Λίγα χρόνια πριν, άρχισε η εξαγωγή της δημοκρατίας δυτικού τύπου στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Β. Αφρικής: Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη και πρόσφατα Συρία.
Η "ξαφνική" εμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους και ο πολυετής πόλεμος στη Συρία δεν είναι παρά αποτέλεσμα της εγκληματικής πολιτικής των ηγέτιδων δυνάμεων του δυτικού κόσμου, οι οποίες προφανώς, δεν είχαν κανένα άλλο στόχο παρά μόνο τα συμφέροντά τους.
Όχι αυτά τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν "εθνικά" - αν και αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία - αλλά συμφέροντα αυτού που ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Αϊζενχάουερ είχε αποκαλέσει "στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα".
Διαλύθηκαν χώρες, κρατικές δομές εξαφανίστηκαν σε χρόνο μηδέν, λεηλατήθηκαν περιουσίες, εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάστηκαν, εκατομμύρια εκτοπίστηκαν και αναζήτησαν καταφύγιο σε άλλες χώρες...
Τα πρόσφατα γεγονότα στις Βρυξέλλες, στη Νίκαια, στο Μόναχο δεν αποτελούν γεγονότα μεμονωμένα ή χωρίς ιστορικό βάθος. Αθώοι άνθρωποι γίνονται τα θύματα ενεργειών που ξεκίνησαν το 2002.
Ο φόβος γίνεται πλέον μόνιμη κατάσταση σε ολη την Ευρώπη. Χειρότερα φαίνεται να εξελίσσεται στο μέλλον η κατάσταση.
Διαρκώς ανανεώνονται απειλές. Κάθε εβδομαδα σχεδόν έχουμε και και μιά τρομοκρατική ενέργεια.
Σε λίγο κανένας δε θα αισθάνεται ασφαλής πουθενά στην Ευρώπη.
Δεν ξέρουμε ακόμη ποιός είναι πίσω από τα γεγονότα στο Μόναχο. Και λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω ίσως και να μην έχει σημασία. Σημασία έχει το γεγονός ότι η Δύση βιώνει καταστάσεις που δεν έχουν προηγούμενο και μοιάζουν ίδιες με τα όσα βιώνουν οι κάτοικοι στη Βαγδάτη, στη Δαμασκό, στο Χαλέπι.
Ηθελημένα ή όχι ό,τι επέφερε η εξαγωγή της δημοκρατίας δυτικού τύπου στις χώρες της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής, φαίνεται να εκβάλλει στις χώρες της Ευρώπης...
Μιάς Ευρώπης που πέφτει όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο πολύ σε μια κατάσταση τρόμου, αδυναμίας αντιμετώπισης αυτού που συμβαίνει και με μόνη αντίδραση την μεγαλύτερη εμπλοκή της στους πολέμους που εξελίσσονται, πράγμα που οδηγεί σε εναν φαύλο κύκλο έντασης της τρομοκρατίας...
Τα όσα συμβαίνουν τώρα παγκοσμίως, δεν είναι να τα θεωρούμε απλά επεισόδια της ανθρώπινης ιστορίας αλλά μάλλον ως εισαγωγικά ενός νέου status quo που σιγά-σιγά αναδύεται και πού μάλλον δεν φέρνει κάτι καλό....