Για άλλη μια φορά, η ακούραστη και σχολαστική δουλειά του Ανδρέα Σταλίδη χαλυβδώνει τον πατριωτισμό των Ελλήνων καταγράφοντας τη χιονοστοιβάδα πρωτόγνωρης και ξεδιάντροπης Βίας του κατοχικού καθεστώτος, που κλιμακώνεται από την πρώτη μέρα μετά την «ψήφιση» της συμφωνίας των Πρεσπών!
Βλ. http://www.antibaro.gr/article/22626
Δυστυχώς όμως, πρέπει να τονίζεται κάθε φορά, πως η Λαϊκή Αντίσταση σ’ αυτό το όργιο διώξεων, προσαγωγών και κρατικής λογοκρισίας, παραμένει «ακέφαλη».
Δηλαδή δεν υπάρχει στοιχειώδης συντονισμός και ηθική στήριξη από τις Μακεδονικές Οργανώσεις και Συλλόγους, που φαίνεται να μην αντέχουν στην ιδέα της πολιτικής τους αυτοτέλειας, χωρίς τα συνήθη καπελώματα και εξαρτήσεις από κάθε λογής ντόπιους και ξένους καλοθελητές.
Τους είναι πιο εύκολο να εξαπολύουν μύδρους κατά του BBC για την υποδαύλιση «καταπιεσμένης μακεδονικής μειονότητας», αντί να καταγγέλουν με την ίδια δριμύτητα την κρατική υιοθέτηση του εθνοκτόνου ολοκληρωτισμού που θεσπίζουν οι Πρέσπες, χωρίς καν να υφίστανται «εφαρμοστικοί νόμοι» για τις επιταγές της επαίσχυντης Συμφωνίας.
Θάπρεπε να είχαν καταλάβει πως, μετά την κύρωση των «Πρεσπών», κάτι έχει αλλάξει στη «συμπάθεια» προς την Μακεδονία των Ελλήνων που εκδήλωναν με το αζημείωτο διάφοροι κομματάρχες, γερουσιαστές ή επιχειρηματίες σε Ελλάδα, ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία.
Αυτή η ολιγωρία των Παμμακεδονικών οφείλεται και στην ενασχόληση φορέων ή επιτροπών του «δημοκρατικού πατριωτικού χώρου» που «πρωτοστάτησαν» στα συλλαλητήρια, με μικροκομματικές ή οργανωτικές υποχρεώσεις καθόδου τους στις επερχόμενες (μετά από ...τετράμηνο) πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις.
Κυρίως όμως οφείλεται στη νοοτροπία εκείνων που διεκδικούν αποκλειστικότητα στο κτίσιμο «πολιτικού υποκειμένου» του Πατριωτισμού, λες και χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή προτροπή συνέχισης του Μακεδονικού Αγώνα, η παραμικρή καταγγελία των προληπτικών συλλήψεων, η παραμικρή διαμαρτυρία ενάντια στη Βία και Λογοκρισία των κρατικών ή παρακρατικών «αρχών».
Αυτοί που δεν έχουν καταφέρει να αποτρέψουν ούτε ένα μνημονιακό μέτρο της δεκάχρονης οικονομικής λεηλασίας — η οποία επιτεύχθηκε χάρη στη μέθοδο ΔΝΤ της «σαλαμοποίησης» — επιμένουν πάλι στην ιδεοληψία του «όλα ή τίποτα», στο δόγμα πως «χωρίς ανατροπή των πάντων δεν μπορείς να διεκδικήσεις ή να υπερασπιστείς το παραμικρό» ενάντια στο Καθεστώς των Πρεσπών ή σε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα εθνικής επιβίωσης (π.χ. Δημογραφικό/Μεταναστευτικό).
Και το χειρότερο: Συνεχίζουν να ενοχοποιούν τη ρημαγμένη κοινωνία, επειδή δεν τους ψήφισε και δεν τους ακούει, ή επειδή έπεσε θύμα της Απάτης των συστημικών κομμάτων, και κυρίως του Σύριζα, του οποίου όμως τις ανεδαφικές «προγραμματικές διακηρύξεις» του 2014, αντιγράφουν αυτούσιες ακόμα και σήμερα (με αστερίσκους «πατριωτικής» ανασυγκρότησης ή αποκήρυξης του Ευρώ).
Κατανοούμε λοιπόν την «απέραντη θλίψη» που προκαλεί στον Ανδρέα Σταλίδη το θέαμα μιας «αριστερής κυβέρνησης που υιοθετεί σε μεγάλη κλίμακα τις προληπτικές προσαγωγές και συλλήψεις θαμώνων καφενείων», μεταξύ των οποίων γονείς με τα παιδιά τους.
Λες και υπήρξε ποτέ Αριστερά που δεν έκανε τα ίδια και πολύ χειρότερα, όποτε πήρε την εξουσία και τα βρήκε «μπαστούνια» στην υλοποίηση των «οραμάτων» της!
Γι αυτό ίσως, στη σχολαστική καταχώρηση των απαγορεύσεων και διώξεων κάθε πατριωτικής εκδήλωσης του τελευταίου μηνός, ο Ανδρέας παρέλειψε την πιο αισχρή απ’ όλες:
Την «επερώτηση» των τριών βουλευτών του ΚΚΕ (Λιάνας Κανέλη, Θανάση Παφίλη, Σπύρο Τάσσο) πρός τον υπουργό Άμυνας Ευάγγελο Αποστολάκη, στις 25 Φεβρουαρίου, για τα «αντιδραστικά, προκλητικά και προσβλητικά» συνθήματα που συνεχίζουν να ακούγονται στα στρατόπεδα της χώρας, παρά την «κύρωση» της Συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία μάλιστα υποτίθεται πως «καταψήφισε» το ΚΚΕ στη Βουλή!
Σύμφωνα με τους εν λόγω βουλευτές, το σύνθημα «Η Κύπρος είναι ελληνική και η Μακεδονία» κρύβει «αλυτρωτισμό» που πρέπει να παταχθεί πάραυτα από το ΓΕΕΘΑ.
Παρομοίως, οι βουλευτές του ΚΚΕ χαρακτηρίζουν «ανιστόρητο» το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική».
Τι να πουν λοιπόν οι όψιμοι «προοδευτικοί πατριώτες» που θήτευσαν στον «πατριωτισμό» τύπου ΚΚΕ περισσότερα χρόνια από τον ...Κοτζιά, και τώρα εξαπολύουν διμέτωπο προεκλογικό αγώνα «ενάντια στον εθνομηδενισμό και τον εθνικισμό» αγνοώντας τους διαδηλωτές στα Γιαννιτσά ή την Κατερίνη;
Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει όπως πιστεύει ο Σταλίδης, «χωρίς λόγο, αφορμή και αιτία».
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση Κακιστοκρατίας, που εφαρμόζει κατά γράμμα την εθνοκτόνα, εκδικητική και μνησίκακη λογική των Πρεσπών, απέναντί σε έναν εξεγερμένο λαό ο οποίος αγωνίζεται απεγνωσμένα χωρίς τρόπο επικοινωνίας (εκτός της αστυνόμευσης του Διαδικτύου), χωρίς «καθοδήγηση» ή «εκπροσώπους» αντάξιους του καθήκοντος για την καθημερινή υπεράσπιση των Δικαίων, των Ιερών και Οσίων του;