 |
| klimkin - pixabay |
Τη δυσκολότερη στιγμή της νεώτερης ελληνικής ιστορίας συνέβη να έχουμε τον πλέον αδαή και αδιάφορο πρωθυπουργό σε θέματα γεωπολιτικής. Απλά περιστατικά δείχνουν το πως αντιλαμβάνεται και προσεγγίζει τα πράγματα.
Ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να αναρωτιέται με μάγκικο ύφος αν έχει σύνορα η θάλασσα και μετά μια ναυτική χώρα με μεγάλη παράδοση όπως η Ελλάδα να διασύρεται δεχόμενη νατοϊκή δύναμη συμπεριλαμβανομένης της Αλβανίας να περιπολεί στο Αιγαίο.
Επίσης ένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να προσεγγίζει τις εκλογές στις ΗΠΑ με νοοτροπία προέδρου 15μελους. Χρειάζεται αρκετό μυαλό να καταλάβεις ότι ο Τραμπ είναι ο ένας εκ των δύο διεκδικητών, συνεπώς μπορεί να εκλεγεί και επομένως είναι καλύτερα να μη μιλάω από το να πω "εύχομαι να μη μας βρει κι αυτό το κακό"; Διότι τώρα τις ΗΠΑ τρέχει και παρακαλά να τον σώσουν από τον Ερντογάν ώστε να μην τον βρει κανένα μεγαλύτερο πραγματικό κακό.
Ο Αλέξης Τσίπρας εκτός του ότι δε διακρίνεται για μια στοιχειώδη αγάπη σε αυτό που λέμε πατρίδα, δε χαρακτηρίζεται κι από ιδιαίτερες ικανότητες προσανατολισμού, ερμηνείας και αντίληψης όσον αφορά τις διεθνείς σχέσεις, τη θέση της χώρας και την εξέλιξη των πραγμάτων στην ευρύτερη γειτονιά μας.
Το να είσαι δυσχερή θέση είναι πράγματι άσχημο, το να μη γνωρίζεις τι σου γίνεται όμως, είναι ακόμη χειρότερο.