Γυναίκα και δύναμη ψυχής στον αιώνα τον νυν, γυναίκα και ομορφιά και οσμή ευωδίας σαρκικής, γυναίκα και συλλέκτης παθών στο πνεύμα του μηδενός, γυναίκα και καρδιοφάγος οδύνη, που "νανουρίζει" διαχρονικά τα χτυποκάρδια της, γυναίκα και περιπέτεια μέσα στον άσωτο χρόνο, γυναίκα που πάνω στις πέτρες δίχως φόβο Θεού παγώσανε πολλές φορές τα όνειρά της.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ημέρα της Γυναίκας σήμερα. Και ποιος άνδρας στα εφηβικά του χρόνια δεν μέτρησε τα λευκά πέταλα της χαμομηλιάς, κάποια γοτθική εσπέρα, με αναφρόδιτο το σώμα του και στο στήθος του να παραληρεί ο ανοιξιάτικος οργασμός; Και στο κορμί του κοριτσιού, που έβρισκε θαλπωρή στην αγκαλιά του, να μη λουλούδιζε χλωρό τριφύλλι;
Ποιος άνδρας στα χρόνια του τα ύστερα δεν ένιωσε το γλυκασμό της ηδονής της, τον ψυχοτρόφο έρωτα της γυναίκας; Και ποιανού άνδρα τα μάτια δεν γεωμετρήσανε το γυναικείο πάθος, με τους ήχους της ηδυπάθειας να συντροφεύουν τις επιθυμίες του; Πόσων ανδρών δολώματα κορμάτου θηλυκού την πήλινη καρδιά τους αγκίστρωσαν; Και ποιος άνδρας δεν αντιλήφθηκε, έστω για μια μόνο φορά, πως χωρίς τη γυναίκα η ζωή του ήταν μια Μεγάλη Εβδομάδα;
Και ποιος άνδρας πριν γεράσουν τα πάθη του, πριν η σάρκα του χτικιάσει σε τούτον τον πρόστυχο κόσμο, δεν άκουσε τα βήματα της γυναίκας μέσα στον αδυσώπητο χρόνο να χάνονται; Κι αίφνης ένιωσε σαν τον γιο της βροντής που πεθαίνει και πάει. Ενιωσε ότι είναι ένας κάποιος κανείς, ένας κρότος υπόκωφος μιας παλιάς μηχανής. Ενιωσε να πτωχεύουν τα όνειρά του.
Κι όταν νύχτωνε στο μυαλό του δεν είχε πια κανένα καταφύγιο. Ενιωθε το μαχαίρι στην καρδιά του, μα τα λουλούδια στο μπαλκόνι του μυρίζανε ακόμα από το άγγιγμα της γυναίκας. Και το βλέμμα της έφηβο, μόνιμα αγέραστο, τον αιχμαλώτιζε και στα γεράματα του...
Ημέρα της Γυναίκας σήμερα. Η γυναίκα της ηδονής, του πάθους, του πόθου, της μέριμνας και της αγάπης. Η γυναίκα της τρυφερότητας και του ακαταμάχητου έρωτα. Η γυναίκα μάνα και κόρη.
Πολλές γυναίκες ακόμα και σήμερα, ωστόσο, κοιμούνται και βλέπουν μονάχα τα όνειρά τους. Τα μικρά δεν έχουν μέγεθος και τα μεγάλα είναι φορτωμένα με λύπη. Και άλλες τόσες νιώθουν πως επηρμένα αρσενικά δαιμονικά τις κλείσανε στη φυλακή μιας ιδιότυπης κοινωνίας. Ομως, ιδιοφυές πλάσμα η γυναίκα, έκλεψε τις σκέψεις των θεών και τις ετύλιξε μ' ένα μεγάλο καημό στα αριστερά του στήθους. Και με υπομονή και επιμονή ισόθεη, δραπέτης ενίοτε της πραγματικότητας της, συνεχίζει να ομορφαίνει τη ζωή, έστω με αγκαλιά την πλανόδια θλίψη της...
Ημέρα της Γυναίκας σήμερα. Χρόνια πολλά σ' όλες τις γυναίκες. Και σ' αυτές
που νιώθουν το χάδι της ζωής να τις διατρέχει και στις άλλες που τα όνειρά τους μείναμε κρεμασμένα στα μπαλκόνια και η αγκαλιά τους εγέμισε σιωπή!..