Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Η αναφερόμενη διαδρομή πτήσης που πήρε το drone πριν συντριβεί ήταν ότι υποτίθεται πως εισήλθε στον εναέριο χώρο της Ρουμανίας για τρία λεπτά πριν περάσει από τον εναέριο χώρο της Ουγγαρίας για 40 λεπτά και συντριβεί τελικά στην Κροατία μετά από 6-7 λεπτά στον εναέριο χώρο της. Τρεις χώρες του ΝΑΤΟ είχαν επομένως την ευκαιρία να το καταρρίψουν τουλάχιστον θεωρητικά, αν και καμία από αυτές δεν προσπάθησε να το πράξει, παρά το γεγονός ότι η αεράμυνα τους ήταν πιθανώς σε υψηλότερη ετοιμότητα λόγω της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία συνορεύει με τη Ρουμανία και την Ουγγαρία. Αυτό σημαίνει πως οι κατάλληλες άμυνες του αντιρωσικού μπλοκ δεν είναι ό,τι θέλουν να είναι σε αυτό το μέρος της Ευρώπης.
Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ δεν εγγυάται πραγματικά τα συμφέροντά του για την ασφάλεια, όπως ισχυρίζεται ότι είναι ο σκοπός του, διαφορετικά κάποιος άλλος θα προσπαθούσε να καταρρίψει αυτό το μυστηριώδες drone που είναι πλέον γνωστό ότι ήταν οπλισμένο με εκρηκτικά. Αντίθετα, το μπλοκ το άφησε να πετάξει μέσω του εναέριου χώρου τριών χωριστών κρατών μελών προτού συντριβεί και ευτυχώς δεν σκοτώσει κανέναν. Δεν είναι επί του παρόντος σαφές ακριβώς γιατί αυτή η σειρά γεγονότων εξελίχθηκε όπως συνέβη. Μια εξήγηση είναι ότι αυτές οι τρεις χώρες δε διαθέτουν τις δυνατότητες να αναγνωρίσουν, να στοχεύσουν και να χτυπήσουν εισερχόμενα drones, ενώ μια άλλη εξήγηση είναι ότι ορισμένες από αυτές πανικοβλήθηκαν και απλώς επέλεξαν να μη δράσουν από φόβο μήπως «κλιμακωθεί» η κατάσταση.
Τα 40 λεπτά είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για το drone να έχει παραμείνει στον ουγγρικό εναέριο χώρο, επομένως αυτή η χώρα είναι αυτή που πρέπει να λογοδοτήσει περισσότερο όταν πρόκειται να διερευνήσει τι ακριβώς συνέβη και γιατί. Εάν το drone ήταν ουκρανικό όπως πολλοί υποπτεύονται, τότε το Κίεβο θα μπορούσε να είχε ενημερώσει τους εταίρους του στο ΝΑΤΟ για κάποιο «τεχνικό πρόβλημα» που το οδήγησε εκτός πορείας και τους ζήτησε να μην το καταρρίψουν, καθώς θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν ήταν οπλισμένο ή/και δεν αποτελούσε απειλή. Το Κίεβο μπορεί επίσης να εργαζόταν κρυφά με αυτές τις χώρες του ΝΑΤΟ για να βρει έναν τρόπο να το βοηθήσει να προσγειωθεί με ασφάλεια στο έδαφός τους, αν και αν ίσχυε αυτό, τότε αυτό το σχέδιο απέτυχε αφού κατέληξε να καταρρεύσει στην Κροατία.
Αυτή η εξήγηση θα ήταν η πιο «σωτήρια» ακόμα και αν η αληθοφάνειά της δεν μπορεί να προσδιοριστεί ανεξάρτητα, αλλά θα εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με το γιατί το κοινό δεν ενημερώθηκε για αυτό το «τεχνικό πρόβλημα» και δε ζητήθηκε να προστατευτεί για να μην τραυματιστεί αν το drone συνετρίβη όπως τελικά συνετρίβη. Αυτό σημαίνει ότι μια τέτοια ερμηνεία των γεγονότων πιθανότατα δε θα δημοσιοποιηθεί ακόμα κι αν όντως αυτό συνέβη, καθώς οι άνθρωποι μπορεί να εξοργιστούν που αγνοούσαν αυτό το ξαφνικό ζήτημα ασφάλειας και έτσι συνέχισαν εν αγνοία τους να διακινδυνεύουν τη ζωή τους κάνοντας τις καθημερινές τους δουλειές σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Σε αυτήν την ευαίσθητη χρονική στιγμή, το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να προκαλέσει οργή εναντίον του μπλοκ.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό το περιστατικό δείχνει πως δεν είναι όλα όπως φαίνονται όταν πρόκειται για την αεράμυνα των Βαλκανίων του ΝΑΤΟ. Αυτό είναι είτε ένα τυφλό σημείο για τις δυνατότητες του αντιρωσικού μπλοκ είτε υπήρξε κάποιος μυστικός συντονισμός μεταξύ των μελών του (ίσως ενορχηστρωμένος από τον προστάτη τους στις ΗΠΑ) να μην καταρρίψουν το επερχόμενο drone για να προσπαθήσουν να το βοηθήσουν να προσγειωθεί με ασφάλεια, παρά το γεγονός ότι αυτή η πιθανότητα ήταν πολύ μεγάλος κίνδυνος για το κοινό. Όποια και αν είναι η αλήθεια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το σκάνδαλο εξέθεσε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα τρωτά σημεία του ΝΑΤΟ, αν και οι άνθρωποι που αυτό επηρεάζει πιο άμεσα είτε θα παραμείνουν αδαείς αυτής της παρατήρησης είτε θα αισθανθούν πιεσμένοι από τις όλο και πιο αυταρχικές κυβερνήσεις τους να μην κάνουν τίποτα.