Γιατί η Δύση μιλάει ξαφνικά για εκεχειρίες και παραχωρήσεις;

Η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση επιμένει ότι το Κίεβο θα νικήσει τη Ρωσία καθ' όλη τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ειδικής στρατιωτικής επέμβασης της τελευταίας, αλλά οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν πως αυτό το πολιτισμικό μπλοκ δεν πιστεύει πραγματικά τη δική του ρητορική. Ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν προειδοποίησε να μην «ταπεινώσει» η Ευρώπη τη Ρωσία σε περίπτωση που κερδίσει το Κίεβο, προτείνοντας μάλιστα το Κίεβο να παραχωρήσει μέρος του εδάφους του στη Μόσχα για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, κάτι που ο Πρόεδρος Ζελένσκι επέκρινε δημοσίως και έτσι ώθησε τον ομόλογό του να αρνηθεί. Περίπου την ίδια ώρα, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ώστιν κάλεσε τον Ρώσο ομόλογό του για να απαιτήσει άμεση κατάπαυση του πυρός παρά τη δήλωση τον περασμένο μήνα πως η Ουκρανία «μπορεί να κερδίσει». Τέλος, το Politico μόλις κυκλοφόρησε ένα κομμάτι που εφιστά την προσοχή στο πώς η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία υποτίθεται ότι κάνουν υπέρβαση στη Ρωσία.

Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr

Αυτό που αναγκαστικά φαίνεται να συμβαίνει είναι ότι η Δύση συνειδητοποιεί επιτέλους, περίπου 80 ημέρες μετά τη σύγκρουση, πως η Ρωσία δε «χάνει» όπως περίμεναν, αλλά αντίθετα μένει σταθερή κάνοντας αργά αλλά σταθερά κέρδη παρά τον πόλεμο αντιπροσώπων που ηγείται το ΝΑΤΟ εναντίον της μέσω της Ουκρανίας. Φοβούμενοι μια κατάρρευση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων (UAF) που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ρωσική επανάσταση από την Ανατολική Ουκρανία στο κεντρικό τμήμα της σε όλη την αριστερή όχθη του Δνείπερου και ενδεχομένως ακόμη και πέρα ​​από τα πιο ακραία σενάρια, προσπαθούν να πείσουν και τις δύο πλευρές να συμφωνήσουν σε κατάπαυση του πυρός. Η προσέγγιση των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας είναι πιθανώς για να την προειδοποιήσει για έναν παρατεταμένο και δαπανηρό πόλεμο αντιπροσώπων, ενώ η προσέγγιση της Δυτικής Ευρώπης προς το Κίεβο μπορεί να είναι να του πουν ότι η απώλεια εδάφους είναι το «τίμημα που πρέπει να πληρώσετε για τη νίκη» για να αποτρέψετε μια «Ρωσία της Βαϊμάρης».

Καμία εικαστική αφήγηση δεν λειτούργησε αφού η Ρωσία είναι σίγουρη για την ικανότητά της να επιτύχει πλήρως τους ανθρωπιστικούς, στρατιωτικούς και στρατηγικούς της στόχους στη σύγκρουση. Το Κίεβο, εν τω μεταξύ, είναι πεπεισμένο πως είναι «πολύ μεγάλο για να αποτύχει» και ως εκ τούτου μπορεί να επιβιώσει ακόμη και στο «χειρότερο σενάριο» της Μόσχας να κάνει μια σημαντική προώθηση κατά μήκος του ανατολικού και κεντρικού μετώπου λόγω της υποστήριξης του ΝΑΤΟ που θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει πολωνική στρατιωτική επέμβαση στη Δυτική Ουκρανία για να σταματήσει κάθε ρωσική προέλαση και έτσι να δημιουργηθεί μια «εθνική αμφιβολία» που de facto θα έπεφτε κάτω από την πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ. Όντας έτσι, οι πιο άμεσοι συμμετέχοντες σε αυτή τη σύγκρουση δεν υποχωρούν, ούτε είναι πιθανό να το κάνουν σύντομα, ακόμη κι αν συμβεί μια ρωσική στρατιωτική επανάσταση, δεδομένου ότι θα πίστευαν πως οποιαδήποτε κατάπαυση του πυρός θα ήταν ενάντια στα αντίστοιχα συμφέροντά τους.

Η απομάκρυνση από αυτές τις πρόσφατες εξελίξεις είναι ότι η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ Δύση δεν πιστεύει πλέον τη ρητορική της για την υποτιθέμενη αναπόφευκτη νίκη του Κιέβου, αλλά αυτός ο πόλεμος αντιπροσώπων φαίνεται να έχει φτάσει σε σημείο που ούτε η Αμερική είναι σε θέση να ελέγξει πλήρως τη δυναμική της, καθώς δεν μπορεί να επιβάλει κατάπαυση του πυρός και από τις δύο πλευρές. Η Ρωσία θα υποψιαζόταν πως οποιαδήποτε διακοπή των μαχών θα έδινε στο ΝΑΤΟ χρόνο να ανεφοδιάσει το Κίεβο με ακόμη πιο θανατηφόρα όπλα, ενώ το Κίεβο θα υποψιαζόταν ότι οποιαδήποτε διακοπή της σύγκρουσης θα είχε ως αποτέλεσμα να παγώσει για αόριστο χρονικό διάστημα και έτσι να κάνει τις εδαφικές του απώλειες γεγονός τετελεσμένο. Αυτό υποδηλώνει ότι η ειδική επιχείρηση θα συνεχιστεί είτε μέχρι την ολοκληρωτική ήττα του Κιέβου είτε εάν τελικά συνειδητοποιήσει πως είναι καλύτερο να μειώσει τις απώλειές του και έτσι να συμμορφωθεί με τα σχετικά αιτήματα της Μόσχας.