Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Πουθενά δεν είναι πιο εμφανής η μεγάλη στρατηγική τους σύγκλιση όσο στην κοινή δήλωση που εξέδωσαν κατά την επίσκεψη του Προέδρου Πούτιν στη Λαϊκή Δημοκρατία για να παραστεί στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου και να συναντηθεί με τον Κινέζο ομόλογό του. Με τίτλο « Κοινή δήλωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας σχετικά με τις διεθνείς σχέσεις που εισέρχονται σε μια νέα εποχή και την παγκόσμια αειφόρο ανάπτυξη », αυτό το έγγραφο επιβεβαιώνει ότι αυτοί οι δύο συντονίζουν σχεδόν κάθε πτυχή των αντίστοιχων πολιτικών τους σε όλο τον κόσμο.
Είναι ενωμένοι στο κοινό τους όραμα για την αναδυόμενη Πολυπολική Παγκόσμια Τάξη και είναι πεπεισμένοι πως η ιερότητα του διεθνούς δικαίου όπως κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να γίνεται σεβαστή ανεξάρτητα από το τι. Η Ρωσία και η Κίνα είναι σθεναρά αντίθετες στις προσπάθειες να οπλοποιηθεί η έννοια της «δημοκρατίας» ως πρόσχημα για ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών. Θεωρούν ότι ένας λαός παρέχει νομιμότητα στην κυβέρνησή του, ωστόσο αναγνωρίζουν επίσης ότι κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να ασκεί τη δική της μοναδική μορφή δημοκρατίας με βάση τις συνθήκες, την ιστορία, την κοινωνικοπολιτική κατάσταση και τις παραδόσεις της.
Στο οικονομικό μέτωπο, η Ρωσία και η Κίνα συμφωνούν ότι πρέπει να επιτευχθούν οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, αν και αυτό έχει καταστεί προκλητικό ως αποτέλεσμα των ασυντόνιστων προσπαθειών της διεθνούς κοινότητας για τον περιορισμό του COVID-19 («Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος »). Ωστόσο, ο συγχρονισμός μεταξύ της Πρωτοβουλίας Belt & Road του Πεκίνου (BRI) και της Ευρύτερης Ευρασιατικής Συνεργασίας της Μόσχας (GEP) θα δώσει την απαραίτητη ώθηση για να επιτευχθεί αυτό, όλα με την πρόθεση να δημιουργηθεί από κοινού μια κοινότητα κοινής μοίρας για την ανθρωπότητα.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο φιλόδοξο όραμά τους είναι ορισμένα κράτη που θέλουν να διασφαλίζουν μονομερώς αυτό που περιγράφουν ως δική τους «ασφάλεια» σε βάρος άλλων, μεταξύ άλλων μέσω των Έγχρωμων Επαναστάσεων, στις οποίες η Ρωσία και η Κίνα από κοινού αντιτίθενται. Η δημιουργία στρατιωτικών συμμαχιών που στοχεύουν εναντίον άλλων, η κατάργηση των διεθνών συμφώνων για τον έλεγχο των όπλων και η απειλή της διάδοσης των πυρηνικών όπλων που θέτει η AUKUS είναι όλα σοβαρά ανησυχητικά για αυτές τις Μεγάλες Δυνάμεις. Μόνο η πλήρης συμμόρφωση με την αρχή της αδιαίρετης ασφάλειας, όπως κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο, θα αρκεί για την σταθεροποίηση του κόσμου.
Δεν υπάρχουν λεγόμενες «απαγορευμένες» περιοχές όσον αφορά τις σφαίρες στις οποίες θα συνεργάζονται πλέον η Ρωσία και η Κίνα, ούτε υπάρχουν όρια. Θα επιδιώξουν την αληθινή πολυμέρεια σε όλα τα διεθνή φόρουμ και θα εργαστούν για να ενισχύσουν εκείνα στα οποία συμμετέχουν επί του παρόντος, όπως το APEC, το EAS, το BRICS, το RIC, το SCO και το G20, κ.ά. Οι διαπροσωπικοί δεσμοί θα συνεχίσουν επίσης να έχουν προτεραιότητα, όπως και οι προσπάθειές τους να διατηρήσουν τον κεντρικό ρόλο της ASEAN στην Ασία-Ειρηνικό. Η Ρωσία και η Κίνα ενώνονται πραγματικά για να διασφαλίσουν πως η συνεχιζόμενη παγκόσμια συστημική μετάβαση προς την πολυπολική πολιτική παραμένει σταθερή και βιώσιμη.
Έχοντας καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα καθ' όλη τη διάρκεια της αναθεώρησης της πολύ λεπτομερούς κοινής τους δήλωσης, αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η Ρωσία και η Κίνα εξακολουθούν να μην είναι «σύμμαχοι» με την παραδοσιακή έννοια που θεωρείται ευρέως πως σημαίνει αυτός ο όρος. Αν και ο Κινέζος Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ χαρακτήρισε τις σχέσεις τους ως «περισσότερο από συμμαχικές», αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η μία από τις δύο χώρες είναι πρόθυμη να βάλει τα στρατεύματά της να πολεμήσουν, να θυσιαστούν και ενδεχομένως να πεθάνουν για την υπεράσπιση των νόμιμων συμφερόντων ασφάλειας της άλλης καθώς απειλείται από απρόκλητη αμερικανική επιθετικότητα.
Αντίθετα, αυτό που εννοείται είναι ότι κανένας δεν εξαρτάται από τον άλλον ή δεν του «χρωστά» τίποτα, αφού οι σχέσεις τους είναι πραγματικά μεταξύ ίσων και όχι σε κάποιου είδους «ιεραρχία», όπου ο ένας μπορεί να διατάξει τον άλλο να θυσιαστεί για λογαριασμό του, όπως στις συμμαχίες των περασμένες εποχές. Η κοινή τους δήλωση καθιστά σαφές πως αυτοί οι δύο συντονίζονται σε ζητήματα παγκόσμιας στρατηγικής σημασίας που ξεπερνούν τη συνεργασία οποιουδήποτε ζεύγους ή ομάδας κρατών στην ιστορία. Αλλάζουν πραγματικά τον κόσμο επιδιώκοντας το κοινό τους όραμα να τον κάνουν πιο δίκαιο, ίσο και πολυπολικό, αλλά για άλλη μια φορά κανένας δεν πρόκειται να πολεμήσει για τον άλλον.
Μόσχα και Πεκίνο εξακολουθούν να μη βλέπουν άμεσα όλα τα ζητήματα όπως το Κασμίρ ή τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ενώ η Κίνα δεν παίρνει πλήρως το μέρος της Ρωσίας στη διαμάχη της με την Ουκρανία παρά την υποστήριξή της ενάντια στην πολεμοχαρή στάση του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ρωσο-κινεζική στρατηγική εταιρική σχέση είναι πραγματικά η κινητήρια δύναμη για την επιτάχυνση της συνεχιζόμενης παγκόσμιας συστημικής μετάβασης των Διεθνών Σχέσεων προς την πολυπολικότητα μετά τη σύντομη και άκρως αποσταθεροποιητική περίοδο της μονοπολικής ηγεμονίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Οι δεσμοί τους είναι σταθεροί και δε θα αποδυναμωθούν ακόμη και από τις αντικειμενικά υπάρχουσες διαφορές τους για φλέγοντα διεθνή ζητήματα όπως αυτά που θίχτηκαν στην προαναφερθείσα παράγραφο. Ακριβώς επειδή είναι «περισσότερο από σύμμαχοι», μπορούν υπεύθυνα να συμφωνήσουν να διαφωνήσουν ενώ συνεχίζουν τη συνεργασία τους που αλλάζει το παιχνίδι παγκοσμίως.