(twitter:SMazidis)
Ραγδαίες εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία και πλέον πρέπει να αντιληφθούμε πως γειτονεύουμε με έναν παράφρονα και αδίστακτο δικτάτορα που δε φείδεται αίματος προκειμένου να επιτύχει τους ηγεμονικούς σκοπούς του.
Βέβαια αν κρίνουμε από τη προσέγγιση των πολιτικών κομμάτων και της κυβέρνησης στο "πραξικόπημα" της Τουρκίας μάλλον θα πρέπει να ανησυχούμε. Βγήκαν όλοι μαζί με ορισμένα "έγκριτα" ΜΜΕ να προσφέρουν υπηρεσίες στον Ερντογάν.
Θα μου πείτε πως οι παραπάνω χαρακτηρισμοί είναι υπερβολικοί και αν μπορούμε να τους αποδείξουμε.
Καταρχήν το ότι ο Ερντογάν είναι ένας αδίστακτος, ψεύτης και απατεώνας έχει αποδειχθεί από το συριακό πόλεμο. Επί 5 1/2 χρόνια κάνει ότι μπορεί για να υποδαυλίσει και να υποστηρίξει όλες τις ισλαμοφασιστικές φράξιες στη Συρία, εμπορεύεται το λαθροπετρέλαιο με την ISIL, περιθάλπτει τους τζιχαντιστές, διώκει ποινικά όσους αποκαλύπτουν τη βρώμικη εμπλοκή του στον πόλεμο. Την ίδια στιγμή όμως μιλούσε για ειρήνη και ανάγκη επίλυσης του συριακού στα διεθνή fora και τους Οργανισμούς.
Ο δημοκράτης όμως Ερντογάν δεν περιορίστηκε στο αποτυχημένο ως σήμερα πραξικόπημα στη Συρία.
Άραγε δεν υπήρξε εκτροπή του πολιτεύματος όταν έφτασε στο σημείο να διώξει το φιλοκουρδικό HDP με τους δεκάδες βουλευτές; Πού ήταν τότε ο ελληνικός πολιτικός κόσμος να στηρίξει το HDP του οποίου μάλιστα ο αρμένιος βουλευτής Γκάρο Παϋλάν έχει μιλήσει μέσα στην τουρκική βουλή για την Ποντιακή Γενοκτονία;
Το να διώκεις ένα κόμμα που έλαβε κάμποσα εκατομμύρια ψήφων, δε συνιστά μιας μορφής εκτροπή;
Η ανατροπή, ουσιαστικά, του Νταβούτογλου, τι ήταν;
Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συμπληρώνουμε 24 ώρες από το...πραξικόπημα. Ποιος κέρδισε τελικά; Μα ο ίδιος ο Ερντογάν διώκοντας πλέον τους πάντες και τα πάντα και διαπράττοντας αυτή τη στιγμή το αληθινό πραξικόπημα.
Αναλύσαμε νωρίτερα σήμερα τα τέσσερα τραγικά λάθη των πραξικοπηματιών στη Freepen.gr (άρθρο), εστιάζοντας στη μη διασφάλιση της σύλληψης των βασικών πολιτειακών και όχι μόνο παραγόντων, στη "διαφυγή" του Ερντογάν, το μη μπλοκάρισμα όλων των επικοινωνιών, των ΜΜΕ και του διαδικτύου και η ώρα της εκδήλωσης της...επανάστασης.
Και καταλήξαμε ότι ο Ερντογάν είναι ένας πολύ κακός σκηνοθέτης. Σκεφθείτε λίγο, ετοιμάζετε πραξικόπημα και ο βασικός σας στόχος κυκλοφορεί ελεύθερος, μπαίνει σε αεροπλάνα, πετά στους ουρανούς επί ώρα και...προσγειώνεται μέσα στη νύχτα ως θριαμβευτής να δώσει τέλος στο θρίλερ. Θεωρητικά θα έπρεπε να παρακολουθείται στενότατα και να μην προλάβει να βγει από το δωμάτιο του ξενοδοχείου. Βέβαια απευθύνεται και στηρίζεται σε συγκεκριμένο ακροατήριο, το οποίο το είδαμε όλοι στα λιντσαρίσματα και τους αποκεφαλισμούς, πόσο βαθιά δημοκρατικό είναι και αν αντιλαμβάνεται γενικά τίποτε παραπάνω από μια άγρια αγέλη.
Με το στημένο πραξικόπημα, υπό την έννοια της αφανούς χειραγώγησης μιας ομάδας ανοήτων αξιωματικών που νόμισαν πως με δύο τανκς στις γέφυρες κι ένα ελικόπτερο θα πάρουν τον έλεγχο της χώρας τους, και το αίμα που χύθηκε, απέδειξε ο τούρκος πρόεδρος πως δε φείδεται ούτε του τουρκικού αίματος (εκτός του συριακού).
Είναι επικίνδυνος και αδίστακτος. Δεν έχει όρια και μπορεί να φθάσει πολύ μακριά. Θα το δούμε το επόμενο διάστημα στην Τουρκία. Ο δε ελληνικός πολιτικός κόσμος καλείται επιτέλους να είναι πολύ προσεκτικός και όχι επιπόλαιος στα όσα διατυπώνει, υποστηρίζει και πράττει.