 |
| REUΤΕRS/Ηandοut |
Finian Cunningham - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Εκτός από την έντεχνη ομιλία, προφανώς επικοινωνεί καθημερινά με παγκόσμιους ηγέτες και αφηγείται τους φερόμενους τρόμους που διαπράττουν τα ρωσικά στρατεύματα και ζητά να σταλούν περισσότερα όπλα στην Ουκρανία και να επιβληθούν πιο δρακόντειες κυρώσεις στη Μόσχα. Βρίσκει επίσης χρόνο να απευθύνεται στο κοινό του Χόλιγουντ με ομιλίες που προκαλούν δακρύρροια. Ας πούμε απλώς πως αυτός ο τύπος είναι πολύ απασχολημένος για να είναι μια σόλο παραγωγή.
Team Zelenksy: πρέπει να συμπεράνει κανείς ότι ο Πρόεδρος Vladimir Zelensky έχει περισσότερα από όσα φαίνονται στο μάτι. Οι αναφορές για υπεράκτιους λογαριασμούς πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Καραϊβική είναι ένας άλλος δείκτης.
Ο κωμικός-ηθοποιός με εβραϊκή κληρονομιά είναι ένα τέλειο αλουμινόχαρτο για να αντιμετωπίσει ένα καθεστώς που έχει μολυνθεί από ναζιστικές στρατιωτικές δυνάμεις. Ακόμη πιο σημαντικό είναι αυτό το αλουμινόχαρτο, επειδή τα δυτικά «δημοκρατικά» κράτη υποστηρίζουν και εξοπλίζουν το καθεστώς του οποίου οι πεζοί περήφανα φέρουν τα διακριτικά των Waffen-SS.
Αλλά το ταξίδι της ενέργειας από τον φωτισμό αερίου στον κόσμο φαίνεται ότι πήγε στο κεφάλι του και των χειριστών του της CIA και της MI6. Αυτή την εβδομάδα, η ομάδα Zelensky πήγε πολύ μακριά, σνομπάροντας τη Γερμανία, τη βασική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αποδείχθηκε ότι ο Γερμανός Πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier ενημερώθηκε από τους βοηθούς του Zelensky πως δεν ήταν ευπρόσδεκτος στο Κίεβο ως μέρος μιας αντιπροσωπείας που περιλάμβανε τους ηγέτες της Πολωνίας και των κρατών της Βαλτικής. Αυτοί οι τέσσερις ηγέτες συνέχισαν την «επίσκεψη αλληλεγγύης» τους στο Κίεβο, ενώ ο Σταϊνμάγερ έμεινε πίσω στο Βερολίνο. Η κίνηση αυτή έχει προκαλέσει μεγάλη αμηχανία στη Γερμανία, καθώς ακόμη και ο ήπιος καγκελάριος Όλαφ Σολτς είπε ότι ήταν «εξοργισμένος» από την προσβολή στον αρχηγό του γερμανικού κράτους.
Ένας από τους λόγους για τον οποίο ο Στάινμαγερ παραμερίστηκε είναι το παράπονο ότι θεωρείται πολύ κοντά στη Ρωσία. Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης συνασπισμού της πρώην καγκελαρίου Μέρκελ, ο Σταϊνμάγερ ήταν υπουργός Εξωτερικών και βοήθησε στη διαπραγμάτευση των ειρηνευτικών συμφωνιών του Μινσκ του 2014 και του 2015. Το Κίεβο απέρριψε αυτές τις συμφωνίες και αυτός είναι ένας παράγοντας γιατί ο πόλεμος στην Ουκρανία κλιμακώθηκε με την παρέμβαση της Ρωσίας στις 24 Φεβρουαρίου. Το να ισχυρίζεται το Κίεβο ότι ο Σταϊνμάγερ είναι «πολύ κοντά στη Ρωσία» σε αυτή τη βάση είναι γελοίο και απλώς δείχνει πόσο παράλογο και εμμονικά αντιρωσικό το καθεστώς είναι.
Αλλά υπάρχουν περισσότερα σε αυτό, φαίνεται. Ο Ζελένσκι και οι αμερικανοί και βρετανοί χειριστές του στοχεύουν να ωθήσουν τη Γερμανία, καθώς και τη Γαλλία, να υιοθετήσουν μια πιο ανταγωνιστική γραμμή κατά της Ρωσίας. Όπως σημείωσε με αγανάκτηση η Washington Post αυτή την εβδομάδα, οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες και τα μέλη του ΝΑΤΟ δεν τραβούν το βάρος τους όσον αφορά την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία.
Ο καγκελάριος Scholz έχει μέχρι στιγμής αντισταθεί στην πίεση να στείλει περισσότερο βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία. Το Βερολίνο έχει χλευαστεί επειδή προμήθευε «μόνο κράνη».
Ομοίως, ο Scholz έχει αρνηθεί τις εκκλήσεις για πλήρες εμπάργκο στις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου. Χωρίς αμφιβολία, συνειδητοποιεί πως μια τέτοια κίνηση θα ήταν αυτοκτονική για την οικονομία της Γερμανίας.
Εν τω μεταξύ, ωστόσο, ο Ζελένσκι και οι σεναριογράφοι του έχουν γίνει ολοένα πιο τσιριχτοί και ειρωνικοί. Επιδεικνύοντας ανυπομονησία, ο Ζελένσκι δήλωσε αυτή την εβδομάδα σε όλη την Ευρώπη να διακόψει αμέσως το εμπόριο ενέργειας με τη Ρωσία προκειμένου «να σταματήσει να χορηγεί τη ρωσική στρατιωτική μηχανή».
Για να τονιστεί η δυσαρέσκεια με το Βερολίνο επειδή δεν είναι αρκετά επιθετικό προς τη Μόσχα, φαίνεται ότι η ομάδα Zelensky θεώρησε κατά κάποιο τρόπο καλή ιδέα να προσβάλει τον Γερμανό πρόεδρο.
Αλλά παίζοντας υπερβολικά το χαρτί αυτό, ο Ζελένσκι και οι κοιλιολόγοι του διατρέχουν τον κίνδυνο να διασπάσουν την πολύ σημαντική «ενότητα» του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπό την ανυπέρβλητη αμερικανική ηγεσία.
Αυτή η φαινομενική ενότητα είναι πιο εύθραυστη από ό,τι θα ήθελε να διακρίνει η εξωτερική ταραχή του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Η Ουάσιγκτον επιθυμεί απεγνωσμένα να κρατήσει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ στον ίδιο εικονικό σταθμό μάχης όσον αφορά τη διεξαγωγή του πολέμου δια αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας. Εάν τα μέλη του ΝΑΤΟ αρχίσουν να αμφισβητούν την όλη τρελή πολιτική του εξοπλισμού της Ουκρανίας ή εάν τα μέλη της ΕΕ αρχίσουν να αμφισβητούν τις αυτοκαταστροφικές κυρώσεις, τότε το αντιρωσικό μέτωπο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ αρχίζει να καταρρέει.
Κατά τη φαντασία τους, η ομάδα Zelensky ενδέχεται να χάσει την πλοκή. Μια τεχνητή χώρα στην περιφέρεια της Ευρώπης που είναι βυθισμένη στην ολιγαρχική διαφθορά και τους ναζιστικούς παραστρατιωτικούς και διευθύνεται από έναν κωμικό που έγινε πολιτικός φαίνεται να έχει αποκτήσει την επιπόλαιη αντίληψη πως έχει την εξουσία να υπαγορεύει πολιτική στο Βερολίνο, το Παρίσι και μάλιστα ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Όχι μόνο αυτό, αλλά το καθεστώς του Κιέβου ενισχύεται από την Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής που δε θεωρούνται ακριβώς ως «πρότυπο φιλελεύθερων Ευρωπαίων». Πριν από την έκρηξη της ουκρανικής σύγκρουσης, οι Βρυξέλλες και η Βαρσοβία βρίσκονταν σε τροχιά σύγκρουσης σχετικά με τις υποτιθέμενες πολιτικές της τελευταίας κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το να προσβάλει ο Ζελένσκι τη Γερμανία εξευτελίζοντας τον Πρόεδρο Σταϊνμάιερ με τέτοιο δημόσιο τρόπο, δείχνει πως αυτός και οι χειριστές του έχουν υπερεκτιμήσει τη μόχλευση τους.
Η εκφορά καλοδουλεμένων ομιλιών που εκμεταλλεύονται τις ψυχολογικές αδυναμίες άλλων εθνικών ηγετών ήταν ένα επιτυχημένο τέχνασμα από την ομάδα Zelensky. Αλλά παραβλέπουν το γεγονός ότι είναι ένας απλός κρυπτογράφος από μια περιφερειακή χώρα. Αργά ή γρήγορα, η υστερία και η υπερβολή εξατμίζονται και αυτό που μένει είναι η αταίριαστη εικόνα ενός κρυπτογραφήματος που λέει στους αρχηγούς ευρωπαίων κρατών τι να κάνουν. Η ώθηση της αντιρωσικής προπαγάνδας έχει τα όριά της αξιοπιστίας και ανοχής. Ο Σολτς, ο Μακρόν ή η Λεπέν πρόκειται να δεχθούν την πλήρη υποτίμησή τους.
Ο Ζελένσκι και οι χειριστές του θέλουν ολόκληρη η Ευρώπη να οδηγηθεί στην άβυσσο. Αλλά ο ταλαντούχος κύριος Ζελένσκι ωθεί το σενάριο πέρα από τα αποδεκτά όρια όταν αρχίζει να χαστουκίζει το Βερολίνο.