jaakob είπε ότι «Όταν οι Αμερικανοί έρχονται στην Ασία θέλουν να μιλήσουν μόνο για την ασφάλεια, δεν έχουμε πιεστικές ανησυχίες για την ασφάλεια, όταν τα ασιατικά έθνη συγκεντρώνονται, μιλάμε για εμπόριο, τα όποια προβλήματα μπορούν να επιλυθούν μέσω διαπραγματεύσεων και διπλωματίας». Η κύρια ανησυχία για την ασφάλεια μεταξύ των ασιατικών εθνών είναι η συζήτηση για την ανάγκη για ένα ασιατικό ΝΑΤΟ. Οι πρόσφατες προσπάθειες των ΗΠΑ να τοποθετήσουν πυραύλους που στοχεύουν την Κίνα σε έξι ασιατικές χώρες δε βρήκαν καμία ανταπόκριση. Αν η Αμερική άκουγε (αμφίβολο), θα είχαν ακούσει ότι ούτε τη χρειάζεται ούτε τη θέλει κανείς σε μια περιοχή που επιθυμεί απλώς να κάνει δουλειές. Αμερικανική φιλία στην Ασία σημαίνει να κάνεις οποιονδήποτε εχθρό της Κίνας, και κανείς δεν θεωρεί ότι αξίζει το τίμημα.
Ένας άλλος από τους εχθρούς της Αμερικής, η Ρωσία έχει αψηφήσει όλες τις προσπάθειες να καταστρέψει την οικονομία της και έχει ανακάμψει για να αποκτήσει το ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο. Τα διαφανή κίνητρα πίσω από τη σύγκρουση στην Ουκρανία έχουν κάνει πολλά έθνη να επευφημούν αθόρυβα τη Ρωσία στον αγώνα τους ενάντια στον κοινό εχθρό, την Αυτοκρατορία. Οι κυρώσεις που είχαν σχεδιαστεί για να καταστρέψουν τη Ρωσία βρήκαν μικρή υποστήριξη έξω από τους συνήθεις υπόπτους της κλίκας του ΝΑΤΟ. Καθώς ο κόσμος αντιμετωπίζει καταστροφικές ελλείψεις τροφίμων, ενέργειας και κεφαλαίων, είναι όλο και περισσότερο η Ρωσία και η Κίνα στις οποίες στρέφονται οι χώρες για βοήθεια.
Ενώ οι εχθροί της Αμερικής συνεχίζουν να απολαμβάνουν πολλή καλή θέληση, πώς τα πάνε οι φίλοι της Αμερικής; Οχι τόσο καλά. Συμμετέχοντας στην παράλογη ρητορική κατά του Covid κατά της Κίνας που υποκινήθηκε από τον Τραμπ, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Βρετανία έχουν αυτοκτονήσει οικονομικά αποξενώνοντας έναν πολύτιμο εμπορικό εταίρο, μόνο και μόνο για να ευχαριστήσουν την Αμερική. Οι φίλοι των Αμερικανών στην Ευρώπη θα υποφέρουν από φρικτές ελλείψεις τροφίμων και ενέργειας μαζί με τον ραγδαία αυξανόμενο πληθωρισμό, όλα σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της πρόκλησης της Ουκρανίας. Χωρίς να ξεχνάμε την υποκίνηση ενός περιττού και επικίνδυνου πολέμου στη γειτονιά τους, έναν πόλεμο που κανείς άλλος εκτός από την Αμερική (ΝΑΤΟ) δεν ήθελε. Και φυσικά η ίδια η Ουκρανία, οδηγούμενη σε έναν καταστροφικό πόλεμο εναντίον ενός πολύ ισχυρότερου εχθρού, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με την ήττα και την καταστροφή. Όλες οι προσπάθειες του άτυχου Ζελένσκι για μια ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων εμποδίζονται από τη Δύση. Όχι όσο υπάρχουν μερικοί Ουκρανοί ακόμα ζωντανοί προφανώς. Παρά τα ενθαρρυντικά λόγια των Αμερικανών κυρίων του, ο Ζελένσκι μιας χρήσης βρίσκεται πολύ μόνος. Η άλλοτε ευημερούσα μετασοβιετική Ουκρανία έχει μετατραπεί σε ένα χρεοκοπημένο, καμένο κέλυφος του πρώην εαυτού της. Ο Ζελένσκι μπορεί κάλλιστα να καταφύγει στα 45 εκατομμύρια δολάρια του στο Μαϊάμι όταν όλα τελειώσουν, αλλά ο άτυχος ουκρανικός λαός θα υποστεί τις συνέπειες της αμερικανικής φιλίας για τις επόμενες γενιές.
Εάν η Αμερική έχει τον τρόπο της, οι «φίλοι» της στην Ταϊβάν θα έχουν σύντομα την ίδια μοίρα με την Ουκρανία. Παρά όλες τις προσπάθειες να προκληθεί η Κίνα σε μια ενέργεια που θα προκαλούσε διεθνή οργή, και πιθανώς κυρώσεις, η Κίνα έχει επιδείξει σημαντική αυτοσυγκράτηση. Κατανοεί το παιχνίδι που παίζεται και απουσιάζει μια ανόητη Διακήρυξη Ανεξαρτησίας από την Ταϊβάν, που είναι απίθανο να συμβεί. Η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία είναι κατεχόμενα έθνη από το 1944. Η αμερικανική παρουσία υφίσταται συντριπτική αντίρρηση από τους πολίτες, ωστόσο οφείλουν πίστη στην Αμερική. Σε περίπτωση σύγκρουσης στην Κίνα, οι αμερικανικές βάσεις τους θα είναι πιθανότατα οι πρώτοι στόχοι σε οποιαδήποτε απάντηση της Κίνας. Ωστόσο, και τα δύο έθνη απέρριψαν τα αμερικανικά αιτήματα να φιλοξενήσουν την Κίνα που αντιμετωπίζει πυραύλους στις χώρες τους.
Η απώλεια της αμερικανικής επιρροής έχει επιταχυνθεί τρομερά τους τελευταίους μήνες και ήρθε σε μια κακή στιγμή. Η Αμερική χρειάζεται φίλους περισσότερο από ποτέ τώρα και δυσκολεύεται να τους βρει. Ακόμη και εδώ και καιρό «φίλοι» και ικέτες όπως η Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου αποφεύγουν την έκκληση της Αμερικής να παράγουν περισσότερο πετρέλαιο. Ο Μπάιντεν δεν μπορούσε καν να πάρει τον MBS να μιλήσουν τηλεφωνικά. Ξεδιάντροπα στράφηκαν επίσης στη Βενεζουέλα για να ζητήσουν πετρέλαιο, όπως ήταν αναμενόμενο, δε βρήκαν φίλους ή λύσεις ούτε εκεί.
Η επιστροφή στον Χένρι Κίσινγκερ, εξ ορισμού του, το να είσαι φίλος ή εχθρός της Αμερικής μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνο. «Η Αμερική δεν έχει μόνιμους φίλους ή εχθρούς, μόνο συμφέροντα»
Όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους Αμερικανούς «φίλους» θα πρέπει να προσέξουν τα λόγια του.
Όμως οι ΗΠΑ εμπνέουν πράγματι ένα νέο πνεύμα φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των εθνών του κόσμου. Οι οικονομικοί συνασπισμοί και οι ομάδες ασφαλείας των ομοϊδεατών χωρών επεκτείνονται στην Κεντρική Ασία, την Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ασία και τη Λατινική Αμερική. Όλα αυτά τα μπλοκ είναι αντιιμπεριαλιστικής φύσης και εξ ορισμού αντιαμερικανικά. Πάνω από ένας αιώνας αμερικάνικου ιμπεριαλισμού πλησιάζει γρήγορα στο τέλος του.