Όπως γράφει το militarywatchmagazine.com, η παρουσία πολλαπλών μοιρών Su-35 αναμένεται να εξασφαλίσει πλήρη αεροπορική υπεροχή έναντι της Ουκρανίας μέσα σε λίγες ώρες, αποτρέποντας δυνητικά το ουκρανικό μαχητικό από την απογείωση, ενώ λειτουργεί και ως ανασταλτικός παράγοντας για πιθανή επέμβαση των κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Σημαντικά λείπει από οποιαδήποτε αναμενόμενη ρωσική δύναμη επέμβασης, ωστόσο, το νεότερο και πιο ικανό μαχητικό της χώρας, το Su-57 Felon, το οποίο είναι το μαχητικό τζετ πέμπτης γενιάς.
Αν και το Su-57 βρίσκεται σε υπηρεσία στη ρωσική Πολεμική Αεροπορία από το Δεκέμβριο του 2020, δεν αναμένεται να παίξει κανέναν ρόλο σε πιθανές εχθροπραξίες στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι τα μαχητικά αναπτύσσονται κάτω από τη Νότια Στρατιωτική Περιοχή του Ρωσικού Στρατού, η οποία είναι υπεύθυνη για το έδαφος που συνορεύει με την Ουκρανία. Οι ικανότητες του μαχητικού είναι συντριπτικά ανώτερες από το Su-35, συμπεριλαμβανομένης της υψηλότερης αντοχής, της ικανότητας παρακολούθησης 60 στόχων ταυτόχρονα με χρήση έξι ραντάρ σε κάθε μαχητικό, ενσωμάτωσης ραντάρ AESA με μύτη, δυνατότητες stealth και χρήση του νέου πυραύλου αέρος-αέρος Κ-77M ως πρωταρχικός οπλισμός του, μεταξύ πολλών άλλων πλεονεκτημάτων.
Το Su-35, αντίθετα, αναπτύσσει τρία ραντάρ, ενώ τα ουκρανικά και δυτικά μαχητικά αναπτύσσουν μόνο ένα το καθένα. Έτσι, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ισχυρίστηκε ότι το Su-57 ήταν το πιο ικανό μαχητικό στον κόσμο, αν και αυτό αμφισβητείται στενά από το κινεζικό J-20, το επερχόμενο αμερικανικό μαχητικό FX έκτης γενιάς και τις εκσυγχρονισμένες παραλλαγές του αμερικανικού F-22 που αναμένεται να τεθούν σε υπηρεσία από περίπου το 2024. Ενώ το Su-57 θα ήταν ένας τρόπος αλλαγής του παιχνιδιού για την ισορροπία δυνάμεων στον αέρα, εάν είχε αναπτυχθεί στη θέση του Su-35, το οποίο έχει παρόμοιο ρόλο αλλά τέθηκε σε υπηρεσία σχεδόν επτά χρόνια νωρίτερα, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους συγκρατήθηκε από την πρώτη γραμμή.
Το Su-57 ήταν αρχικά προγραμματισμένο να τεθεί σε υπηρεσία περίπου το 2015, με 60 να είναι επιχειρησιακά μέχρι το 2020 και 200 έως το 2025, μετά το προηγούμενο εξαιρετικά φιλόδοξο μαχητικό πέμπτης γενιάς MiG 1.42, του οποίου το πρόγραμμα ακυρώθηκε. Ενώ η ΕΣΣΔ επρόκειτο να είναι πρωτοπόρος στις τεχνολογίες μαχητικών πέμπτης γενιάς, ωστόσο, η πολύ πιο αδύναμη οικονομία της μετασοβιετικής Ρωσίας και ο μικρότερος αμυντικός τομέας αντιμετώπισαν προβλήματα ανάπτυξης με αποτέλεσμα σημαντικές καθυστερήσεις. Αυτό επιδεινώθηκε μόνο καθώς οι προδιαγραφές του Su-57 έγιναν πιο φιλόδοξες για να αντιμετωπίσουν την αναμενόμενη πρόκληση από τα αμερικανικά μαχητικά έκτης γενιάς.
Ως αποτέλεσμα, όχι μόνο το Su-57 μπήκε σε υπηρεσία πίσω από το χρονοδιάγραμμα, αλλά ο ρυθμός παραγωγής ήταν επίσης χαμηλός, με μόνο πέντε μοντέλα σειριακής παραγωγής να πιστεύεται ότι έχουν ολοκληρωθεί από τα 76 που αναμένεται να τεθούν σε λειτουργία μέχρι το τέλος του 2027. Οι αριθμοί σε υπηρεσία είναι ανεπαρκείς για να σχηματίσουν έστω και μισή μοίρα.
Ενώ τα Su-57 ακόμη και σε μικρό αριθμό θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην Ουκρανία - μια εκστρατεία που δεν αναμένεται να είναι μεγάλη και όπου η πολύ συντριπτική υπεροχή τους έναντι του μικρού ουκρανικού στόλου των σοβιετικών αεροσκαφών της δεκαετίας του 1980 θα μπορούσε να είναι χρήσιμη - ένας επιπλέον παράγοντας που συγκρατεί το Su -57 πίσω ήταν η έλλειψη επιχειρησιακής ετοιμότητας. Όπως και το αμερικανικό ελαφρύ μαχητικό αεροσκάφους F-35, το Su-57 δεν είναι ικανό για μάχη υψηλής ή μέσης έντασης, και παρόλο που τεχνικά επιχειρησιακό απέχει πολύ από το να είναι έτοιμο για μεγάλο πόλεμο.
Ενώ το Su-57 φαίνεται να έχει λιγότερες ελλείψεις από το F-35 και θα μπορούσε να είναι έτοιμο για μάχη υψηλής έντασης πολύ νωρίτερα, αναμένεται να περάσουν μερικά χρόνια ίσως μέχρι το 2025 μέχρι να φτάσει σε ένα τέτοιο στάδιο. Τα μαχητικά σε υπηρεσία θα συνεχίσουν μέχρι τότε να χρησιμοποιούνται για τη δοκιμή νέων τεχνολογιών και οπλισμών και την εξοικείωση του ρωσικού στρατού με τα συστήματα επόμενης γενιάς.