Χώρες που δεν ανήκουν στο ΝΑΤΟ, η Φινλανδία και η Σουηδία φέρεται να ετοιμάζονται να υποβάλουν αίτηση για ένταξη σε αυτό το αντιρωσικό στρατιωτικό μπλοκ μέχρι κάποια στιγμή αυτό το καλοκαίρι, σύμφωνα με μια σκανδαλώδη αναφορά των Times που κυκλοφόρησε το Σαββατοκύριακο. Είτε είναι αξιόπιστη είτε όχι, μια τέτοια κουβέντα δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς υπήρξε μια ισχυρή κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση την τελευταία δεκαετία, για την οποία ο συγγραφέας έγραψε πιο πρόσφατα στα τέλη του περασμένου έτους στο άρθρο του «The Spectre Of ‘Shadow NATO’ Hangs Heavy Over ‘Greater Scandinavia». Αυτός ο οργανισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ περιλαμβάνει ήδη εκ των πραγμάτων αυτούς τους δύο στις τάξεις του, αλλά η επίσημη ένταξη τους και η επακόλουθη ένταξή τους στην πυρηνική ομπρέλα της Αμερικής κινδυνεύει να περάσει μια ακόμη από τις κόκκινες γραμμές της περιφερειακής εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας, εξ ου και η ανησυχία για αυτό το σενάριο.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Έτσι λοιπόν, το Sputnik δημοσίευσε τη Δευτέρα ένα ενδιαφέρον άρθρο που αξίζει να διαβαστεί από όσους παρακολουθούν αυτό το θέμα τους τελευταίους μήνες. Με τίτλο «Η Φινλανδική Εξωτερική Πολιτική Βαρέων Βαρών προωθεί τη Συμμαχία με τη Σουηδία ως εναλλακτική για την ένταξη στο ΝΑΤΟ», το δημοσίευμα ανέφερε σχετικά με την πρόσφατη συνέντευξη του πρώην υπουργού Εξωτερικών και βαρέων βαρών Σοσιαλδημοκράτη Erkki Tuomioja σε τοπικά μέσα ενημέρωσης. Αυτός ο πολιτικός είναι επίσης αναπληρωτής πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, μέλος της Επιτροπής Άμυνας και επικεφαλής της ομάδας εργασίας των Σοσιαλδημοκρατών για θέματα άμυνας, εξ ου και τον χαρακτηρίζουν ως «βαρέων βαρών της Φινλανδικής εξωτερικής πολιτικής». Πρότεινε μια Φινλανδο-Σουηδική συμμαχία ως εναλλακτική λύση για την ένταξη στο ΝΑΤΟ, προτείνοντας μάλιστα να παίξουν οι ΗΠΑ έναν τρίτο ρόλο σε αυτό το νέο μπλοκ.
Παρά τον ισχυρισμό πως «Είχαμε ψηφιακές συναντήσεις με τους Σοσιαλδημοκράτες στις Επιτροπές Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας και στις δύο χώρες. Έχουμε ασχοληθεί με το θέμα και δεν υπήρξε καμία αρνητική αντίδραση», αυτό διαψεύστηκε από τους υπουργούς Άμυνας των δύο χωρών. Ωστόσο, παραμένει μια ενδιαφέρουσα πιθανότητα να εξεταστεί, καθώς θα μπορούσε τουλάχιστον θεωρητικά να επιλύσει αυτό το τεχνητά κατασκευασμένο δίλημμα που οι Αμερικανοί στρατηγοί έχουν δημιουργήσει τους τελευταίους μήνες ως μέρος του Υβριδικού Πολέμου τους στη Ρωσία. Η έναρξη της συνεχιζόμενης ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Μόσχας στην Ουκρανία εκμεταλλεύτηκε από τους διαχειριστές της φθίνουσας μονοπολικής ηγεμονικής δύναμης για να επινοήσουν οπλισμένες αφηγήσεις πληροφοριακού πολέμου που χρησίμευσαν στην αύξηση της τοπικής υποστήριξης για την πιθανή ένταξη αυτών των χωρών στο ΝΑΤΟ.
Αντικειμενικά μιλώντας, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο πρέπει να ενταχθούν. Η Ρωσία δεν τις απειλεί και είναι ήδη άτυπα μέλη αυτού του μπλοκ ούτως ή άλλως, αν και είναι σημαντικό χωρίς τις αμοιβαίες εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ. Η ένταξη σε αυτήν την αντιρωσική συμμαχία, ωστόσο, θα μπορούσε να οδηγήσει στην τοποθέτηση υποδομών «πυραυλικής άμυνας» των ΗΠΑ και να χτυπήσει με πυραύλους κατά μήκος των συνόρων των Ευρασιατικών Μεγάλων Δυνάμεων. Αυτό στην πραγματικότητα θα αναπαράγει το ίδιο ακριβώς σενάριο εθνικής ασφάλειας που ένιωθε υποχρεωμένος να προλάβει κινητικά ο Πούτιν μέσω της ειδικής επιχείρησής της στην Ουκρανία, μεταξύ των άλλων λόγων για τους οποίους αποφάσισε να ξεκινήσει αυτή την εκστρατεία. Η Αμερική το γνωρίζει πολύ καλά αυτό και ελπίζει να προκαλέσει ακόμη μια περιφερειακή κρίση ασφάλειας, μεταξύ άλλων με σκοπό να παρακινήσει μια ακόμη ρωσική επιχείρηση για να παρατείνει την αντιπαλότητα.
Ο μόνος «νικητής» σε ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν οι ΗΠΑ, οι οποίες θα κατάφερναν να διχάσουν και να κυβερνήσουν περαιτέρω τη Ρωσία και την Ευρώπη, η τελευταία από τις οποίες θα υπέφερε ακόμη περισσότερες οικονομικές και ανθρωπιστικές συνέπειες εάν η Μόσχα αναγκαζόταν να παρέμβει στρατιωτικά για να τηρεί την ακεραιότητα των κόκκινων γραμμών εθνικής ασφάλειας. Και πάλι, αυτό είναι μόνο ένα σενάριο μεταξύ πολλών και δεν πρέπει να παρεξηγηθεί από τον αναγνώστη, καθώς ο συγγραφέας προβλέπει με σιγουριά ότι μια τέτοια σειρά γεγονότων σίγουρα θα εκτυλιχθεί. Το μόνο που προτείνεται είναι ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί λαμβάνοντας υπόψη το ουκρανικό προηγούμενο. Σε κάθε περίπτωση, οι Φινλανδοί και οι Σουηδοί θα υποφέρουν περισσότερο, κάτι που φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα που περιμένει ο Tuomioja και επομένως πιθανώς γιατί πρότεινε τη δημιουργική εναλλακτική του για την ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Εκτός από τη λήψη επίσημων εγγυήσεων ασφαλείας από τις ΗΠΑ και ό,τι συνεπάγεται σε σχέση με την πιθανή υπέρβαση των κόκκινων γραμμών εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας, όπως εξηγήθηκε (που θα άλλαζε πραγματικά το παιχνίδι και οι συνέπειες του οποίου δεν πρέπει να υποβαθμιστούν), είναι λίγο πολύ ένα αμφισβητούμενο ζήτημα εάν η Φινλανδία και η Σουηδία θα ενταχθούν ή όχι στο ΝΑΤΟ, καθώς είναι ήδη εκ των πραγμάτων μέλη μέσω της έννοιας του «Shadow NATO». Αυτό σημαίνει πως η εναλλακτική λύση του Tuomioja για να κατευνάσει την τεχνητά κατασκευασμένη υποστήριξη των Φινλανδών και των Σουηδών για την ένταξη στο ΝΑΤΟ μέσω του συμβιβασμού της περιφερειακής συμμαχίας που πρότεινε –συμπεριλαμβανομένου του πιθανού ρόλου των ΗΠΑ ως τρίτου μέρους μέσα σε αυτήν– θα μπορούσε πράγματι να παρουσιάσει ένα «σωτήριο πρόσωπο» για έξοδο από αυτό το δίλημμα ασφαλείας εάν συμβεί.
Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Έτσι λοιπόν, το Sputnik δημοσίευσε τη Δευτέρα ένα ενδιαφέρον άρθρο που αξίζει να διαβαστεί από όσους παρακολουθούν αυτό το θέμα τους τελευταίους μήνες. Με τίτλο «Η Φινλανδική Εξωτερική Πολιτική Βαρέων Βαρών προωθεί τη Συμμαχία με τη Σουηδία ως εναλλακτική για την ένταξη στο ΝΑΤΟ», το δημοσίευμα ανέφερε σχετικά με την πρόσφατη συνέντευξη του πρώην υπουργού Εξωτερικών και βαρέων βαρών Σοσιαλδημοκράτη Erkki Tuomioja σε τοπικά μέσα ενημέρωσης. Αυτός ο πολιτικός είναι επίσης αναπληρωτής πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, μέλος της Επιτροπής Άμυνας και επικεφαλής της ομάδας εργασίας των Σοσιαλδημοκρατών για θέματα άμυνας, εξ ου και τον χαρακτηρίζουν ως «βαρέων βαρών της Φινλανδικής εξωτερικής πολιτικής». Πρότεινε μια Φινλανδο-Σουηδική συμμαχία ως εναλλακτική λύση για την ένταξη στο ΝΑΤΟ, προτείνοντας μάλιστα να παίξουν οι ΗΠΑ έναν τρίτο ρόλο σε αυτό το νέο μπλοκ.
Παρά τον ισχυρισμό πως «Είχαμε ψηφιακές συναντήσεις με τους Σοσιαλδημοκράτες στις Επιτροπές Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας και στις δύο χώρες. Έχουμε ασχοληθεί με το θέμα και δεν υπήρξε καμία αρνητική αντίδραση», αυτό διαψεύστηκε από τους υπουργούς Άμυνας των δύο χωρών. Ωστόσο, παραμένει μια ενδιαφέρουσα πιθανότητα να εξεταστεί, καθώς θα μπορούσε τουλάχιστον θεωρητικά να επιλύσει αυτό το τεχνητά κατασκευασμένο δίλημμα που οι Αμερικανοί στρατηγοί έχουν δημιουργήσει τους τελευταίους μήνες ως μέρος του Υβριδικού Πολέμου τους στη Ρωσία. Η έναρξη της συνεχιζόμενης ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Μόσχας στην Ουκρανία εκμεταλλεύτηκε από τους διαχειριστές της φθίνουσας μονοπολικής ηγεμονικής δύναμης για να επινοήσουν οπλισμένες αφηγήσεις πληροφοριακού πολέμου που χρησίμευσαν στην αύξηση της τοπικής υποστήριξης για την πιθανή ένταξη αυτών των χωρών στο ΝΑΤΟ.
Αντικειμενικά μιλώντας, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο πρέπει να ενταχθούν. Η Ρωσία δεν τις απειλεί και είναι ήδη άτυπα μέλη αυτού του μπλοκ ούτως ή άλλως, αν και είναι σημαντικό χωρίς τις αμοιβαίες εγγυήσεις ασφαλείας των ΗΠΑ. Η ένταξη σε αυτήν την αντιρωσική συμμαχία, ωστόσο, θα μπορούσε να οδηγήσει στην τοποθέτηση υποδομών «πυραυλικής άμυνας» των ΗΠΑ και να χτυπήσει με πυραύλους κατά μήκος των συνόρων των Ευρασιατικών Μεγάλων Δυνάμεων. Αυτό στην πραγματικότητα θα αναπαράγει το ίδιο ακριβώς σενάριο εθνικής ασφάλειας που ένιωθε υποχρεωμένος να προλάβει κινητικά ο Πούτιν μέσω της ειδικής επιχείρησής της στην Ουκρανία, μεταξύ των άλλων λόγων για τους οποίους αποφάσισε να ξεκινήσει αυτή την εκστρατεία. Η Αμερική το γνωρίζει πολύ καλά αυτό και ελπίζει να προκαλέσει ακόμη μια περιφερειακή κρίση ασφάλειας, μεταξύ άλλων με σκοπό να παρακινήσει μια ακόμη ρωσική επιχείρηση για να παρατείνει την αντιπαλότητα.
Ο μόνος «νικητής» σε ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν οι ΗΠΑ, οι οποίες θα κατάφερναν να διχάσουν και να κυβερνήσουν περαιτέρω τη Ρωσία και την Ευρώπη, η τελευταία από τις οποίες θα υπέφερε ακόμη περισσότερες οικονομικές και ανθρωπιστικές συνέπειες εάν η Μόσχα αναγκαζόταν να παρέμβει στρατιωτικά για να τηρεί την ακεραιότητα των κόκκινων γραμμών εθνικής ασφάλειας. Και πάλι, αυτό είναι μόνο ένα σενάριο μεταξύ πολλών και δεν πρέπει να παρεξηγηθεί από τον αναγνώστη, καθώς ο συγγραφέας προβλέπει με σιγουριά ότι μια τέτοια σειρά γεγονότων σίγουρα θα εκτυλιχθεί. Το μόνο που προτείνεται είναι ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί λαμβάνοντας υπόψη το ουκρανικό προηγούμενο. Σε κάθε περίπτωση, οι Φινλανδοί και οι Σουηδοί θα υποφέρουν περισσότερο, κάτι που φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα που περιμένει ο Tuomioja και επομένως πιθανώς γιατί πρότεινε τη δημιουργική εναλλακτική του για την ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Εκτός από τη λήψη επίσημων εγγυήσεων ασφαλείας από τις ΗΠΑ και ό,τι συνεπάγεται σε σχέση με την πιθανή υπέρβαση των κόκκινων γραμμών εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας, όπως εξηγήθηκε (που θα άλλαζε πραγματικά το παιχνίδι και οι συνέπειες του οποίου δεν πρέπει να υποβαθμιστούν), είναι λίγο πολύ ένα αμφισβητούμενο ζήτημα εάν η Φινλανδία και η Σουηδία θα ενταχθούν ή όχι στο ΝΑΤΟ, καθώς είναι ήδη εκ των πραγμάτων μέλη μέσω της έννοιας του «Shadow NATO». Αυτό σημαίνει πως η εναλλακτική λύση του Tuomioja για να κατευνάσει την τεχνητά κατασκευασμένη υποστήριξη των Φινλανδών και των Σουηδών για την ένταξη στο ΝΑΤΟ μέσω του συμβιβασμού της περιφερειακής συμμαχίας που πρότεινε –συμπεριλαμβανομένου του πιθανού ρόλου των ΗΠΑ ως τρίτου μέρους μέσα σε αυτήν– θα μπορούσε πράγματι να παρουσιάσει ένα «σωτήριο πρόσωπο» για έξοδο από αυτό το δίλημμα ασφαλείας εάν συμβεί.
Δε θα μπορούσε να υπερβεί τις κόκκινες γραμμές εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας, αλλά θα επισημοποιούσε επίσης κάπως την ήδη υπάρχουσα στρατιωτική επιρροή των ΗΠΑ στις χώρες τους. Θα ήταν φυσικά καλύτερο για τις ΗΠΑ να μην έχουν κανένα επίσημο ρόλο στις υποθέσεις ασφαλείας τους, αλλά το κάνουν ήδη στην πράξη, παρά το γεγονός πως δεν αναγνωρίζεται επίσημα. Η θεσμοθέτηση αυτής της πραγματικότητας μέσω της εναλλακτικής του πρότασης για ένταξη στο ΝΑΤΟ μπορεί να είναι αρκετή για να κατευνάσει την εξωτερικά ενθαρρυνόμενη προθυμία αυτών των δύο κρατών να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, ενώ «σώζει τα προσχήματα» με τρόπο που δε μοιάζει με υποχώρηση των ηγετών τους μπροστά στη δημόσια αντίθεση της Ρωσίας να γίνουν μέρος αυτού του εχθρικού μπλοκ. Μένει να δούμε εάν αυτό το σενάριο θα εκτυλιχθεί ή όχι, αλλά αξίζει τον κόπο να παρακολουθείται λαμβάνοντας υπόψη τα υψηλά διακυβεύματα ασφαλείας που εμπλέκονται.