 |
| PublicDomainPictures / pixabay |
Τα τελευταία 24ωρα βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής η ποινή 10ετους φυλάκισης χωρίς αναστολή μιας καθαρίστριας που προσελήφθη στο δημόσιο με πλαστό απολυτήριο δημοτικού και εργάστηκε επί 18 χρόνια.
Του Στρατή Μαζίδη
Αρκετοί σχολιαστές, καλοπροαίρετοι, κατακεραυνώνουν το δικαστήριο, παραλληλίζουν με πολιτικούς και απατεώνες που βρίσκονται εκτός φυλακής αλλά κανείς δεν προχωρά σε ορισμένες στοιχειώδεις επισημάνσεις.
Πρώτον, η εν λόγω καθαρίστρια σίγουρα δε ζημίωσε το δημόσιο αφού εργάστηκε. Ωστόσο "έκλεψε" τη θέση από άλλους που ενδεχομένως είχαν την ίδια ή και μεγαλύτερη ανάγκη. Τι λέμε για αυτό;
Δεύτερον, η γυναίκα αυτή δικάστηκε και καταδικάστηκε. Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αντί να απειλεί τους δικαστικούς με διώξεις πριν καν ερευνήσει τι και πως, μήπως θα έπρεπε παράλληλα να μας απαντήσει γιατί δε διώχθηκαν και όλοι όσοι (τυχόν) εμπλέκονται στην πλαστογράφηση του απολυτηρίου και όσοι το παρέλαβαν ως γνήσιο;
Τρίτον, οι δικαστές δεν αποφασίζουν ό,τι τους κατέβει. Υπάρχει νομικό
πλαίσιο. Γνωρίζουμε επακριβώς τις κατηγορίες για τις οποίες δικάστηκε
καθώς και τις προβλεπόμενες ποινές; Ξέρουμε γιατί δεν υπήρχε ανασταλτικός χαρακτήρας; Προσωπικά όχι.
Τέταρτον, δε δικάζει τα πάντα ένα μοναδικό δικαστήριο στην Ελλάδα. Δεν είναι η ίδια σύνθεση που καταδίκασε την καθαρίστρια και έριξε στα μαλακά έναν απατεώνα που ζημίωσε τη χώρα. Συνεπώς η γενίκευση μπορεί ψυχολογικά να δικαιολογείται, αλλά δεν είναι σωστή. Αν κάτι δεν πάει καλά με τους νόμους, τότε πρέπει να στραφούμε σε εκείνους που νομοθετούν με παράθυρα, ασυλίες, παραγραφές, διαγραφές οφειλών και προστίμων μεγάλων οφειλετών κ.ο.κ.
Πέμπτον, σαφέστατα δεν μπορεί κάποιος να πηγαίνει στη φυλακή και άλλοι να αποφυλακίζονται για τους συνήθεις λόγους υγείας ή να τιμωρούνται με αναστολή. Και πάλι όμως, ένας δικαστής είναι υποχρεωμένος να αποφασίσει με βάση το νόμο και όχι το τι επιθυμεί ενώ ως γνωστόν οι...καλές business στην Ελλάδα γίνονται πάντα με πέπλο νομιμότητας.
Έκτον, η καλύτερη "ποινή" για τη συγκεκριμένη γυναίκα θα ήταν να οδηγηθεί στα θρανία να τελειώσει αυτό που άφησε στη μέση και να παράσχει για ένα διάστημα κοινοφελή εργασία, μιας και δεν κινδυνεύουμε να μας σκοτώσει, να μας κλέψει, να μας βιάσει ή να πασάρει ναρκωτικά στο παιδί μας όπως όλοι αυτοί που απελευθερώνονται με το νόμο Παρασκευόπουλου. Είναι οι νόμοι που λέγαμε.
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε το θέμα επιφανειακά.