 |
| Free-Photos / pixabay |
Υπάρχουν Ελληνες που δεν ζουν στον μικρόκοσμό τους. Μπορεί να φαίνεται έτσι. Γνωρίζουν ωστόσο ότι η εσωστρέφεια και η περιστροφή γύρω από μια περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων, είναι δείγμα αδυναμίας και βλακείας. Η άρνησή τους να αρμενίσουν σε ανοικτές και βαθιές θάλασσες του πολιτικού καιροσκοπισμού και η...οκνηρή τους διάθεση να ενδυθούν το "ρούχο" της μάζας, να γίνουν περίτριμμα του κονιορτού της και υβρίδιο μέσα στο πολτό της, είναι το κυριότερο δείγμα αναξιότητας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Τούτη η γραφίδα δεν "στάζει" μελάνι άρνησης και απαισιοδοξίας. Δεν είναι αντικυβερνητική, ούτε εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι αμιγώς φιλελεύθερη, επισημαίνοντας παθογένειες της πολιτικής και της κοινωνίας, τον εκφυλισμό της πολιτικής και τα ιδεολογικά της θρύψαλα, τους παροξυσμούς του πολιτικού πάθους και κατακρίνοντας τους πολιτικούς χιμαιροκυνηγούς του πρόσκαιρου.
Τούτη η γραφίδα "στήριξε" ανοικτά τον σημερινό πρωθυπουργό, όταν για τους πολλούς εκτός από "κούλης" ήταν πρόσφυση και απόφυση της οικογενειοκρατίας...
Τούτη η γραφίδα πιστεύει ότι δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς έστω σημεία αναφοράς αλήθειας. Ακόμη και ο Τίτυος, ο Τάνταλος και ο Σίσυφος, οι πρώτες τιμωρούμενες ψυχές της πρωτοχριστιανικής κόλασης, "διαπιστώνουν" πως το μαρτύριο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, δεν επιδέχεται καμία τελετή εξαγνισμού, εξιλασμού και κάθαρσης. Οι δε διεργασίες που γίνονται μόνο στο κοινωνικό υποσυνείδητο, σ' ένα κλίμα μεσσιανικής αναμονής, απογοήτευσης, αναθέματος και παρακμής, είναι σαν το κλίμα των Αζτέκων την παραμονή της άφιξης του Fernando Cortez!
Για τον γράφοντα οι παραπάνω διαπιστώσεις και φιλελεύθερες σκέψεις, συνιστούν μια πραγματικότητα πραγματικότερη από την πραγματική. Δεν αποτελούν απλώς μια καταχώρηση των δεδομένων της αίσθησης. Οπως δεν αποτελούν έκφραση απαισιοδοξίας. Απαισιόδοξος δεν είναι εκείνος που θέτει τον δάκτυλο επί των ήλων, που γνωρίζει ότι η φθορά βρίσκεται μέσα στην αφθαρσία, ότι το ναδίρ της πρώτης αποτελεί το ζενίθ της δεύτερης.
Απαισιόδοξος είναι εκείνος που αποφεύγει κάτι τέτοιο, είτε από φόβο, δειλία και υστεροβουλία, είτε πιστεύοντας ως άρνηση την κριτική και την έρευνα της αλήθειας. Απαισιόδοξος είναι είναι εκείνος που δεν βλέπει πέρα από τη φθορά...