Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Κοινότητα των Alt-Media (AMC, εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης) συνήθως απεικονίζει την Πολωνία ως μια αμερικανική μαριονέτα, αλλά αυτή ήταν πάντα μια κατηγορηματικά ψευδής απεικόνιση που επίσης κινδυνεύει ανησυχητικά να προκαλέσει Πολωνοφοβία ή μίσος για την Πολωνία και τους Πολωνούς αποκλειστικά με βάση την ταυτότητά τους. Αυτή η Πολωνοφοβία έφτασε στο αποκορύφωμά της στα τέλη του περασμένου έτους κατά τη διάρκεια της μεταναστευτικής κρίσης της Ανατολικής Ευρώπης που είδε την Πολωνία να υπερασπίζεται δυναμικά τα σύνορά της από εισβολές παράνομων μεταναστών που προέρχονται από τη Λευκορωσία. Ενώ η Πολωνία συντονίζεται στενά με τις ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας, ωστόσο διατηρεί πάντα την στρατηγική της ανεξαρτησία.
Για να εξηγήσουμε, η φιλοξενία της «ασπίδας αντιπυραυλικής άμυνας» των ΗΠΑ για την οποία η Ρωσία πάντα υποψιαζόταν ότι ήταν απλώς ένα κάλυμμα για την παράνομη ανάπτυξη πυραύλων κρούσης ήταν επιλογή της ίδιας της Βαρσοβίας λόγω του πρακτικά παθολογικού μίσους των ηγετών της για τη Ρωσία για ιστορικούς λόγους . Αυτή ήταν μια σκόπιμα προκλητική απόφαση που αναμφισβήτητα έθεσε σε κίνηση την αδήλωτη προκληθείσα από τις ΗΠΑ κρίση πυραύλων, την οποία οι προτάσεις της Ρωσίας για την εγγύηση ασφάλειας σκοπεύουν να εκτονώσουν. Δεδομένου πως η Πολωνία βρίσκεται κυριολεκτικά στο επίκεντρο αυτής της κρίσης, είναι επομένως κατάλληλο για τη Ρωσία να εμπλακεί άμεσα μαζί της.
Το Κρεμλίνο το έκανε επειδή οι στρατηγοί του, ευτυχώς, δε συμμερίζονται την εντελώς λανθασμένη εκτίμηση της Πολωνίας που διαδίδεται από την AMC. Παρατήρησαν με οξυδέρκεια τον κοινό υβριδικό πόλεμο ΗΠΑ-Γερμανίας στην Πολωνία τον περασμένο χρόνο, όπου οι δύο κορυφαίοι σύμμαχοι του επίδοξου ηγέτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) άρχισαν να αναμιγνύονται άνευ προηγουμένου στις εσωτερικές της υποθέσεις λόγω της ιδεολογικά κατευθυνόμενης επιθυμίας τους να ανατρέψουν τη συντηρητική της κυβέρνηση του εθνικιστικού κόμματος. Σε απάντηση, ο Πολωνός πρόεδρος Ντούντα απέκρουσε με υπερηφάνεια την αντικινεζική πίεση των ΗΠΑ δηλώνοντας ότι θα ταξιδέψει στο Πεκίνο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες τον επόμενο μήνα.
Αυτή η απόφαση ευθυγραμμίζεται πλήρως με αυτό που πρότεινε ο συγγραφέας το περασμένο καλοκαίρι στην ανάλυσή του υποστηρίζοντας ότι «η Πολωνία πρέπει να ακολουθήσει το προβάδισμα της Ουκρανίας χρησιμοποιώντας την Κίνα για να εξισορροπήσει τις ΗΠΑ». Υποστήριξε επίσης πως «Ήρθε η ώρα για ένα Πολωνο-Ρωσικό Σύμφωνο Μη Επίθεσης στη Λευκορωσία και την Ουκρανία» με στόχο να ρυθμίσει τον ανταγωνισμό τους σε αυτά τα δύο «κράτη ασφαλείας» μεταξύ τους. Η Πολωνία προφανώς ακολούθησε την πρώτη αναφερόμενη πρόταση του συγγραφέα, ενώ η Ρωσία φαίνεται βεβαίως ότι έλαβε σοβαρά τη δεύτερη, αν κρίνουμε από τις αξιόπιστες αναφορές πως πρόσφερε στην Πολωνία συμφωνία για αμοιβαίες επιθεωρήσεις των εγκαταστάσεων αεράμυνας.
Αυτές οι εξελίξεις αποδεικνύουν περαιτέρω ότι η AMC ήταν εντελώς λάθος στην εκτίμησή της ότι η Πολωνία είναι μαριονέτα των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, η Πολωνία μπορεί να είναι μια από τις πιο κομβικές χώρες στον κόσμο αυτήν την στιγμή, καθώς θα μπορούσε να κρατήσει το κλειδί για την αποκλιμάκωση της συνεχιζόμενης πυραυλικής κρίσης στην Ευρώπη, για την οποία η ίδια η Βαρσοβία είναι εν μέρει υπεύθυνη για την πρόκληση λόγω της απόφασής της να φιλοξενήσει την «Ασπίδα αντιπυραυλικής άμυνας» των ΗΠΑ. Το Κρεμλίνο έχει πλήρη επίγνωση αυτής της γεωστρατηγικής πραγματικότητας, γεγονός που εξηγεί γιατί έφτασε αρχικά στην Πολωνία. Η μπάλα είναι τώρα στο γήπεδο της Βαρσοβίας για το αν θα βοηθήσει ή όχι στην επίλυση αυτής της κρίσης.
Υπάρχουν ορισμένοι σοβαροί λόγοι για τους οποίους μπορεί να διαδραματίσει αναντικατάστατα θετικό ρόλο. Πρώτον, η Πολωνία μπορεί να φοβάται πως οποιαδήποτε έκρηξη κινητικών εχθροπραξιών μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να περιοριστεί και, ως εκ τούτου, θα μπορούσε με κάποιο τρόπο ή τον άλλον να εμπλέξει και τον επίδοξο ηγέτη της ΚΑΕ. Δεύτερον, το κυβερνών συντηρητικό-εθνικιστικό κόμμα της Πολωνίας θέλει να παρουσιαστεί ως δύναμη για την ηπειρωτική ειρήνη προκειμένου να αντιμετωπίσει τον κοινό πόλεμο πληροφοριών ΗΠΑ-Γερμανίας εναντίον του, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι παρά ακροδεξιοί ολοκληρωτιστές. Και τρίτον, η Πολωνία μπορεί να θέλει να σαμποτάρει τα περιφερειακά πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ απλώς και μόνο για να το παραβιάσει.
Αυτό το τελευταίο σημείο θα πρέπει να επεκταθεί λίγο περισσότερο για να το κατανοήσει καλύτερα ο αναγνώστης. Η Πολωνία είναι εξαιρετικά αναστατωμένη από τον κοινό υβριδικό πόλεμο ΗΠΑ-Γερμανίας εναντίον της. Το κυβερνών κόμμα της χώρας αισθάνεται σαν να μαχαιρώθηκε από το σύμμαχό του. Γι' αυτό ο Πρόεδρος Ντούντα δήλωσε με τόση περηφάνια ότι θα ταξιδέψει στο Πεκίνο κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του επόμενου μήνα. Αψηφά άνευ προηγουμένου τον κορυφαίο σύμμαχο της χώρας του εν μέσω του συνεχιζόμενου Νέου Ψυχρού Πολέμου πηγαίνοντας απευθείας στον κορυφαίο του αντίπαλο. Αυτό στέλνει το αδιαμφισβήτητο μήνυμα πως η Πολωνία επιδεικνύει την στρατηγική της ανεξαρτησία ή, από την προοπτική των ΗΠΑ, «μπλοφάρει».
Επομένως, η Πολωνία μπορεί να συνεχίσει με την τρέχουσα τροχιά της συμφωνώντας να εξετάσει πιο σοβαρά την πρόταση αμοιβαίας επιθεώρησης της Ρωσίας, η οποία, εάν επιτύχει, θα μπορούσε να τερματίσει αμέσως την αδήλωτη προκληθείσα από τις ΗΠΑ πυραυλική κρίση στην Ευρώπη, τουλάχιστον προς το παρόν. Θα τραβούσε παροιμιωδώς το χαλί κάτω από τα πόδια των ΗΠΑ επιτρέποντας στη Ρωσία να επιθεωρήσει την «ασπίδα αντιπυραυλικής άμυνας» της Αμερικής στην Πολωνία. Αυτή η χώρα ουσιαστικά θα έδινε στις ΗΠΑ ένα μάθημα που δε θα ξεχάσουν ποτέ, δηλαδή ότι υπάρχουν σοβαρές συνέπειες από την ανάμιξη στις υποθέσεις της Πολωνίας και την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησής της.
Έχοντας επίγνωση αυτής της «πολιτικά άβολης» γεωστρατηγικής πραγματικότητας, οι ΗΠΑ μπορεί να επιδιώξουν να παρέμβουν για να χαλάσουν οποιεσδήποτε αρχικές συνομιλίες Πολωνίας-Ρωσίας για την ασφάλεια που πραγματοποιούνται παράλληλα με τις αμερικανο-ρωσικές, αλλά προχωρώντας ωστόσο ανεξάρτητα από αυτές. Δεν είναι σαφές ποια μορφή θα μπορούσε να πάρει αυτό, απλώς η αντιρωσική παράταξη των ΗΠΑ έχει επείγον συμφέρον να σαμποτάρει αυτές τις συζητήσεις εκτός φυσικά και αν συνειδητοποιήσει τελικά ότι αυτός ο δρόμος είναι ο πιο ρεαλιστικός για την αποκλιμάκωση της κρίσης της οποίας οι ίδιες οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να είχαν χάσει τον έλεγχο εάν ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι συνεχίσει να την αψηφά με επιτυχία.
Με λίγα λόγια, το άνευ προηγουμένου πολιτικό σκάνδαλο της Παρασκευής μεταξύ ΗΠΑ και Ουκρανίας σχετικά με το περιεχόμενο της κλήσης των ηγετών τους την Πέμπτη υποδηλώνει ότι ο Ζελένσκι αντεπιτίθεται στα ύποπτα σχέδια ψεύτικης σημαίας (false flag) των ΗΠΑ στο Ντονμπάς για πρόκληση περιφερειακού πολέμου, καθώς δικαίως φοβάται ότι η αλληλουχία γεγονότων που θα είχαν ακολουθήσει θα μπορούσε να οδηγήσει τόσο στην απομάκρυνσή του από την εξουσία όσο και στη διάλυση της Ουκρανίας, είτε de jure είτε de facto μέσω μιας χαλαρής «ομοσπονδίας» μετά τον πόλεμο.
Με την Ουκρανία και την Πολωνία να «μπλοφάρουν» σε διάφορους βαθμούς έναντι του κοινού τους Αμερικανού προστάτη, έχει ανοίξει ένα στενό παράθυρο στη Ρωσία για να επιλύσει διπλωματικά την αδήλωτη προκληθείσα από τις ΗΠΑ κρίση πυραύλων, ενθαρρύνοντας την πρώτη να εφαρμόσει τις Συμφωνίες του Μινσκ ενώ επιδιώκοντας ταυτόχρονα την επίτευξη αμοιβαίας συμφωνίας επιθεώρησης με την τελευταία. Φυσικά, κανένα από αυτά τα κομμάτια δεν μπορεί να πετύχει, αλλά το ίδιο το γεγονός ότι συμβαίνουν επί του παρόντος παρά τις ανατρεπτικές προσπάθειες της αντιρωσικής παράταξης του «βαθέος κράτους» των ΗΠΑ και την εμμονή τους προς τον πόλεμο υποδηλώνει ότι υπάρχει ακόμα μια αξιόπιστη πιθανότητα.