Του Στρατή Μαζίδη
Τα όσα συνέβησαν όμως και όσα ενδέχεται να ακολουθήσουν, δεν προκαλούν εντύπωση αλλά απεναντίας δίνουν και την εικόνα μίας τρόπον τινά θείας δίκης. Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδίως με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης κυριολεκτικά ξεσάλωσαν παρεμβαίνοντας σε ξένες χώρες, ανατρέποντας νόμιμες κυβερνήσεις, βομβαρδίζοντας και σκορπώντας το θάνατο.
Να θυμηθούμε τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία το 1999 επειδή η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και οι δυνάμεις ασφαλείας αντέδρασαν στις προβοκάτσιες των Κοσοβάρων;
Ξεχνάμε ότι διέλυσαν μία ολόκληρη χώρα, το Ιράκ, με ψεύτικες αποδείξεις δήθεν χημικών όπλων και του καθώς αυτό μέχρι σήμερα ακόμη δεν έχει συνέλθει θυμίζοντας εν πολλοίς ένα προτεκτοράτο;
Μήπως μας διαφεύγει η λεγόμενη αραβική άνοιξη που οδήγησε σε ένα απέραντο αιματοκύλισμα και τρομακτικά κύματα μετανάστευσης; Ξεχάσαμε τι συνέβη στη Λιβύη ή μήπως το βαρύ φόρο αίματος που έχει πληρώσει η πολύπαθη Συρία η οποία ακόμη βασανίζεται;
Όλοι αυτοί οι πόλεμοι και οι παρεμβάσεις είχαν αποτέλεσμα παιδιά να μείνουν ορφανά, γονείς να θάψουν τα τέκνα τους, σύζυγοι να χηρέψουν, άνθρωποι να απολέσουν την αρτιμέλεια τους και βέβαια αμέτρητοι να οδηγηθούν στο θάνατο.
Βλέποντας λοιπόν αυτές τις εικόνες στο καπιτώλιο θυμάμαι τη Συρία, τη Λιβύη, το Ιράκ, τη Γιουγκοσλαβία. Είναι νομοτέλεια στη ζωή, αυτό που δίνεις να σου επιστρέφεται και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν προκαλέσει τεράστιο κακό σε πολλούς.