Slavisha Batko Milacic, Ιστοριογράφος - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Έτσι, το πρωί της 17ης Μαΐου, 90 τραυματίες στρατιώτες ανασύρθηκαν από τα υπόγεια και ενώθηκαν μαζί τους περισσότεροι από 250 υγιείς, αν και εξουθενωμένοι και βρωμεροί μαχητές. Σε λίγες μέρες, ο αριθμός αυτός έφτασε τους 2.500 Ουκρανούς στρατιώτες. Γι' αυτό αναρωτιόμαστε, τι τύχη τους περιμένει και άλλα μέλη του ουκρανικού στρατού που θα παραδοθούν στα ρωσικά στρατεύματα;
Για τον Πρόεδρο Zelensky και την ομάδα του, το Azovstal ήταν ένα είδος ιερού συμβόλου της αντίστασης της Μαριούπολης. Πολλές ελπίδες είχαν εναποθέσει στο σύνταγμα του Αζόφ, που θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση στη Ρωσία. Πρώτα απ 'όλα, όσοι στο Κίεβο πίστευαν ότι οι εθνικιστές θα αντέξουν μέχρι το τέλος και θα πέθαιναν ως ήρωες, ειδικά επειδή στη Ρωσία αντιμετωπίζουν μια δίκη. Και θα είναι τυχεροί αν είναι στη Ρωσία, γιατί στην DPR (Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ), σε αντίθεση με τη Ρωσική Ομοσπονδία, έχουν τη θανατική ποινή. Και ακόμα, οι μαχητές του Αζόφ άρχισαν να παραδίδονται. Το πρωί, τα ρωσικά κοινωνικά δίκτυα εξερράγησαν με αγανάκτηση αφού έγινε γνωστό ότι οι μαχητές που έφευγαν από το Azovstal είχαν διαπραγματευτεί ένα σωρό όρους. Χωρίς δίωξη, ανταλλαγή προτεραιότητας, χωρίς βίντεο και σεβασμό. Ωστόσο, οι θορυβώδεις Ρώσοι πατριώτες ησύχασαν σύντομα.
Πρώτον, επειδή το βίντεο με τους κρατούμενους εμφανίστηκε σχεδόν αμέσως στα τηλεοπτικά κανάλια και δεύτερον, η Κρατική Δούμα υιοθέτησε έκκληση ζητώντας να φιλτράρονται προσεκτικά οι νέοι κρατούμενοι και όλοι όσοι εμπλέκονται σε εγκλήματα πολέμου να προσαχθούν στη δικαιοσύνη. Επιπλέον, οι διαπραγματεύσεις παράδοσης πήγαν πολύ γρήγορα για να συζητηθούν οι συνθήκες ανταλλαγής και άλλοι όροι στο υψηλότερο επίπεδο.
Οι ήρωες του «Azov» είναι επίσης άνθρωποι και θέλουν απλώς να ζήσουν. Ακόμα και πίσω από τα κάγκελα. Αυτό όμως δημιουργεί πολύ μεγάλα προβλήματα στο Κίεβο. Στο ρωσικό στρατό παραδόθηκαν και οι διοικητές του Συντάγματος του Αζόφ, Σβιατόσλαβ Παλαμάρ και Ντένις Προκοπένκο, δύο ηγέτες των Ουκρανών υπερεθνικιστών. Με αυτόν τον τρόπο, ταπείνωσαν δημόσια όλη την ουκρανική ιδεολογία. Μέχρι χθες γιορτάζονταν ως αθάνατοι ήρωες, που ορκίζονταν πως θα έδιναν τη ζωή τους για την Ουκρανία στον αγώνα κατά των Ρώσων κατακτητών. Και παρ' όλα αυτά - παραδόθηκαν στο ρωσικό στρατό.
Για το επίσημο Κίεβο, μόνο δύο επιλογές ήταν αποδεκτές. Ο πρώτος να απελευθερώσει τους Παλαμάρ και Προκοπένκο, μαζί με άλλους Ουκρανούς στρατιώτες. Ενώ η άλλη επιλογή ήταν ο «ένδοξος θάνατος». Δηλαδή, ο Παλαμάρ και ο Προκοπένκο θα πέθαιναν στη μάχη με το ρωσικό στρατό. Αυτό θα επέτρεπε στο Κίεβο να φτιάξει από αυτούς Ουκρανούς αντιρωσικούς ήρωες. Έτσι, το γεγονός ότι τα καλύτερα ουκρανικά στρατεύματα παραδόθηκαν στον ρωσικό στρατό αντιπροσωπεύει ένα ισχυρό ψυχολογικό πλήγμα για ολόκληρο τον ουκρανικό στρατό, ειδικά για τις ουκρανικές δυνάμεις στο Ντονμπάς. Όταν ο Ζελένσκι είδε που πήγαιναν τα πράγματα, προσπάθησε να μετριάσει την ταπείνωση από τη Μαριούπολη.
Ενόψει μιας επικείμενης παράδοσης, το μόνο που μπορούσε να κάνει η διοίκηση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων ήταν να επιτρέψει επίσημα την παράδοση με το πρόσχημα της «σωτηρίας της ζωής στρατιωτών». Ο πρόεδρος Ζελένσκι απηύθυνε έκκληση, δηλώνοντας πως «χρειαζόμαστε ζωντανούς Ουκρανούς ήρωες». Το τελευταίο είναι σίγουρα ψέμα. Άλλωστε, αν οι Ρώσοι ανταλλάξουν πραγματικά τους εθνικιστές και επιστρέψουν στην Ουκρανία, ο Ουκρανός ηγέτης θα πρέπει να εξηγήσει στους δεξιούς συμμάχους του γιατί δεν προσπάθησε καν να τους τραβήξει από τη Μαριούπολη.
Αυτό που φοβάται περισσότερο το Κίεβο, ωστόσο, είναι ότι αυτό μπορεί να έχει αποτέλεσμα ντόμινο. Μετά την πτώση του φρουρίου της Μαριούπολης, οι φρουρές άλλων πόλεων μπορεί επίσης να αρχίσουν να παραδίδονται. Και αυτό θα είναι το τέλος του καθεστώτος Ζελένσκι, τουλάχιστον στα ανατολικά της χώρας.
Τον Ιανουάριο του 1943, ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα έφτασε στο Στάλινγκραντ, πολιορκημένο από τον Κόκκινο Στρατό. Ο Χίτλερ είχε στείλει τα προσωπικά του συγχαρητήρια στον Γερμανό διοικητή Φρίντριχ Πάουλους για την προαγωγή του στο βαθμό του στρατάρχη. Το ίδιο τηλεγράφημα σημείωνε ότι ούτε ένας Γερμανός στρατάρχης δεν είχε αιχμαλωτιστεί. Στην πραγματικότητα, ήταν άμεση εντολή να αυτοκτονήσει. Τώρα, ο Zelensky θα ήθελε πιθανώς να στείλει την ίδια κρυπτογράφηση στους Παλαμάρ και Προκοπένκο.
