Παύλος Αντωνόπουλος, ανεξάρτητος γεωπολιτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ήδη στις 11 Απριλίου, γράφοντας στο Facebook, η 36η Ταξιαρχία της Ουκρανίας παραδέχτηκε πως όλοι οι στρατιώτες πεζικού είχαν σκοτωθεί και ότι «μάχες πυροβολισμών» εναντίον των ρωσικών δυνάμεων διεξάγονται τώρα από πυροβολητές, χειριστές αντιαεροπορικών, χειριστές ασυρμάτου, οδηγούς ακόμη και μάγειρες και μουσικούς από την ορχήστρα.
Πάνω από μια εβδομάδα αργότερα και ο αριθμός των Ουκρανών στρατιωτικών που παραμένουν στη Μαριούπολη δεν είναι ακριβώς γνωστός. Σύμφωνα με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, δεν παραμένουν περισσότεροι από 700 Ουκρανοί μαχητές στους τελευταίους θύλακες αντίστασης, συμπεριλαμβανομένων περίπου 200 ξένων μισθοφόρων. Κρύβονται στις υπόγειες εγκαταστάσεις του εργοστασίου Azovstal με ελάχιστα έως καθόλου πυρομαχικά, φάρμακα και προμήθειες.
Παρά το γεγονός ότι έχει χάσει προφανώς την επαφή με τις δικές του δυνάμεις και δεν ήθελε να παραδεχτεί την αδυναμία εκκένωσης τους ή την αποστολή στρατιωτικών ενισχύσεων για να τις βοηθήσει, το Κίεβο δήλωσε τη συνέχιση της αντίστασης μέχρι το πικρό τέλος. Στην πραγματικότητα, οι ουκρανικές αρχές έχουν καταδικάσει τους στρατιώτες και τους ξένους μαχητές του σε έναν παράλογο θάνατο, εκτός εάν ως άτομα λάβουν την απόφαση να παραδοθούν.
Στις 11 Απριλίου, κατά τη διάρκεια μιας αποτυχημένης ανακάλυψης, καταστράφηκαν τρία τανκς, πέντε οχήματα μάχης πεζικού και επτά τεθωρακισμένα οχήματα των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Από τις 14 Απριλίου, 2.673 άνθρωποι παραδόθηκαν στο ρωσικό στρατό στην ελληνική πόλη-λιμάνι, ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που παραδόθηκαν από την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στο Ντονμπάς το Φεβρουάριο.
Αν και οι δυνάμεις του Κιέβου έχουν ανακοινώσει ανοιχτά πως θα διαπράξουν εγκλήματα πολέμου σκοτώνοντας Αιχμαλώτους Πολέμου (PoW) και τραυματίες Ρώσους στρατιώτες, με ένα βίντεο που εμφανίστηκε στο διαδίκτυο στις 28 Μαρτίου με Ουκρανούς στρατιώτες να κάνουν ακριβώς αυτό, άλλα βίντεο δείχνουν Ρώσους στρατιώτες να ταΐζουν αιχμαλωτισμένα ουκρανικά στρατεύματα, κάτι που σίγουρα δε θα εμφανιζόταν στα κυρίαρχα δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Δεδομένου ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν ως τέτοια, αυτές οι πληροφορίες εξακολουθούν να διανέμονται μέσω των ουκρανικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης και έχουν ως αποτέλεσμα χιλιάδες να παραδοθούν. Ακόμη και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αγωνίζονται να βρουν στοιχεία και μαρτυρίες Ουκρανών στρατιωτών που βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν ή εξευτελίστηκαν. Αυτό είναι εντυπωσιακά διαφορετικό από τις σφαγές που διαπράχθηκαν κατά των ρωσικών δυνάμεων και των δυνάμεων του Ντονμπάς.
Οι Ουκρανοί κρατούμενοι επιτρέπεται να τηλεφωνούν στους συγγενείς τους και να τους ειδοποιούν πως είναι ακόμα ζωντανοί. Στην πραγματικότητα, σε αντίθεση με τους Ρώσους ομολόγους τους, οι αιχμάλωτοι Ουκρανοί αιχμάλωτοι που έχουν εκκαθαριστεί από εγκλήματα πολέμου συμμετέχουν ήδη στην εκκαθάριση των ερειπίων και στην καταστροφή για τον καθαρισμό πόλεων που έχουν πληγεί από τον πόλεμο.
Ένα δυσάρεστο γεγονός για τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης είναι πως όλα τα λεγόμενα «εθνικά τάγματα», δηλαδή το τάγμα νεοναζί Azov, Tornado και Aidar, είναι επίσημες μονάδες της Εθνικής Φρουράς της Ουκρανίας, η οποία υπάγεται στη διοίκηση του Υπουργείου Εσωτερικών Υποθέσεων. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του πολέμου, που σημαίνει από το 2014, η Εθνική Φρουρά υπακούει στις εντολές του Ουκρανού αρχιστράτηγου και του Υπουργείου Άμυνας, πράγμα που σημαίνει ότι τόσο οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας όσο και η Εθνοφρουρά είναι επαγγελματικές στρατιωτικές στολές.
Παράλληλα, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας διαθέτουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες, δύναμη πυρός και τεχνικά μέσα από την Εθνοφρουρά και ως εκ τούτου η ζημιά από τις ενέργειες του Στρατού στο Ντονμπάς είναι πολύ μεγαλύτερη. Ουκρανοί πυροβολητές στοχεύουν και σκοτώνουν αμάχους στο Ντονμπάς εδώ και χρόνια... Αυτό έχει αναφερθεί εκτενώς από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά παραγκωνίστηκε και αγνοήθηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Μέτρα όπως η απελευθέρωση Ουκρανών αιχμαλώτων στις οικογένειές τους μετά τη σύνταξη απόδειξης/σύμβασης που δηλώνει ότι αρνούνται να συμμετάσχουν σε περαιτέρω εχθροπραξίες και υπόσχονται να μην πολεμήσουν ξανά, εφόσον δεν είχαν προηγουμένως διαπράξει εγκλήματα πολέμου, μπορεί να φαίνονται αφελή, αλλά είναι με την ελπίδα της ελαχιστοποίησης των απωλειών και από τις δύο πλευρές και της αποριζοσπαστικοποίησης του Ακροδεξιού καθεστώτος του Κιέβου.
Παρά την πραγματικότητα ότι η Μαριούπολη έχει ουσιαστικά πέσει, το Κίεβο εξακολουθεί να είναι απρόθυμο να ανακοινώσει την παράδοση των δυνάμεών του στην πόλη, καταδικάζοντας ουσιαστικά στο θάνατο εκατοντάδες Ουκρανούς και ξένους μαχητές. Δεν είναι γνωστό γιατί το Κίεβο επιμένει να πολεμά μέχρι και τον τελευταίο άνδρα στη Μαριούπολη, αλλά μετά από οκτώ χρόνια από τότε που οι δυνάμεις του Ντονμπάς απέτυχαν να καταλάβουν την πόλη, η κυριαρχία του τάγματος Αζόφ έχει ουσιαστικά λήξει.
Αν και αγνοήθηκαν από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, οι καταθέσεις μαρτύρων δείχνουν πως το τάγμα Azov με έδρα τη Μαριούπολη επέβαλε την Ουκρανοποίηση στους κατοίκους της πόλης, τόσο πολύ που σε όσους μιλούσαν ρωσικά επιβλήθηκαν πρόστιμα και στις πιο ακραίες περιπτώσεις εκτελέστηκαν, όπως συνέβη σε έναν Έλληνα μόνο 10 μέρες πριν ξεκινήσει η ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στις 24 Φεβρουαρίου.
Με το Κίεβο να μη θέλει να υποχωρήσει στο ρατσιστικό εξτρεμισμό του και να επιμένει να στοχεύει αδιάκριτα τους αμάχους του Ντονμπάς, με τόλμη από την ιδέα ότι θα έχει την πλήρη υποστήριξη της Δύσης, η Ουκρανία έχει πλέον χάσει εντελώς την πρόσβαση στην Αζοφική Θάλασσα με την κατάληψη της Μαριούπολης από τη Ρωσία.