JillWellington / pixabay |
Θόδωρος Γαλανόπουλος
Με 2,5 ευρώ βενζίνα πού να πας; Με δρόμους φωτιά στα διόδια, να αφήσεις το δρόμο και να πιάσεις τη θάλασσα; 82 ευρώ στο κατάστρωμα θέλεις για να πας στη Ρόδο με το πλοίο. Μα με τόσα πας και γυρίζεις στο Λονδίνο με το αεροπλάνο ή πας τέσσερις μέρες στην Τουρκία.
Και αφού έκανες το σκατό σου παξιμάδι και πέρασες τους δρόμους και τις θάλασσες, σε περιμένουν οι λαιστρυγόνες και οι κύκλωπες της εστίασης και του καφέ, και της μαύρης ακριβείας της αγοράς. Τα ξενοδοχεία μόνο και τα ενοικιαζόμενα είναι σε μία συγκράτηση και έχουν τιμές -τίμιες, για αυτά που προσφέρουν αν αναλογιστείς και τα τεράστια έξοδά τους. Αλλά 4 ευρώ για έναν καφέ; Να ντρέπεται και η καφεΐνη για αυτά που σου προσφέρει.
Ξεκινώντας από την κυβέρνηση που νομίζει ότι κυβερνά κανένα καντόνι της Ελβετιας, και φτάνοντας μέχρι τον τελευταίο ταβερνιάρη και καφετζή, άπαντες θα αντιληφθούν σε λίγο, ότι για να βγαίνει το μαγαζί πρέπει να μπαίνει και κανένας μέσα και όχι να μπαίνει με τα μπούνια μέσα με τους λογαριασμούς.
Και στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, δεν μπορείς να έχεις 8 ευρώ το χυμό πορτοκάλι, και 700 ευρώ λογαριασμό της ΔΕΗ και εσύ να παίρνεις (αν παίρνεις) 700 ευρώ μισθό. Τη χάσαμε τη χώρα πατριώτη… Και πώς θα δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα ότι φταίει ο κορονοϊός, φταίει ο Πούτιν και η Ρούλα, που χώμα πιάνεις και χρυσαφι το πληρώνεις; Τη χάσαμε τη χώρα πατριώτη…