Ο Πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς καταδίκασε τις δυτικές ΜΚΟ για τον ρόλο τους στην οργάνωση διαμαρτυριών κατά της συμφωνίας εξόρυξης λιθίου της Ρίο Τίντο, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο «να βοηθήσουν στην ανατροπή της κυβέρνησης». Οι αρχές ακύρωσαν τη συμφωνία την περασμένη εβδομάδα μετά από τεράστιες πιέσεις από τη βάση λόγω των αναμενόμενων περιβαλλοντικών συνεπειών του έργου. Ήρθε επίσης λίγο μετά τη σκανδαλώδη απέλαση του Σέρβου τενίστα Νόβακ Τζόκοβιτς από την Αυστραλία. Σε προγενέστερο χρόνο είχε αναρτήσει σχετικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να υποστηρίξει τις διαδηλώσεις. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η Σερβία έχει προγραμματίσει να πραγματοποιήσει εθνικές εκλογές τον Απρίλιο.
Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Υπάρχει κάποιο κρίσιμο υπόβαθρο που μπορεί να βοηθήσει τους παρατηρητές να κατανοήσουν καλύτερα τι συμβαίνει. Ο Σέρβος Πρόεδρος μιλάει τακτικά για δραματικές απειλές κατά της χώρας του, συμπεριλαμβανομένων των πολυάριθμων απόπειρων δολοφονίας που η κυβέρνησή του ισχυρίζεται ότι απέτρεψε. Έχει γίνει σχεδόν αστείο ανάμεσα σε πολλούς να αναρωτιούνται πότε θα μιλήσει για αυτό στη συνέχεια. Ακόμα κι έτσι, η Σερβία έχει πράγματι στοχοποιηθεί από εχθρικές ξένες υπηρεσίες πληροφοριών στο παρελθόν, αλλά σίγουρα φαίνεται πως ο σημερινός ηγέτης της εκμεταλλεύεται αυτά τα προηγούμενα για πολιτικούς ιδιοτελείς λόγους.
Είναι επίσης η περίπτωση που ο σερβικός λαός έχει αποδείξει στο παρελθόν πως είναι πρόθυμος να κινητοποιηθεί πολιτικά για διάφορα θέματα που τον απασχολούν. Ανεξάρτητα από το πόσο γνήσια βάση υπάρχει, ωστόσο, πολλές φορές αναλαμβάνονται από ΜΚΟ που στη συνέχεια οργανώνουν τα υπόλοιπα από αυτά τα κινήματα. Στην υπόθεση Rio Tinto, είναι επίσης ενδιαφέρον ότι ο Boris Malagurski του RT του γνωστού "The Weight Of Chains" έκανε μια εκπομπή σχετικά με αυτό στα τέλη Νοεμβρίου όπου επέστησε την προσοχή στις οικονομικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της συμφωνίας Rio Tinto.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να συλλογιστούμε είναι ότι ενώ το Βελιγράδι ακύρωσε το έργο του με το Rio Tinto, δεν έχει κάνει ακόμη το ίδιο όσον αφορά τη Volt Resources, μια άλλη αυστραλιανή εταιρεία εξόρυξης που έλαβε επίσης αίτηση άδειας για το Jadar North μεταξύ δύο άλλων τόπων σε αυτή τη χώρα. Αυτό είναι το ίδιο μέρος όπου ο ανταγωνιστής τους προσπαθούσε να εξάγει λίθιο πριν από τις τελευταίες διαμαρτυρίες που είχαν ως αποτέλεσμα να ακυρωθεί αυτή η συμφωνία. Χωρίς να κάνουμε τίποτα σχετικά με τις αιτήσεις άδειας χρήσης της Volt Resources, είναι απολύτως πιθανό μια αυστραλιανή εταιρεία να εξορύξει τελικά αυτούς τους πόρους εκτός και αν υπάρξουν περισσότερες διαμαρτυρίες εναντίον τους.
Τέλος, όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο της «Μεγάλης Επαναφοράς» / «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης» (GR/4IR), η οποία δεν είναι μια αποκαλούμενη «θεωρία συνωμοσίας» όπως τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ψευδώς ισχυρίζονται, αλλά είναι μια αντικειμενικά υπάρχουσα και εύκολα επαληθεύσιμη μακροπρόθεσμη πρόταση κοινωνικοοικονομικής πολιτικής από το παγκοσμίου επιρροής Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF). Αυτές οι διασυνδεδεμένες έννοιες δίνουν προτεραιότητα στη λεγόμενη «πράσινη ενέργεια», μερικές από τις οποίες αφορούν «ηλεκτρικά οχήματα» που τροφοδοτούνται από μπαταρίες λιθίου. Οι καταθέσεις της Σερβίας ενός τέτοιου πόρου την τοποθετούν στο στόχαστρο όσων αποδίδουν στο GR/4IR.
Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι όλα δεν είναι όπως φαίνονται. Η σερβική κυβέρνηση πιθανότατα δεν απειλείται από μια επικείμενη ανατροπή μέσω δυτικών ΜΚΟ, είτε με τη βία είτε μέσω των επερχόμενων εκλογών, αν και αυτό δε σημαίνει ότι η τελευταία δεν είχε ρόλο στις τελευταίες διαδηλώσεις. Επιπλέον, η έκβαση των τελευταίων διαμαρτυριών μπορεί να τα καταστήσει όλα μάταια εάν αυτό το κίνημα δεν πιέσει για την ανάκληση της συμφωνίας του Βελιγραδίου με την Volt Resources. Παρόμοιες συνέπειες με αυτές για τις οποίες προειδοποίησε ο Malagurski θα μπορούσαν αναμενόμενα να ακολουθήσουν, καταδικάζοντας έτσι τη χώρα ουσιαστικά στην ίδια μοίρα.
Ο εξέχων ρόλος που έπαιξε η εκπομπή του στο RT για αυτό το θέμα στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για αυτό το θέμα επιβεβαιώνει ότι είναι ανακριβές να συμπεράνουμε πως μόνο δυτικές ΜΚΟ ήταν πίσω από τις διαμαρτυρίες. Το RT δε συμμερίζεται απαραίτητα τις απόψεις των συντελεστών του, τις οποίες φιλοξενεί προς όφελος της προώθησης του δημοσιογραφικού πλουραλισμού. Κανείς δεν πρέπει να υποθέσει ότι το RT είχε μυστικό χέρι στην οργάνωση αυτών των διαδηλώσεων, αλλά είναι επίσης αναμφισβήτητο ότι η εκπομπή του Malagurski στην πλατφόρμα τους χρησίμευσε για να ενημερώσει πολύ κόσμο για το τι συνέβαινε στην πατρίδα του.
Υπάρχει επίσης η οπτική του GR/4IR και ο ιστορικός ρόλος της Σερβίας να αξιοποιείται ως κοινωνικοπολιτικό εργαστήριο από ξένες δυνάμεις. Αυτή η τάση ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 εν όψει της εξωτερικά υποστηριζόμενης και αρχικά οικονομικής κατάρρευσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας που ο ίδιος ο Malagurski εξέθεσε τόσο άψογα στο διάσημο ντοκιμαντέρ του «The Weight Of Chains» που αξίζει να παρακολουθήσουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για αυτό το θέμα. Μπορεί στην πραγματικότητα να συμβαίνει ότι ανταγωνιστικά «πράσινα» ολιγαρχικά συμφέροντα (ίσως η Volt Resources;) εκμεταλλεύτηκαν την καλοπροαίρετη αποστροφή των Σέρβων για το έργο της Ρίο Τίντο.
Τέλεια σαφήνεια σε αυτή τη συγκεχυμένη σειρά γεγονότων πιθανότατα δεν θα ακολουθήσει ποτέ, με το καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν οι παρατηρητές εάν θα οργανωθούν ή όχι επακόλουθες διαμαρτυρίες εναντίον του Volt Resources και ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από αυτές εάν όντως συμβεί. Μέχρι τότε, είναι δίκαιο να υποθέσουμε πως πίσω από τα τελευταία γεγονότα και την απεικόνισή τους βρίσκονταν πολλές ομάδες συμφερόντων: δυνάμεις βάσης, εξέχουσες προσωπικότητες, δυτικές ΜΚΟ, η ίδια η σερβική κυβέρνηση και ίσως ανταγωνιστικές «πράσινες» ολιγαρχικές δυνάμεις. Το βασικό είναι ότι η Σερβία εξακολουθεί να είναι ένα εργαστήριο πειραματισμού με κοινωνικοπολιτικές τάσεις.
Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Υπάρχει κάποιο κρίσιμο υπόβαθρο που μπορεί να βοηθήσει τους παρατηρητές να κατανοήσουν καλύτερα τι συμβαίνει. Ο Σέρβος Πρόεδρος μιλάει τακτικά για δραματικές απειλές κατά της χώρας του, συμπεριλαμβανομένων των πολυάριθμων απόπειρων δολοφονίας που η κυβέρνησή του ισχυρίζεται ότι απέτρεψε. Έχει γίνει σχεδόν αστείο ανάμεσα σε πολλούς να αναρωτιούνται πότε θα μιλήσει για αυτό στη συνέχεια. Ακόμα κι έτσι, η Σερβία έχει πράγματι στοχοποιηθεί από εχθρικές ξένες υπηρεσίες πληροφοριών στο παρελθόν, αλλά σίγουρα φαίνεται πως ο σημερινός ηγέτης της εκμεταλλεύεται αυτά τα προηγούμενα για πολιτικούς ιδιοτελείς λόγους.
Είναι επίσης η περίπτωση που ο σερβικός λαός έχει αποδείξει στο παρελθόν πως είναι πρόθυμος να κινητοποιηθεί πολιτικά για διάφορα θέματα που τον απασχολούν. Ανεξάρτητα από το πόσο γνήσια βάση υπάρχει, ωστόσο, πολλές φορές αναλαμβάνονται από ΜΚΟ που στη συνέχεια οργανώνουν τα υπόλοιπα από αυτά τα κινήματα. Στην υπόθεση Rio Tinto, είναι επίσης ενδιαφέρον ότι ο Boris Malagurski του RT του γνωστού "The Weight Of Chains" έκανε μια εκπομπή σχετικά με αυτό στα τέλη Νοεμβρίου όπου επέστησε την προσοχή στις οικονομικές και περιβαλλοντικές συνέπειες της συμφωνίας Rio Tinto.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να συλλογιστούμε είναι ότι ενώ το Βελιγράδι ακύρωσε το έργο του με το Rio Tinto, δεν έχει κάνει ακόμη το ίδιο όσον αφορά τη Volt Resources, μια άλλη αυστραλιανή εταιρεία εξόρυξης που έλαβε επίσης αίτηση άδειας για το Jadar North μεταξύ δύο άλλων τόπων σε αυτή τη χώρα. Αυτό είναι το ίδιο μέρος όπου ο ανταγωνιστής τους προσπαθούσε να εξάγει λίθιο πριν από τις τελευταίες διαμαρτυρίες που είχαν ως αποτέλεσμα να ακυρωθεί αυτή η συμφωνία. Χωρίς να κάνουμε τίποτα σχετικά με τις αιτήσεις άδειας χρήσης της Volt Resources, είναι απολύτως πιθανό μια αυστραλιανή εταιρεία να εξορύξει τελικά αυτούς τους πόρους εκτός και αν υπάρξουν περισσότερες διαμαρτυρίες εναντίον τους.
Τέλος, όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο της «Μεγάλης Επαναφοράς» / «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης» (GR/4IR), η οποία δεν είναι μια αποκαλούμενη «θεωρία συνωμοσίας» όπως τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ψευδώς ισχυρίζονται, αλλά είναι μια αντικειμενικά υπάρχουσα και εύκολα επαληθεύσιμη μακροπρόθεσμη πρόταση κοινωνικοοικονομικής πολιτικής από το παγκοσμίου επιρροής Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF). Αυτές οι διασυνδεδεμένες έννοιες δίνουν προτεραιότητα στη λεγόμενη «πράσινη ενέργεια», μερικές από τις οποίες αφορούν «ηλεκτρικά οχήματα» που τροφοδοτούνται από μπαταρίες λιθίου. Οι καταθέσεις της Σερβίας ενός τέτοιου πόρου την τοποθετούν στο στόχαστρο όσων αποδίδουν στο GR/4IR.
Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι όλα δεν είναι όπως φαίνονται. Η σερβική κυβέρνηση πιθανότατα δεν απειλείται από μια επικείμενη ανατροπή μέσω δυτικών ΜΚΟ, είτε με τη βία είτε μέσω των επερχόμενων εκλογών, αν και αυτό δε σημαίνει ότι η τελευταία δεν είχε ρόλο στις τελευταίες διαδηλώσεις. Επιπλέον, η έκβαση των τελευταίων διαμαρτυριών μπορεί να τα καταστήσει όλα μάταια εάν αυτό το κίνημα δεν πιέσει για την ανάκληση της συμφωνίας του Βελιγραδίου με την Volt Resources. Παρόμοιες συνέπειες με αυτές για τις οποίες προειδοποίησε ο Malagurski θα μπορούσαν αναμενόμενα να ακολουθήσουν, καταδικάζοντας έτσι τη χώρα ουσιαστικά στην ίδια μοίρα.
Ο εξέχων ρόλος που έπαιξε η εκπομπή του στο RT για αυτό το θέμα στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για αυτό το θέμα επιβεβαιώνει ότι είναι ανακριβές να συμπεράνουμε πως μόνο δυτικές ΜΚΟ ήταν πίσω από τις διαμαρτυρίες. Το RT δε συμμερίζεται απαραίτητα τις απόψεις των συντελεστών του, τις οποίες φιλοξενεί προς όφελος της προώθησης του δημοσιογραφικού πλουραλισμού. Κανείς δεν πρέπει να υποθέσει ότι το RT είχε μυστικό χέρι στην οργάνωση αυτών των διαδηλώσεων, αλλά είναι επίσης αναμφισβήτητο ότι η εκπομπή του Malagurski στην πλατφόρμα τους χρησίμευσε για να ενημερώσει πολύ κόσμο για το τι συνέβαινε στην πατρίδα του.
Υπάρχει επίσης η οπτική του GR/4IR και ο ιστορικός ρόλος της Σερβίας να αξιοποιείται ως κοινωνικοπολιτικό εργαστήριο από ξένες δυνάμεις. Αυτή η τάση ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 εν όψει της εξωτερικά υποστηριζόμενης και αρχικά οικονομικής κατάρρευσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας που ο ίδιος ο Malagurski εξέθεσε τόσο άψογα στο διάσημο ντοκιμαντέρ του «The Weight Of Chains» που αξίζει να παρακολουθήσουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται για αυτό το θέμα. Μπορεί στην πραγματικότητα να συμβαίνει ότι ανταγωνιστικά «πράσινα» ολιγαρχικά συμφέροντα (ίσως η Volt Resources;) εκμεταλλεύτηκαν την καλοπροαίρετη αποστροφή των Σέρβων για το έργο της Ρίο Τίντο.
Τέλεια σαφήνεια σε αυτή τη συγκεχυμένη σειρά γεγονότων πιθανότατα δεν θα ακολουθήσει ποτέ, με το καλύτερο που μπορούν να ελπίζουν οι παρατηρητές εάν θα οργανωθούν ή όχι επακόλουθες διαμαρτυρίες εναντίον του Volt Resources και ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από αυτές εάν όντως συμβεί. Μέχρι τότε, είναι δίκαιο να υποθέσουμε πως πίσω από τα τελευταία γεγονότα και την απεικόνισή τους βρίσκονταν πολλές ομάδες συμφερόντων: δυνάμεις βάσης, εξέχουσες προσωπικότητες, δυτικές ΜΚΟ, η ίδια η σερβική κυβέρνηση και ίσως ανταγωνιστικές «πράσινες» ολιγαρχικές δυνάμεις. Το βασικό είναι ότι η Σερβία εξακολουθεί να είναι ένα εργαστήριο πειραματισμού με κοινωνικοπολιτικές τάσεις.