Αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι εδώ και αρκετό καιρό είμαστε σε πόλεμο με την Τουρκία. Πότε με ψυχολογικές και ταπεινωτικές επιχειρήσεις όπως με τους δύο στρατιωτικούς στον Εβρο, πότε με τις συνεχείς παραβιάσεις στον αέρα, πότε με τις απόπειρες εμβολισμού ελληνικών πλοίων και πότε με την εκδίωξη του ιταλικού γεωτρύπανου από την κυπριακή ΑΟΖ χωρίς να ανοίξει μύτη.
Του Στρατή Μαζίδη
Επί του παρόντος το τουρκικό γεωτρύπανο Fatih και πάλαι ποτέ DeepSea Metro II συμφερόντων Αγγελόπουλου που θα μπορούσε να τρυπάει υπό άλλες συνθήκες για λογαριασμό Ελλάδας και Κύπρου, βρίσκεται στην κυπριακή ΑΟΖ. Προς τα κει θα πλεύσει, μαθαίνουμε, και το έτερο νεοαποκτηθέν γεωτρύπανο DeepSea Metro I.
Τι τραγική ειρωνεία. Δύο υπερσύγχρονα πλοία που ναυπηγήθηκαν για Ελληνες πλοιοκτήτες να αποτελούν τώρα το επίκεντρο της προσοχής. Αυτά βέβαια δεν είναι πρώτη είδηση στα ΜΜΕ όπου κυριαρχούν τα unfollow στο instragram, τα εγκεφαλικά που μοιράζουν όσες αποφάσισαν να πάνε στη θάλασσα, ο Πολάκης και οι αναρτήσεις του Τσίπρα.
Όμως αναρωτιέμαι. Τι γίνεται τώρα στην Κύπρο; Έχουμε πλοία και υποβρύχιο(α) στην περιοχή; Λογικά ναι. Παρακολουθούμε; Λογικά ναι. Κι αν το Fatih πάει να τρυπήσει στην κυπριακή ΑΟΖ τι κάνουμε; Παρεμβαίνουμε όπως έκανε η Φ/Γ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ στα όρια της ελληνικής πλην όμως ανύπαρκτης επίσημα ΑΟΖ πριν λίγους μήνες; Δεν κάνουμε τίποτε καθώς πρόκειται για την ΑΟΖ μιας άλλης χώρας ακόμη κι αν μιλάμε για ένα δεύτερο ελληνικό κράτος; Το στέλνουμε στον πάτο της θάλασσας και γαία πυρί μιχθήτω;
Αφήνουμε το Fatih να τρυπήσει επικαλούμενοι διάφορα προσχήματα και χάνουμε έναν πόλεμο που δε δόθηκε ποτέ;
Από την άλλη πάμε σε πόλεμο όταν τα τελευταία 20 χρόνια κάναμε ελάχιστα από εκείνα που έπρεπε ώστε σήμερα να μη διανοείται καμία Τουρκία να στείλει κανένα γεωτρύπανο;
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση μιας τεχνητής έντασης ώστε να προκύψει μια...δίκαιη λύση. Σε βάρος μας.
Η αλγεβρική παράσταση έχει φτάσει πλέον σε κομβικό και δύσκολο σημείο.
Είχε διαφανεί όμως από την αρχή και οφείλαμε να την είχαμε μελετήσει
καλύτερα.