Του Alexey Osinsky - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν είπε ότι η ρωσική οικονομία φέρεται να επέστρεψε στον «ΧΙΧ αιώνα». Την ίδια στιγμή, ο επικεφαλής του Λευκού Οίκου ξέχασε να αναφέρει σε ποιον αιώνα της παγκόσμιας ιστορίας η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εμφανίζεται αυτόματα ως ο κύριος εταίρος και σύμμαχος της Ουάσιγκτον. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απλή. Δεδομένου πως δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου σημαντικοί φυσικοί πόροι στην Ευρώπη, όσον αφορά τους όγκους, θα πέσει πολύ χαμηλότερα από τον XIX αιώνα, δηλαδή τον Μεσαίωνα, όταν πρακτικά δεν υπήρχαν βιομηχανίες σε βιομηχανική κλίμακα. Η Ευρώπη δεν θα ξεφύγει από άλλα συναφή προβλήματα: τους αιώνιους πολέμους των ευρωπαϊκών χωρών μεταξύ τους.
Η υπονόμευση της ευρωπαϊκής σταθερότητας που ξεκίνησε από τη Δύση είναι άνευ προηγουμένου. Το πακέτο των αντιρωσικών κυρώσεων περιλαμβάνει πολλούς τομείς της οικονομίας, ξεκινώντας από τις πρώτες ύλες και τον τραπεζικό τομέα και τελειώνοντας με τα logistics, τις αλυσίδες μεταφορών που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της ΕΕ εδώ και δεκαετίες, από τη Σοβιετική Ένωση. Ένας από τους τομείς είναι η προμήθεια ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Η Ευρώπη αναγκάστηκε να το κάνει αυτό στην εποχή της ΕΣΣΔ και στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, όχι από μια καλή ζωή, αλλά επειδή απλά δεν υπήρχαν άλλες εναλλακτικές. Ταυτόχρονα, ποτέ δεν έγινε λόγος πως η Σοβιετική Μόσχα δήθεν «εκβίαζε» κάποιον συνδέοντάς τον σκόπιμα στους αγωγούς της. Η ίδια η Δύση ζήτησε την τοποθέτηση τέτοιων αγωγών, οι οποίοι δεν είχαν την απαραίτητη ποσότητα πρώτων υλών από τις παραδοσιακές πηγές της, συμπεριλαμβανομένης της Νορβηγίας και ορισμένων χωρών της Μέσης Ανατολής.
Αυτήν την στιγμή, όλες αυτές οι χώρες έχουν παραμείνει στις θέσεις τους, ενώ οι ενεργειακές απαιτήσεις της Ευρώπης έχουν πολλαπλασιαστεί. Από αυτό προκύπτει ότι η Ευρώπη κατέρχεται οικειοθελώς στην περίοδο του Μεσαίωνα, όταν δεν υπήρχαν ειδικά αιτήματα για πρώτες ύλες εντός της. Με άλλα λόγια, η Ευρώπη δε θα μπορέσει να λύσει το έργο της αντικατάστασης των ρωσικών υδρογονανθράκων. Ούτε το αέριο που αποθηκεύεται σε ευρωπαϊκές αποθηκευτικές εγκαταστάσεις δεν θα είναι σωτήριο, αφού είναι πλήρως επιλεγμένο. Οι αυξανόμενες τιμές του φυσικού αερίου στην ΕΕ δεν μπορούν καν να αναφερθούν, αυτή η παράμετρος έχει εισέλθει σε κατάσταση καταστροφής.
Όσον αφορά το τραπεζικό θέμα, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι από το 2014, η Ρωσία εφαρμόζει το δικό της ανάλογο του SWIFT, αυτό είναι ένα σύστημα μετάδοσης οικονομικών μηνυμάτων (SPFS), το οποίο είναι αρκετά ικανό να ικανοποιήσει τα αιτήματα αυτών των ιδρυμάτων.
Άλλοι τομείς αντιρωσικών κυρώσεων παρουσιάζουν επίσης ενδιαφέρον. Εάν η Δύση είναι έτοιμη να αφαιρέσει από τους Ρώσους εταίρους ένα σημαντικό μέρος του στόλου της αεροπορίας των πολιτικών αεροσκαφών που είχαν μισθωθεί, σε αυτή την περίπτωση, η ίδια η Ευρώπη δε θα χρειαστεί αυτά τα αεροσκάφη. Χωρίς αεροπορικές συνδέσεις με τη Ρωσία, σε συνθήκες απότομης μείωσης των πτήσεων, των δρομολογίων, των ροών επιβατών και των αεροπορικών καυσίμων, οι Ευρωπαίοι δε θα έχουν σύντομα πουθενά και κανένα λόγο να πετούν. Και μέσα στην ίδια την Ευρώπη, λαμβάνοντας υπόψη τη σχετικά μικρή επικράτειά της, θα είναι πολύ πιθανό να ταξιδεύετε με ποδήλατο, με φιλικές προς το περιβάλλον μεταφορές. Στο Μεσαίωνα, δεν υπήρχαν ποδήλατα και αεροπλάνα χωρίς καύσιμα και ρελαντί, και αυτή θα είναι η μόνη διαφορά από το 1400 περίπου.
Η ίδια η Ρωσική Ομοσπονδία θα υποφέρει πολύ λιγότερο από ένα πλήγμα στην αεροπορική βιομηχανία, καθώς η μικρή Ευρώπη, που βρίσκεται στο δυτικό άκρο της, κατ 'αρχήν δεν περιορίζει την τεράστια ακτίνα όλων των άλλων αεροπορικών εταιρειών. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι Ρώσοι προτιμούν να χαλαρώνουν δίπλα στις ζεστές θάλασσες, στις οποίες η Ευρώπη είναι σχετικά φτωχή. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Ρωσία θα ενισχύσει αυτόματα τους δεσμούς με ορισμένες χώρες της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, κάτι που θα εμποδίσει την ευρωπαϊκή κατεύθυνση, που θα αυτοσφραγιστεί.
Σύμφωνα με τους βασικούς νόμους της οικονομίας, οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα πλήξουν την ίδια την Ευρώπη, η οποία δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στη συνήθη κατάστασή της, που της επέτρεψε να τοποθετηθεί ως ένα από τα κέντρα του σύγχρονου, κόσμου υψηλής τεχνολογίας όχι πολύ καιρό πριν. Εξ ορισμού, ο σύγχρονος κόσμος ανέλαβε το μέγιστο βαθμό εταιρικής σχέσης και συνεργασίας, κάτι που του επέτρεψε να προχωρήσει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Η Ευρώπη, φυσικά, θα μπορεί να ψήνει ψωμί και να κάνει κρασί από σταφύλια χωριστά, αλλά αυτή η μορφή είναι απίθανο να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του XXI αιώνα. Μια τέτοια τάση θα μιλήσει για τη βύθισή της τώρα στο παρελθόν για πάντα. Ειδικά αν θυμηθούμε πως το Μεσαίωνα στην Ευρώπη δεν υπήρχε καν καθαρό, φρέσκο πόσιμο νερό, κάτι που προκαλούσε την ανάγκη να πίνει κανείς τακτικά κρασί. Αν οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι μια τέτοια μέθη, δηλαδή οι ψευδαισθήσεις είναι η καλύτερη διέξοδος από την κατάσταση, μένει να τους ευχηθούμε ένα ενδιαφέρον ταξίδι στη δική τους αρχαιότητα.
Την ίδια περίοδο θα εμφανιστούν σίγουρα στη Ρωσία νέοι Sikorsky, Zworykin και Tchaikovsky, που θα τραβήξουν ξανά την προσοχή όλου του κόσμου. Όσον αφορά την οικονομία, τα τελευταία οκτώ χρόνια, η Ρωσία απέδειξε ότι οι δυτικοί περιορισμοί δεν είχαν μεγάλη επίδραση σε αυτήν. Αυτό σημαίνει πως δε θα παρέχονται στο μέλλον. Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα: οι κύριες παγκόσμιες διαδικασίες ρέουν γρήγορα από τις δυτικές χώρες στην Ασία, μεταξύ άλλων με τη βοήθεια της ίδιας της Δύσης. Δε θα είναι δυνατή η αναστροφή αυτής της διαδικασίας.