Η Τουρκία έχει στόχο, θέλει να φέρει την Ελλάδα στο τραπέζι των διμερών διαπραγματεύσεων, με δυσμενείς προϋποθέσεις για την χώρα μας.
Για την διαμόρφωση των όρων της διμερούς διαπραγμάτευσης δουλεύει πολλά χρόνια.
Η χώρα μας εύκολα ή δύσκολα απέτρεπε μια τέτοια προοπτική και υλοποιούσε τους δικούς της στόχους. Αρχικά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, την πιο μεγάλη εθνική επιτυχία, παρ' ότι η Τουρκία είχε απειλήσει με casus belli, και στην συνέχεια η περιφερειακή ενεργειακή συνεργασία.
Η Τουρκία, βλέποντας την επιτυχία της ελληνικής στρατηγικής, όταν ολοκλήρωσε τους βασικούς της στόχους στα Νοτιοαατολικά της σύνορα, στράφηκε Νοτιοδυτικά με πρώτο στόχο να ακυρώσει τις επιτυχίες της Κύπρου και στην συνέχεια της Ελλάδας στον ενεργειακό τομέα, και στην συνέχεια να συμμετέχει αποφασιστικά στις ενεργειακές εξελίξεις.
Μέσα σε ένα χρόνο περίπου, παραβίασε την Κυπριακή ΑΟΖ, κατέθεσε επίσημα τις ναυτικές συντεταγμένες για να κατοχυρώσει κυριαρχικά δικαιώματα, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, δυτικά του 28ου Μεσημβρινού και υπέγραψε, και πάλι κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας, μνημόνιο καθορισμού των θαλάσσιων ζωνών με την κυβέρνηση της Τρίπολης.
Συνέχισε με την Navtex στις 22 Ιουλίου, αλλά δεν προχώρησε σε έρευνες, λόγω της μεσολάβησης της Μέρκελ, με συμφωνία να ξεκινήσει διάλογος Τουρκίας-Ελλάδας.
Αυτό ακυρώθηκε μετά την συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου, και η Τουρκία από την επόμενη ημέρα αναπτύσσει μια στρατηγική έξι μηνών παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, με στόχο να αναγκάσει την Ελλάδα να καθίσει στον διμερή διάλογο.
Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί ενοχλούνται με την Τουρκικη πρακτική, όμως θέλουν τον διάλογο για να αποτρέψουν την σύγκρουση και την αποσταθεροποίηση στην περιοχή.
Η χώρα μας αργά ή γρήγορα θα αποδεχθεί τον διάλογο και καλά θα κάνει, αυτό όμως που δεν έχει κάνει είναι η διαμόρφωση της στρατηγικής διαχείρισης του διαλόγου και η δημιουργία των θετικών προϋποθέσεων για ένα καλό αποτέλεσμα.
Επι τέλους ας το κάνει τώρα, πριν φθάσουμε στην σύγκρουση και αναγκαστούμε να συρθούμε στον διάλογο, με τις χειρότερες προϋποθέσεις.
Τώρα ανακήρυξη της δικής μας ΑΟΖ, με επίσημη κατάθεση των ναυτικών συντεταγμένων απο τον 26ο μέχρι τον 30ο Μεσημβρινό και πρόσκληση στις χώρες που έχουμε αλληλοεπικαλυπτώμενες ΑΟΖ για διμερείς ή πολυμερή συμφωνία με βάση το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, και όποιες χώρες δεν έρθουν, πρόταση να πάμε στην Χάγη.
Μόνο έτσι αποτρέπεις μια στρατιωτική σύγκρουση και μια εκβιαστική διαπραγμάτευση, κατοχυρώνεις τα κυριαρχικά σου δικαιώματα, έχεις ισχυρή υποστήριξη απο τους συμμάχους, και την Τουρκία σε δύσκολη θέση, χωρίς τετελεσμένα και διεθνή ανοχή.
Τι φοβάται η κυβέρνηση;