Κι αυτό γιατί το άτομο δεν σκέπτεται και δεν λειτουργεί σύμφωνα με καθορισμένες αρχές, αλλά ενεργεί λειτουργικά, ανάλογα με τις δημιουργούμενες καταστάσεις, σαν ζεύγος που διαρκώς τ έτερον μεταβάλλεται και προκαλεί μεταβολές.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Ο άνθρωπος ωθείται σαν από φυγόκεντρο δύναμη προς ενέργειες που επιδιώκει ασυναίσθητα να φτάσει, φτάνοντας πρώτα με την κοσμική επίδραση κι ύστερα με τη λογική επεξεργασία που συμβαίνει να ξεπερνάει χρονικά το διάστημα του ατόμου και να διαρκεί πολλάκις επί αιώνες.
Ο ανθρώπινος στοχασμός στάθηκε μ' όλα αυτά με επιμονή στο πρώτο σημείο της αναζήτησης, γιατί είχε πάρει για βεβαιότητα μια ομοιόμορφη κατάσταση υιοθετώντας την απλή ευθεία σαν προσδιορισμένη, ενώ είναι στιγμιαία, ασύλληπτη, απροσδιόριστη και μόνο στην έκταση μπορεί να λάβει προσδιορισμούς.
Οι σταθμοί και τα τέρματα αυτών των σκέψεων δίδουν τις πιο περίεργες και παράδοξες εικόνες. Το σύστημα αυτών των σκέψεων που στηρίζει το πνευματικό οικοδόμημα, ενώ ισχυρίζεται ότι ξεκινάει από τον άνθρωπο, δεν μπόρεσε μέχρι τώρα να πείσει ούτε τον εαυτό του για την αξία και την αλήθεια του.
Η αλήθεια της ζωής είναι το φιλοσοφικό κενό μέσα στο οποίο ζει ο άνθρωπος και η ανθρώπινη κοινωνία. Την ίδια στιγμή της αμφιβολίας ανακαλύπτεται μια άλλη πραγματικότητα που έχει αξία, γιατί φαίνεται ότι ικανοποιεί τον άνθρωπο που την ακολουθεί. Η αλήθεια έχει διαφύγει και τα χαρακτηριστικά της δεν μπορούν να προσδιοριστούν άμεσα.
Οσο άπειρο φαίνεται το σύμπαν, άλλο τόσο είναι και η αλήθεια. Παραδεχόμαστε τον αυτοματισμό, γιατί θα ήταν πολύ αστείο να πιστεύουμε το αντίθετο.
Από τη διάγνωση της θέσης της λογικής θα γίνει δυνατό να πληροφορηθούμε αν ήρθε για να καταργήσει ή να συμπληρώσει τα κενά μιας προηγούμενης κατάστασης κι αν μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο από την αγωνία, που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της αστάθειας, της αμφιβολίας και της αβεβαιότητας.
Η έλλειψη συνέπειας στις αρχικές σκέψεις οδηγεί σε αντιφάσεις και αδιέξοδα. Οδηγεί στην αναλήθεια. Το πλαίσιο κάθε δράσης είναι προσδιορισμένο από τη φύση. Η υπέρβαση οδηγεί σε πνευματικές εκτροπές, ενώ η μειωμένη εμφάνιση στην ατέλεια και στην απουσία γενικής συγκατάθεσης.