Από: analyst.gr
Ανάλυση
Εισαγωγικά, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, του Putin καλύτερα, είναι ασφαλώς καταδικαστέα από όλους μας – ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, κυβερνάται από ένα αυταρχικό καθεστώς που δεν είναι αποδεκτό από κανέναν Πολίτη της Δύσης. Δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, διενεργούνται εγκλήματα στη χώρα και υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό οι αθώοι Ουκρανοί Πολίτες – με την πατρίδα τους να ισοπεδώνεται.
Εν τούτοις δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι, ο μεγάλος χαμένος της σύγκρουσης είναι ήδη και θα είναι ακόμη περισσότερο στο μέλλον, η Ευρώπη – πόσο μάλλον εάν ο πόλεμος συνεχισθεί, καθιστώντας την Ουκρανία ένα νέο Αφγανιστάν. Εκτός αυτού, η Ρωσία δεν πρόκειται να σβηστεί από το χάρτη, όπως ίσως επιθυμούν οι ΗΠΑ, ακόμη και αν χάσει τον πόλεμο – ο οποίος έχει εξελιχθεί σε έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, τόσο οικονομικό, όσο χρηματοπιστωτικό και στρατιωτικό.
Ο μεγάλος κίνδυνος όμως είναι να εξελιχθεί σε έναν παγκόσμιο πόλεμο (ανάλυση), καθώς επίσης σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, όπως άλλωστε προειδοποιούν έμπειρες αμερικανικές οργανώσεις (πηγή) – κάτι που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται με υπευθυνότητα από τη Δύση, τουλάχιστον με κριτήριο τις δηλώσεις πολλών κρατικών αξιωματούχων. Δυστυχώς δε, η Ρωσία δεν φαίνεται πρόθυμη να υποχωρήσει, γνωρίζοντας πως έτσι θα υποστεί μεγάλες απώλειες – ενώ φοβάται πως θα έχει την «τύχη» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή της Γιουγκοσλαβίας.
Ο μεγάλος κίνδυνος τώρα δεν είναι ίσως η σύγκρουση στην Ουκρανία, αλλά η πρόθεση της Φινλανδίας να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ (πηγή) – όπως τουλάχιστον φαίνεται να έχει αποφασίσει η σημερινή πρωθυπουργός της, η κυρία Sanna Marin.
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εδώ πως η Φινλανδία, υπό τον Mannerheim, τον ηγέτη του πολέμου του χειμώνα (πηγή), ή του πρώτου σοβιετικού φινλανδικού πολέμου του 1939, ήταν βασικός σύμμαχος του Hitler. Εν προκειμένω, οι Σοβιετικοί συνήψαν μία χωριστή συνθήκη ειρήνης με τη Φινλανδία για να τερματίσουν το δεύτερο σοβιετικό φινλανδικό πόλεμο και συνέχεια του πρώτου που διήρκεσε από το 1941 έως το 1944 (πηγή) – έτσι ώστε να μπορέσει ο Κόκκινος Στρατός να επικεντρωθεί στην ήττα της Βέρμαχτ.
Η αιτία δε του πρώτου πολέμου του χειμώνα, ο οποίος οδήγησε στο δεύτερο πόλεμο που έληξε με υποφερτούς όρους για τη Φινλανδία, μία χώρα που μόλις μία γενιά ενωρίτερα αποτελούσε μέρος της τσαρικής Ρωσίας, ήταν ο φόβος των Σοβιετικών – η ανησυχία τους πως η Βέρμαχτ θα μπορούσε να επιτεθεί και να πολιορκήσει το Leningrad από τη Φινλανδία, αφού επείχε μόλις 32 χιλιόμετρα από τα σύνορα της.
Ο φόβος τους άλλωστε δεν ήταν αβάσιμος, όπως απεδείχθη από την επακόλουθη πολιορκία του Leningrad από τα φινλανδικά στρατεύματα του Mannerheim και τα γερμανικά του Hitler – ενώ κατά τη διάρκεια της πολιορκίας των 872 ημερών, πέθανε ο ενός έτους αδελφός του Putin.
Συνεχίζοντας, όπως οι Σοβιετικοί δεν μπορούσαν και δεν δέχθηκαν την πολιορκία του Leningrad από τη Φινλανδία και τη ναζιστική Γερμανία, έτσι και η Ρωσία σήμερα δεν πρόκειται να δεχθεί την πολιορκία του ΝΑΤΟ μέσω της Φινλανδίας, στη χερσόνησο Kola (χάρτης) – η οποία ευρίσκεται σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στον Αρκτικό Κύκλο και είναι καθοριστική για το βόρειο στόλο της (πηγή).
Ειδικότερα, η χερσόνησος Kola είναι το επίκεντρο του στρατιωτικού κατεστημένου της Ρωσίας στη δυτική Αρκτική – ενώ οι αεροπορικές και οι θαλάσσιες δυνατότητες της είναι απαραίτητες για την άμυνα της Ρωσίας και για την άμυνα της Αρκτικής. Επίσης και για τις συνολικές αμυντικές δυνατότητες της χώρας – ενώ έχουμε αναφερθεί στη σημασία της περιοχής, όσον αφορά την ευρύτερη γεωπολιτική εικόνα (ανάλυση).
Ακόμη περισσότερο, η αεροπορική βάση Severomorsk 1 της Kola, η υποβρύχια βάση Gadzhiyevo και η βάση υποστήριξης υποβρυχίων Okolnaya, είναι κρίσιμες για την επιχειρησιακή ετοιμότητα της Ρωσίας – επίσης για την ικανότητα της να υπερασπισθεί το θαλάσσιο χώρο της στην Αρκτική. Επομένως δεν μπορεί να επιτρέψει να τεθούν σε κίνδυνο όλα αυτά από τη Φινλανδία και το ΝΑΤΟ – μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο, όπως έχει ήδη δηλώσει.
Εκτός αυτού, η χερσόνησος Kola φιλοξενεί επίσης συστήματα, όπως το RS-24 YARS που ευρίσκεται στο κοσμοδρόμιο Plesetsk (πηγή) – τα οποία αποτελούν βασικό αποτρεπτικό παράγοντα για τα επιθετικά συστήματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Οι ασκήσεις δε Grom-2019 της Ρωσίας έδειξαν την ικανότητα της να χρησιμοποιεί το οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων cruise για να υπερασπισθεί τη θέση της – όχι μόνο στην Αρκτική αλλά, επί πλέον, νοτιότερα, κατά μήκος όλων των φινλανδικών συνόρων και περιοχών που διακυβεύονται τα βασικά στρατηγικά συμφέροντα της.
Υπάρχει αναλυτική αναφορά για όλα αυτά (πηγή), την οποία γνωρίζει πολύ καλά η πρωθυπουργός της Φινλανδίας – ενώ η περιοχή αντιμετωπίζεται παραδοσιακά ως μία ουδέτερη ζώνη. Ειδικά οι βάσεις της Kola εξασφαλίζουν στη Ρωσία την περιμετρική της άμυνα των πυρηνικών υλικών δευτέρου χτυπήματος – καθώς επίσης τις δυνατότητες αντιμετώπισης των ενδεχόμενων πυρηνικών πυραύλων του ΝΑΤΟ.
Επί πλέον, εξασφαλίζουν την πρόσβαση του Βορείου Στόλου της Ρωσίας και τη διέλευση κατά μήκος της βόρειας θαλάσσιας διαδρομής (NSR), από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό Ωκεανό – οπότε τυχόν απώλεια όλων αυτών θα ήταν συνώνυμη με την ολοκληρωτική καταστροφή της.
Ευτυχώς πάντως η Σουηδή πρωθυπουργός M. Wallstrom (τα δυτικά ΜΜΕ χαρακτηρίζουν όλες τις γυναίκες πρωθυπουργούς του Βορά ως πολεμίστριες, μάλλον από τους Βίκινγκς, πηγή), δήλωσε τελικά πως δεν θα προβεί σε αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ – κάτι που ευχόμαστε να οδηγήσει τη Φινλανδία σε δεύτερες σκέψεις.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, ίσως μας αντικρούσει κανείς, λέγοντας πως είναι πολύ σωστά δικαίωμα της κάθε χώρας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ – πόσο μάλλον της Φινλανδίας που εύλογα φοβάται τη Ρωσία, ιδιαίτερα μετά την απαράδεκτη εισβολή της στην Ουκρανία. Εν τούτοις, εάν αυτό το δικαίωμα αυτό μας οδηγήσει σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πόσο μάλλον σε έναν πυρηνικό, δεν είναι λογικό – ενώ δεν είναι λάθος για μία τεράστια σε έκταση χώρα, με τόσο υπόγειο πλούτο και με σχετικά μικρό πληθυσμό, να θέλει να προστατευθεί από τυχόν ληστρικές επιθέσεις.
Στα πλαίσια αυτά, πρέπει να βρεθεί μία ειρηνική λύση στο θέμα της Ουκρανίας – καθώς επίσης να μην εξωθήσει η Δύση τα πράγματα σε σημείο που δεν θα υπάρχει επιστροφή. Η Ρωσία δεν είναι ούτε Συρία, ούτε Λιβύη, ούτε Ιράκ, ούτε Γιουγκοσλαβία – ενώ η συμμαχία της με την Κίνα, καθιστά την κατάσταση ακόμη πιο επικίνδυνη.