Συγχρόνως αποφάσισε τη «μαζικότερη» επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (σε αντικατάσταση του "νεκρού" Nord Stream 2) και επιπλέον την «περαιτέρω εμβάθυνση» της ενσωμάτωσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς όμως να προσδιορίσει ακόμη τον ακριβή τρόπο χρηματοδότησης αυτού του γιγαντιαίου οικονομικού εγχειρήματος που μεταβάλλει με γερμανική πρωτοβουλία και την γενική εικόνα της Ευρώπης.
Πλέον όποιος, μετά την φάρσα του «τέλους της ιστορίας» του Φουκουγιάμα από το 1990, την επαλήθευση της «σύγκρουσης των πολιτισμών» του Χάντιγκτον, την «θεοποίηση» του Διεθνούς Δικαίου και το βλακώδες «γεωπολιτικό ταρατατζούμ» του Χάμπερμανς, δεν βλέπει ακόμη ότι μετά την εκρηκτική «σπίθα» της Ουκρανίας ξεκίνησαν γιγαντιαίες τεκτονικές μετατοπίσεις στις μέχρι τώρα υφιστάμενες, υπό ακόμη αμερικανική ηγεμονία, παγκόσμιες ισορροπίες, μάλλον δεν «ξέρει που πατά και τι γυρεύει».
Στον δρόμο για έναν νέο πολυπολικό κόσμο το μέλλον της Ευρασίας (και όχι μόνο) είναι κατασκότεινο.
Και ο κίνδυνος σε μια τέτοιο περίοδο είναι μεγαλύτερος για όποιον θεωρείται δεδομένος, αδύναμος και άβουλος και ακόμα δεν γνωρίζει από "αυτοσκοπούς". Πολύ περισσότερο δε όταν είναι αντιμέτωπος με αναθεωρητικές δυνάμεις που αναβαθμίζονται και που γνωρίζουν πως θα πετύχουν αυτό που διακηρυγμένα επιδιώκουν.