Του Στρατή Μαζίδη
Η αμηχανία του πρωθυπουργού όπως εμφανίζεται στις εκδηλώσεις του σώματός του φανερώνει μια έκπληξή του. Θα ρωτήσει κανείς, μα δεν είναι δυνατό να εκπλήσσεται όταν διέλυσε την οικονομία με υπό αμφισβήτηση κλείσιμό της και το ανούσιο διαχωρισμό της κοινωνίας με το μισό πληθυσμό υπό διωγμό;
Και όμως φαίνεται πως είναι. Όταν ένας άνθρωπος ανέρχεται στην εξουσία, είτε λέγεται δήμος, είτε βουλή, είτε κυβέρνηση, υψηλή ποσότητα αέρος εγκλωβίζεται πολλές φορές μέσα στο μυαλό του θεωρώντας εαυτόν παντοδύναμο. Επιπροσθέτως υπάρχει πάντα ένα...περιβάλλον. Αυτό το περιβάλλον απαρτίζεται ως επί το πλείστον από αυλοκόλακες που τα λένε πάντα καλά στον αρχηγό αποσκοπώντας όχι στο καλό του αλλά στη δική τους εύνοια.
Ο κ. Μητσοτάκης εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα κυβερνά προστατευμένος. Προσεκτικές εμφανίσεις, δίχως κόσμο είτε με φιλικό κοινό. Δεν εξετέθη δημόσια. Τώρα αναγκάστηκε να βγει από το λιμάνι και είδε πως η θάλασσα είναι αγριεμένη και ότι τα "δελτία καιρού" των δημοσκόπων μάλλον απέχουν της πραγματικότητας.
Ο πρωθυπουργός μολονότι κρατούσε ομπρέλα, κατάλαβε πλέον ότι δε βρέχει! Το ότι παραπονέθηκε στον Δημήτρη Κουτσούμπα ίσως ήταν ένας επικοινωνιακός αντιπερισπασμός, ίσως όχι.
Σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός μπορεί να κάνει κάτι απλό. Ας βγει ένα βράδυ μόνος του, κι ας πιάσει σε ένα παγκάκι 2-3 ανθρώπους απλούς να του εξηγήσουν την πραγματικότητα. Τις καλύτερες συμβουλές στη ζωή τις ακούς από εκείνους που δε σου χαϊδεύουν τα αυτιά.