Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Είχε ήδη προβλεφθεί λίγο μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας ότι το Ιράν θα γινόταν πολύ πιο σημαντικό για τη Ρωσία. Αυτό συμβαίνει επειδή το NSTC λειτουργεί ως ένας διάδρομος διαπολιτισμικής ολοκλήρωσης που συνδέει τον ιστορικά χριστιανικό πολιτισμό της Ρωσίας, τον ισλαμικό πολιτισμό του Ιράν και τον ινδουιστικό πολιτισμό της Ινδίας, για να μην αναφέρουμε τους άλλους, όπως εκείνους στην Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία που μπορούν έμμεσα να συνδεθούν με τη Ρωσία μέσω αυτής της Διαδρομής. Είναι μια αναντικατάστατη βαλβίδα από την οικονομική και χρηματοοικονομική πίεση της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που δημιούργησε τέτοιες υλικοτεχνικές δυσκολίες στη Ρωσία τους τελευταίους μήνες, ειδικά από την στιγμή που συνδέεται με την Ινδία, η οποία αψήφησε τις δυτικές πιέσεις συνεχίζοντας να ασκεί την πολιτική των αρχών της ουδετερότητας.
Χωρίς την ηγετική συμμετοχή του Ιράν στο NSTC, η Ρωσία θα ήταν αποκομμένη από τους απαραίτητους Ινδούς εταίρους των οποίων η αποφασιστική παρέμβαση απέτρεψε προληπτικά την δυνητικά δυσανάλογη εξάρτησή της από την Κίνα στο μέλλον. Αυτό το αποτέλεσμα με τη σειρά του βοήθησε τον κόσμο να σημειώσει πρόοδο στο να περάσει πέρα από την παρούσα διπολική ενδιάμεση φάση της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης στην πολυπολικότητα, όπως οι Διεθνείς Σχέσεις διαμορφώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον ανταγωνισμό μεταξύ των αμερικανικών και κινεζικών υπερδυνάμεων. Τώρα γίνεται όλο και πιο δυνατό να μιλάμε για έναν τρίτο πόλο επιρροής που αντιπροσωπεύεται από τη μεγάλη στρατηγική σύγκλιση μεταξύ Ρωσίας, Ιράν και Ινδίας.
Δεν αναγνωρίζεται επίσημα από τους διπλωμάτες τους για να αποφευχθεί η παρανόηση των αμερικανικών ή/και κινεζικών υπερδυνάμεων των προθέσεων των πολιτισμών-κρατών τους, αλλά και οι τρεις προσπαθούν ανεπίσημα να συγκροτήσουν ένα νέο Κίνημα των Αδεσμεύτων («Νεο-ΝΑΜ»). Ελπίζουν να χρησιμεύσουν ως ίσα κέντρα βάρους εντός του τρίτου πόλου επιρροής που ελπίζουν να δημιουργήσουν για τη μετακίνηση των Διεθνών Σχέσεων πέρα από την παρούσα διπολική ενδιάμεση φάση τους και προς ένα σύστημα «τριπολικότητας» που αναμένουν ότι θα διευκολύνει αναπόφευκτα την εμφάνιση της πολυπολικότητας. Ο σκοπός πίσω από αυτό είναι να μεγιστοποιήσουν την αντίστοιχη στρατηγική τους αυτονομία εντός του Νέου Ψυχρού Πολέμου έναντι των δύο υπερδυνάμεων.
Οι διεθνείς επιπτώσεις της επιτυχίας του σχεδίου τους θα άλλαζαν κυριολεκτικά το παιχνίδι, γεγονός που εξηγεί γιατί γίνονται ενεργά προσπάθειες για να τους σταματήσουν. Αυτά έλαβαν τη μορφή του Associated Press που ηγείται της εκστρατείας πληροφόρησης των Δυτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (MSM) υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κατά της Ρωσο-Ιρανικής Στρατηγικής Συνεργασίας , ενώ άλλα μέσα διεξάγουν μια συμπληρωματική κατά της Στρατηγικής Συνεργασίας Ρωσίας-Ινδίας. Και οι δύο απέτυχαν αφού οι ηγεσίες τους εμπνέονται από την κοινή πολυπολική συντηρητική-κυριαρχική κοσμοθεωρία τους (MCS) να παραμείνουν στην πορεία τους παρά τη σημαντική πίεση αφού οι στρατηγοί τους προφανώς τους διαβεβαίωσαν πως θα άξιζε τον κόπο στο τέλος, αρκεί να παραμείνουν υπομονετικοί.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον Πακιστανό γείτονά τους, ο οποίος φαίνεται επιτακτικά να βρίσκεται στη διαδικασία επαναβαθμονόμησης της μεγάλης στρατηγικής του και του σχετικού οραματιζόμενου ρόλου στην παγκόσμια συστημική μετάβαση μετά τη σκανδαλώδη αλλαγή της κυβέρνησης. Τα ανάμεικτα μηνύματα που έχουν στείλει οι νέες αρχές προς τη Ρωσία, παράλληλα με την ενθουσιώδη προσέγγισή τους προς τις ΗΠΑ, υποδηλώνουν έντονα ότι η κοσμοθεωρία του MCS που ασπαζόταν προηγουμένως από τον πρώην πρωθυπουργό Khan αντικαθίσταται σταδιακά σε αβέβαιο βαθμό από τη φιλική προς τη Δύση μονοπολική φιλελεύθερη- παγκοσμιοποιητική νέα κυβέρνηση. Αυτό περιπλέκει τις πολυπολικές διαδικασίες στη Νότια Ασία και κινδυνεύει να απομονώσει το Πακιστάν από αυτές στο χειρότερο σενάριο.
Ωστόσο, το Πακιστάν δεν έχει καμία πρόθεση να παρέμβει στο NSTC ακόμη και αν επρόκειτο να εισέλθει σε μια πλήρη και εξαιρετικά γρήγορη προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Αυτή η παρατήρηση σημαίνει ότι η μεγάλη στρατηγική σύγκλιση μεταξύ Ρωσίας, Ιράν και Ινδίας θα συνεχιστεί, με αυτές τις δύο τελευταίες να γίνονται ακόμη πιο σημαντικές για τη Μόσχα από ποτέ ως βαλβίδες από τη δυτική πίεση και αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις για να αποτραπεί προληπτικά οποιαδήποτε δυνητικά δυσανάλογη εξάρτηση από την Κίνα. Το Πακιστάν υποτίθεται πως θα διαδραμάτιζε συμπληρωματικό ρόλο στην Ευρύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση της Ρωσίας (GEP) εξυπηρετώντας επίσης την εξισορρόπηση της αυξανόμενης εξάρτησης της Μόσχας από την Τεχεράνη και το Νέο Δελχί, αλλά αυτό πλέον φαίνεται απίθανο υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων.
Με τις σχέσεις πρακτικά παγωμένες στο ενεργειακό μέτωπο που οραματιζόταν ότι έθεταν τη βάση της προσδοκώμενης στρατηγικής τους εταιρικής σχέσης, υπάρχει μικρή πιθανότητα η Ρωσία να θεωρήσει ποτέ το Πακιστάν πιο σημαντικό για το «Ummah Pivot» από ό,τι γίνεται γρήγορα το Ιράν, εκτός εάν αυτά τα ζητήματα επιλυθούν επειγόντως. Κατά πάσα πιθανότητα, μάλλον δεν θα είναι, και αυτή η θλιβερή πρόβλεψη οφείλεται στη μορφωμένη εικασία ότι οι νέες αρχές του Πακιστάν θεωρούν πως η επιβράδυνση του ρυθμού προσέγγισής τους με τη Ρωσία αποτελεί «αποδεκτή μονομερή παραχώρηση» με αντάλλαγμα τη συνέχιση των συνομιλιών για τη βελτίωση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, που είναι η νέα τους προτεραιότητα εξωτερικής πολιτικής.
Παρόλο που πρόσφατα φάνηκαν μικρά βήματα για την αποκατάσταση των σχέσεών τους, η συνέντευξη του νέου υπουργού Εξωτερικών Μπούτο στο Associated Press κατά το εναρκτήριο ταξίδι του στην Αμερική για να παραστεί σε εκδήλωση του ΟΗΕ και να συναντηθεί κατ' ιδίαν με τον Μπλίνκεν έθεσε αμφιβολίες για το ενδιαφέρον του Ισλαμαμπάντ για επανέναρξη των ενεργειακών συνομιλιών με τη Ρωσία. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, αποκάλυψε ότι «η εστίασή του στις συνομιλίες με τον Blinken ήταν στην αύξηση του εμπορίου, ιδιαίτερα στη γεωργία, την τεχνολογία των πληροφοριών και την ενέργεια». Αυτό υποδηλώνει πως η Αμερική προσπαθεί να «κυνηγήσει» την αναφερόμενη συμφωνία της Ρωσίας με το Πακιστάν για την παροχή τροφίμων και καυσίμων με έκπτωση 30%, ίσως ακόμη και να προσφέρει λιγότερη έκπτωση –αν υπάρχει καθόλου– ως «αναγκαίο κόστος» για τη βελτίωση των δεσμών.
Το προβλέψιμο αποτέλεσμα της απόφασης του Πακιστάν να μην επαναλάβει τις ενεργειακές συνομιλίες με τη Ρωσία είναι πως η σημασία του Ιράν και της Ινδίας για τη ρωσική μεγάλη στρατηγική θα συνεχίσει να αυξάνεται χωρίς να διατηρείται υπό έλεγχο από τον πακιστανικό παράγοντα εξισορρόπησης που η Μόσχα θεωρούσε προηγουμένως δεδομένο. Αυτό δε θα είναι πρόβλημα εκτός και αν πολιτικοποιήσουν το ρόλο τους ως βαλβίδες από την πίεση της Δύσης, κάτι που διστάζουν να κάνουν ούτως ή άλλως, καθώς αυτό θα μπορούσε να υπονομεύσει τα κοινά τους συμφέροντα στην παγκόσμια συστημική μετάβαση μέσω του Neo-NAM. Ωστόσο, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η πρακτική εξάλειψη της εξισορροπητικής επιρροής του Πακιστάν σε αυτό το παράδειγμα αυξάνει την εξάρτηση της Ρωσίας από το Ιράν και την Ινδία.
Με ή χωρίς τις ρωσο-πακιστανικές σχέσεις να γίνονται στρατηγικές όπως ήλπιζε η Μόσχα και κατά συνέπεια να βοηθήσει στην εξισορρόπηση του οραματιζόμενου Νεο-ΝΑΜ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο άξονας που συγκεντρώνει η Ρωσία με το Ιράν και την Ινδία θα συνεχίσει να ενισχύεται καθώς αυτοί οι τρεις επιδιώκουν από κοινού τη δημιουργία ένας τρίτου πόλου επιρροής στις Διεθνείς Σχέσεις. Η επιτυχία αυτού του έργου θα βοηθήσει τον κόσμο να σημειώσει πρόοδο στο να περάσει την παρούσα διπολική ενδιάμεση φάση της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης και αντίστοιχα να δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες για άλλες χώρες να ενισχύσουν την στρατηγική τους αυτονομία στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο.