Abdel Bari Atwan - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Την τελευταία δεκαετία, ο Άσαντ περιόρισε αυτές τις επισκέψεις μόνο σε δύο πρωτεύουσες, τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Η μόνη εξαίρεση ήταν το αιφνιδιαστικό ταξίδι του τον περασμένο Μάρτιο στο Άμπου Ντάμπι, την πρωτεύουσα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, το οποίο ακολούθησε μια επίσκεψη των Εμιράτων στη Δαμασκό τους προηγούμενους μήνες.
Στο πλαίσιο αυτό, κάθε ταξίδι του Σύρου προέδρου στο εξωτερικό πάντα τραβάει το ενδιαφέρον. Η επίσκεψή του στην Τεχεράνη την περασμένη Κυριακή, κατά τη διάρκεια της οποίας συνάντησε τον Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεΐ και τον Ιρανό Πρόεδρο Ebrahim Raisi, δεν ανακοινώθηκε για λόγους ασφαλείας παρά μόνο μετά την ολοκλήρωσή της και την επιστροφή του στη Δαμασκό. Αυτό είναι κάτι που δεν χρειάζεται να εξηγηθεί καθώς ο άνδρας είναι στόχος, ειδικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και το ισραηλινό κράτος κατοχής.
Λίγες πληροφορίες σχετικά με την επίσκεψη του Άσαντ ήταν διαθέσιμες, καθώς τα δύο μέρη έδωσαν στα μέσα ενημέρωσης μόνο φωτογραφίες από τις δύο συναντήσεις του με τον Χαμενεΐ και τον Ραΐσι. Ωστόσο, ο χρόνος του ταξιδιού του μπορεί να μας πει πολλά περισσότερα για τον σκοπό του.
Οι λόγοι για την επίσκεψη του Άσαντ στην Τεχεράνη μπορούν να συνοψιστούν στα ακόλουθα πέντε σημεία:
Πρώτον: Συνέπεσε με την έναρξη των μεγαλύτερων ισραηλινών στρατιωτικών ασκήσεων του είδους του κοντά στα σύνορα της Συρίας και του Λιβάνου, εν μέσω αναφορών και φημών για προετοιμασίες για την έναρξη μεγάλου πολέμου κατά του Άξονα της Αντίστασης, ιδιαίτερα της Συρίας, του Ιράν και της Χεζμπολάχ. Το Τελ Αβίβ βρίσκεται στα χέρια του τρόμου λόγω της κλιμάκωσης της ισχύος αυτού του Άξονα, της αποτυχίας του Ισραήλ να επηρεάσει τις διαπραγματεύσεις στη Βιέννη και της εγγύτητας του Ιράν στην απόκτηση δυνατοτήτων πυρηνικών όπλων.
Δεύτερον: Στην ομιλία του για την Παγκόσμια Ημέρα Quds (29 Απριλίου), ο Γενικός Γραμματέας της λιβανικής αντιστασιακής ομάδας Χεζμπολάχ, Sayyed Hassan Nasrallah, επιβεβαίωσε ότι το Ιράν και η αντιστασιακή του συμμαχία θα ανταποδώσουν κάθε ισραηλινή επίθεση στη Συρία. Τόνισε πως η έννοια της «απάντησης στο σωστό χρόνο και τόπο» έχει πάει αμετάκλητα, κάτι που απαιτεί συντονισμό Συρίας-Ιράν στα υψηλότερα επίπεδα, ενόψει μιας επερχόμενης αντιπαράθεσης στο συριακό έδαφος που μπορεί να εξελιχθεί σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο.
Τρίτον: Ο Λίβανος πρόκειται να εισέλθει σε ένα κρίσιμο και ευαίσθητο στάδιο που αρχίζει στις 15 Μαΐου, με τη διεξαγωγή κοινοβουλευτικών εκλογών που είναι βαθιά από ξένες παρεμβάσεις, ιδίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών μπορεί να οδηγήσουν σε πολιτικές και στρατιωτικές αντιπαραθέσεις εάν δεν συνάδουν με τους υπολογισμούς ορισμένων εσωτερικών κομμάτων και των υποστηρικτών τους στο εξωτερικό.
Τέταρτον: Μετά την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, η αραβική περιοχή γνώρισε νέους πολιτικούς και στρατιωτικούς κανόνες εμπλοκής, που μπορεί να οδηγήσουν σε δραματική αλλαγή στις περιφερειακές και διεθνείς συμμαχίες. Πρόσφατα, γίναμε μάρτυρες προσέγγισης της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων με τη Ρωσία – και μια απότομη άνοδο των εντάσεων τους με τον ιστορικό σύμμαχό τους Αμερικανό – αφού τα αραβικά κράτη απέρριψαν το αίτημα της Ουάσιγκτον να αυξήσουν την παραγωγή φυσικού αερίου και πετρελαίου για να μειώσουν τις τιμές και να αντικαταστήσουν τη διακοπή της ρωσικής πηγές ενέργειας στην Ευρώπη.
Πέμπτον: Η Συρία αντιμετωπίζει μια σοβαρή ενεργειακή κρίση λόγω της κατοχής των πηγών φυσικού αερίου και πετρελαίου από τις ΗΠΑ ανατολικά του Ευφράτη και της ασφυκτικής πολιορκίας και αποκλεισμού των ΗΠΑ που επιβλήθηκε σε ολόκληρη τη χώρα. Το Ιράν είναι το μόνο σωσίβιο της Δαμασκού, καθώς οι πόλεις της Συρίας βυθίζονται στο σκοτάδι λόγω διακοπών ρεύματος, με την έναρξη των καυτών καλοκαιρινών μηνών να πλησιάζει.
Μακριά από την πρόβλεψη γεγονότων και τη βιασύνη σε εικασίες που μπορεί να μην είναι ακριβείς, μπορούμε να πούμε, με μεγάλη προσοχή, ότι ο φετινός Ιούνιος μπορεί να είναι όντως καυτός – παρόμοιος με αμέτρητους προηγούμενους «Ιούνιους» που έγιναν μάρτυρες της έκρηξης πολλών από τους πολέμους της αραβικής περιοχής για τα τελευταία 75 χρόνια.
Μετά τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, είναι σαφές ότι η Μόσχα βρήκε τη Δαμασκό και την Τεχεράνη αξιόπιστους συμμάχους και το Ισραήλ ως έναν αχάριστο φίλο που υποστηρίζει τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky και στέκεται ανοιχτά με την αμερικανική πλευρά. Ενώ το Τελ Αβίβ αρχικά προσπάθησε να τοποθετηθεί ως ουδέτερο μέρος στη σύγκρουση, αυτή η ιδέα διαλύθηκε γρήγορα με μια δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών του Yair Lapid, ο οποίος καταδίκασε τη «ρωσική εισβολή» ως «έγκλημα πολέμου».
Ο κλιμακούμενος λεκτικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ισραήλ μπορεί να έδωσε το πράσινο φως στο Ιράν και τη Συρία για να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ισραηλινή επίθεση και έτσι ήρε την απαγόρευση χρήσης των ρωσικών πυραύλων S-300 από τον Συριακό Αραβικό Στρατό για την αντιμετώπιση των από αέρος χτυπημάτων του Ισραήλ στο συριακό έδαφος.
Η υποδοχή της αντιπροσωπείας της Χαμάς από τη Μόσχα τις τελευταίες ημέρες φαίνεται να εδραιώνει την άποψη πως η θέση της Ρωσίας για το Ισραήλ ενδέχεται να μεταβάλλεται – αν πρόκειται για μια σημαντική αλλαγή πολιτικής ή απλώς για μια σκληρή προειδοποίηση για την αποτροπή του Τελ Αβίβ, είναι ακόμη άγνωστο.
Η επόμενη μεγάλη ισραηλινή επιδρομή σε ιρανικούς στόχους στο συριακό έδαφος, εάν συμβεί, μπορεί να είναι η πραγματική δοκιμασία και περιμένουμε με καρφίτσες και βελόνες για την έκβασή της.