Επικαλούνται ακόμη και τη Συνθήκη του Πασάροβιτς του 1718, που είχε μετατρέψει το Αιγαίο σε εσωτερική θάλασσα του οθωμανικού κράτους, πράγμα που φιλοδοξεί να επαναλάβει η σημερινή Τουρκία...
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι πως η Τουρκία, φίλη και σύμμαχος χώρα της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, απειλεί συνεχώς την Ελλάδα με πολεμικές ενέργειες (casus belli) και «επικαλείται» σημεία συνθηκών που αφορούν τις υποχρεώσεις άλλων αλλά όχι τις δικές της. Επίσης διαστρεβλώνει συστηματικά το ισχύον διεθνές δίκαιο ερμηνεύοντας κατά περίπτωση τι «πρέπει να ισχύει». Και αυτό αφορά ως και το δίκαιο της θάλασσας που η ίδια δεν έχει προσυπογράψει και δεν αναγνωρίζει.
Τα πάντα λοιπόν υπέρ εφήμερων συμφερόντων της και κατά των άλλων χωρών.
Έτσι λοιπόν η Τουρκία παραβλέπει το τι έπρεπε να ακολουθήσει για το καθεστώς των νήσων Ίμβρου και Τενέδου (άρθρο 14 της Συνθήκης της Λοζάνης) και αποσιωπά από τις δηλώσεις της την απαγόρευση υπερπτήσεων στρατιωτικών αεροπλάνων της πάνω από τα νησιά του Β. Αιγαίου (άρθρο 13, σημ. 2 της Συνθήκης της Λοζάνης).
Με τις κινήσεις της η Τουρκία δεν αμφισβητεί μόνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος αλλά και τα θαλάσσια σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακόμη ως μέλος του ΝΑΤΟ η Τουρκία είναι η μοναδική χώρα μέλος της συμμαχίας που απειλεί με casus belli άλλη σύμμαχο χώρα!
Αλλά άμα «έχεις τέτοιους φίλους (και συμμάχους) τι να τους κάνεις τους εχθρούς»!
Ανδρέας Μπούκας
ΥΓ: Εικόνα 1: Χάρτης με τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας. Είναι του 1994.
Εικόνα 2: Χάρτης του 1571 της νήσου Ρόδου, από ιδ. συλλογή.