«Η Τουρκία εκτός από τα ποικίλα και οξυμένα εσωτερικά προβλήματα που έχει, αποτελεί και «πεδίο» όπου συγκρούονται και διαπλέκονται πολυεδρικοί ανταγωνισμοί, με τα συνακόλουθα πολιτικά παιχνίδια: Στο εσωτερικό του καθεστώτος και σε διεθνές επίπεδο…
Αναμφίβολα η απόπειρα του πραξικοπήματος αποτελεί το εκτρωματικό προϊόν των ποικίλων και πολυεδρικών (διεθνών και εσωτερικών) παιχνιδιών που παίζονται…
Ακόμα δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς και την περίπτωση του «στημένου» πραξικοπήματος.
Σε μια χώρα που βρίσκεται σε αδιέξοδο και μαστίζεται από πολυσύνθετους και οξύτατος ανταγωνισμούς, τα πάντα είναι πιθανά…
Σε μια χώρα που αποτελεί «προνομιούχο πεδίο» αιματηρών τρομοκρατικών προβοκατσιών (όλες οι μυστικές υπηρεσίες -πλανητικές και κρατικές- «συνωστίζονται» …πολεμικά στην Τουρκία), τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσεις…».
Σήμερα οι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία και κυρίως οι δικτατορική μοχθηρία των διώξεων του Ερντογάν και το ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ Διαρκείας της «έκτακτης ανάγκης», μας οδηγούν, με αυστηρά κριτήρια «πολιτικής μεθοδολογία» σε τούτο το συμπέρασμα: Το στρατιωτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ήταν σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον Ερντογάν.
Πιθανότατα όχι στημένο εξαρχής από το καθεστώς Ερντογάν, αλλά σκηνοθετημένο: Δηλαδή ο Ερντογάν γνώριζε τις πραξικοπηματικές κινήσεις, τις ενθάρρυνε και τις ήλεγχε και σκηνοθέτησε τη θεαματική εκδήλωσή τους και ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ τους.
Δεν είμαστε απόλυτοι σ’ αυτό το συμπέρασμα, αλλά με βάση την ιστορική εμπειρία και την πολιτική διαλεκτική (μεθοδολογικά κριτήρια) καταλήγουμε στην άποψη ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος σκηνοθετημένου για την κήρυξη ενός ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ: Ενός αιμοσταγούς δικτατορικού καθεστώτος ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ του Σουλτάνου…
ΡΕΣΑΛΤΟ