Όπως είχαμε προβλέψει σε προηγούμενα άρθρα, χωρίς το σάλπισμα Νέου Μακεδονικού Αγώνα, την επαύριο της κύρωσης των «Πρεσπών», το πέσιμο πάνω στη σκληρή πραγματικότητα θα ήταν επώδυνο.
Του Δημήτρη Γιαννόπουλου
Ευκαιριακές ομαδοποιήσεις, συμμαχίες ή συμπαιγνίες γύρω από τα τρία μεγαλειώδη ακηδεμόνευτα συλλαλητήρια θα κατέρρεαν σε μια πολιτική κακοφωνία, είτε δημόσιας αυτοδυσφήμισης (με ανοησίες του τύπου «Αρχαία Μακεδονία», «θα τους μπλοκάρουμε στον ΟΗΕ» ή «θα τους νικήσουμε στις εκλογές»), είτε άτακτης υποχώρησης και σιωπηλής απελπισίας.
Η αντίδραση της αιδήμονος Σιωπής ίσως είναι και η πιό έντιμη απ’ όλες, όταν ευσυνείδητοι Αγωνιστές συνειδητοποιούν πως δεν κατάφεραν επί έξι μήνες να διαμορφώσουν Στρατηγική για την Επόμενη Μέρα μιας προβλέψιμης ήττας — και μάλιστα στο πεδίο μάχης που ήλεγχε ασφυκτικά ο αδίστακτος αλλά πανίσχυρος Αντίπαλος.
Όταν δεν είχε περάσει ούτε στιγμή από το μυαλό μας, η «αλλαγή γηπέδου» η έστω η παράλληλη δράση στα πεδία που ο Αντίπαλος έχει αφήσει ελεύθερα.
Ο Γιώργος Κοντογιώρης κατακεραυνώνει εδώ και χρόνια την αντίληψη πως Αντίσταση σημαίνει μόνο «μαζική διαμαρτυρία» στους δρόμους, μιας κοινωνίας που έχει εντελώς αποκλειστεί από ένα πολιτικό σύστημα διπλής κατοχής, εσωτερικής και εξωτερικής.
Ένα ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα εκλόγιμης πρωθυπουργικής δικτατορίας, που δεν διστάζει να θέσει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές για να καταστείλει με βάρβαρη βία και στη συνέχεια να διασύρει διεθνώς τα εκατομμύρια των υπηκόων του, επειδή απλώς διαμαρτύρονται και εκλιπαρούν για «δημοψήφισμα» πάνω σε μια παράνομη και επαίσχυντη «συμφωνία» Παράδοσης άνευ Όρων.
Λίγοι έχουν το θράσος να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα των αιτημάτων και αρχών που διακηρύσσουν τα συλλαλητήρια. Ούτε το πανεθνικό σύνθημα της «μιας και μόνο Ελληνικής Μακεδονίας» επιδέχεται ιστορικά τεκμηριωμένο αντίλογο.
Αλλά οι πιό πονηροί και θρασύδειλοι, αυτοί που είναι «με τον αστυφύλαξ και τον χωροφύλαξ» γνωρίζουν πως στα γενικά και αόριστα όλοι μπορεί να συμφωνήσουν μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου. Αλλά τότε είναι πάντα αργά για τους αγνούς και άδολους μαχητές.
Καλές λοιπόν οι γενικόλογες διακηρύξεις αλλά η κάθετη αντίθεση σε μια τόσο άθλια πλαικτάνη εσχάτης προδοσίας, πρέπει να εκφραστεί ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ στην πράξη ΠΡΙΝ αρχίσει να εφαρμόζεται το Άρθρο 6 της «Συμφωνίας των Πρεσπών».
Το συγκεκριμένο άρθρο ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ και ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙ την έκφραση γνώμης για τη Μακεδονία όπως η παραπάνω. Απαγορεύει ακόμα και τη χρήση λέξεων που υποδηλώνει τέτοια «αιρετική» γνώμη.
Γι αυτό επιχειρείται από κάποιους πολιτικούς φορείς και τα ΜΜΕ να περάσουν στα μουλωχτά όροι και ορολογίες που υποκαθιστούν αυτές με τις οποίες γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων.
Η Μακεδονία μας γίνεται «Βόρεια Ελλάδα», ή «Νότια Μακεδονία» ή «Αρχαία Μακεδονία». Και οι Μακεδόνες Έλληνες; Αυτοί πολύ δύσκολα θα λέγονται «Βόρειο-Ελλαδίτες» αφού το «Ελλαδίτες» είναι υποτιμητικός όρος που χρησιμοποιούν οι Ελληνοκύπριοι.
Ο Μανώλης Κοττάκης εισήγαγε στην ΕΣΤΙΑ την εξής ορολογία για τους πρώην Μακεδόνες μας: «Πληθυσμοί του Βορρά» και «Αιγαιάτες Μακεδόνες» (χωρίς εισαγωγικά παρακαλώ!) Διαλέγετε και παίρνετε! Εκτός αν προτιμάτε τους «αρχαίους Μακεδόνες».
Ήδη το άρθρο 6 εφαρμόστηκε στις 27 Ιανουαρίου με την απαγόρευση του ΥΕΘΑ Αποστολάκη σε προγραμματισμένη εκδήλωση για τη Μακεδονία στο Πολεμικό Μουσείο.
ΑΠΟΡΡΙΨΗ, ΑΚΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ της «συμφωνίας» στη πράξη σημαίνει Ανυπακοή και Καταγγελία κάθε είδους «εφαρμογής» της «συμφωνίας» από όργανα του Κράτους και ΜΜΕ. Σημαίνει όμως και δημόσια, ξεκάθαρη τοποθέτηση του Ελληνικού Λαού απέναντι στα Σκόπια, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από την Κατοχική Βουλή.
Αλλά η λογική του λαϊκου Πατριωτισμού είναι αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Όταν έχεις μπροστά σου ένα Γόρδιο Δεσμό, δεν πας να τον λύσεις με λιγδιασμένα στο λάδι δάχτυλα αλλά μια-κι έξω ΜΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ.
Δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι το «Σκοπιανό» είναι πλέον αποκλειστικά πρόβλημα της Ελλάδας και κανενός Άλλου;
Τόσο δύσκολο είναι να σκεφτείτε αυτό που είπαν εξαρχής οι Εγγλέζοι για τις διαπραγματεύσεις του BREXIT με την ΕΕ.
«Η Μη-λύση είναι προτιμότερη από οποιαδήποτε Κακή Λύση».
Τι θα πάθαινε δηλαδή η Ελλάδα αν αποχωρούσε μια και καλή από τις «διαπραγματεύσεις» με τους Σκοπιανούς γενιτσάρους του Εμφυλίου λέγοντας:
«Δεν πρόκειται να πάρετε από μας ούτε λέξη, ούτε γράμμα, ούτε ήχο από την ΙΕΡΗ Ταυτότητα του γένους των Ελλήνων!
Κρατήστε τη Ντίσνεϋλαντ που σας έκτισε ο Σόρος. Μπήτε όπου θέλετε, με όποιο όνομα θέλετε και αναγνωριστείτε όπως θέλετε, απ’ όσες χώρες έχουν εκπολιτίσει χωρίς αντάλλαγμα οι Έλληνες. Εμεις πάντως θα σας αποκαλούμε Vardarska και θα το γράφουμε αμετάφραστο στην Κηρυλλική γραφή που σας χαρίσαμε.
Να ξέρετε όμως πως θα πολεμήσουμε μέχρι τέλους, νόμιμα, ειρηνικά και πολιτισμένα, για να πάρουμε πίσω όλα όσα ιερά και όσια της Ιστορίας, Παράδοσης και Κληρονομιάς των Προγόνων μας σφετεριστήκατε, παραχαράξετε και διαπομπεύσατε ατιμώρητα στα πέρατα της γής!»
Αντί να βαυκαλιζόμαστε λοιπόν ζητώντας ελεημοσύνη από τους Δήμιους του Έθνους «δημοψήφισμα» ΓΙΑΤΙ δεν μπορούμε να συλλέξουμε 10 εκατομμύρια υπογραφές κάτω από ένα ψήφισμα που θα απευθύνεται με αυτά τα λόγια σε όλα τα δημοκρατικά κράτη του Κόσμου, και να τελειώνουμε με αυτή την τερατώδη εγκληματική Απάτη των Πρεσπών;
Γιατί φοβάστε να ενεργήσετε επιτέλους για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ
σαν περήφανοι Έλληνες ανεξάρτητα από τους Ανθέλληνες που μας κυβερνούν;