Η Αίγυπτος είναι πλέον ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη από την ανταγωνιστική της Τουρκία, σύμφωνα με το 2020 Military Strength Ranking. Η νέα κατάταξη είναι σημαντική, δεδομένου ότι έρχεται σε μια εποχή που η Τουρκία και η Αίγυπτος βρίσκονται σε αυξημένες [λεκτικές] εντάσεις σχετικά με την αμφισβητούμενη θαλάσσια συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, τις έρευνες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ και τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Λιβύη.
Παρουσίαση Freepen.gr
Σύμφωνα με την κατάταξη, η οποία χρησιμοποιεί πάνω από 50 μεμονωμένους παράγοντες για την εκτίμηση της στρατιωτικής δύναμης ενός έθνους, η Αίγυπτος ξεπέρασε την Τουρκία ανεβαίνοντας τρεις θέσεις από πέρυσι, καθιστώντας την ως τον ένατο ισχυρότερο στρατό μπροστά από την Τουρκία, η οποία βρίσκεται στην 11η θέση.
Το 2019, η Τουρκία ήταν στην ένατη θέση, ενώ η Αίγυπτος ήταν στην 12η θέση.
Η Αίγυπτος και η Τουρκία έχουν πολύ ισχυρά στρατεύματα σύμφωνα με τα περιφερειακά πρότυπα.
"Το Military Strength Ranking είναι ένα ωραίο σημείο αναφοράς, αλλά προσωπικά δε νομίζω ότι πρέπει να εκληφθεί με την ονομαστική αξία", δήλωσε ο Oded Berkowitz, αναπληρωτής Διευθυντής της Intelligence της MAX Security.
"Όπως και κάθε είδους δείκτης ή αναφορά σε πολύ ευρεία κλίμακα, χάνει εγγενώς πολλές από τις αποχρώσεις", είπε.
"Αυτό δεν ισχύει μόνο όσον αφορά την Τουρκία έναντι της Αιγύπτου, αλλά ολόκληρη τη λίστα".
Ο Berkowitz πιστεύει ότι είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν τέτοιες εκτιμήσεις, καθώς διάφοροι παράγοντες μπορούν να αλλάξουν "ανάλογα με την περίπτωση, ανάλογα με τη χώρα, τη γεωπολιτική κατάσταση εκείνη τη στιγμή, άλλους εμπλεκόμενους παράγοντες κ.ο.κ.".
Σε αυτό το πλαίσιο βλέπει τις συνθήκες της σημερινής κατάστασης στη Λιβύη, όπου η Αίγυπτος και η Τουρκία υποστηρίζουν τις αντίθετες πλευρές της σύγκρουσης, ως μοναδική.
Στη Λιβύη, η Τουρκία έχει δώσει άμεση στρατιωτική υποστήριξη στην κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας (GNA) στην Τρίπολη και η Αίγυπτος είναι ένας από τους υποστηρικτές του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA) με έδρα την ανατολική πόλη Tobruk.
"Η Αίγυπτος και η Τουρκία υποστήριζαν κρυφά (σε κάποιο βαθμό) τις αντιτιθέμενες πλευρές στη σύγκρουση εδώ και χρόνια, μέχρι πρόσφατα όταν η Τουρκία αντιλαμβανόταν ότι "η πλευρά της "(και τα συμφέροντά της) ήταν υπό υψηλό κίνδυνο, γεγονός που, μαζί με άλλους παράγοντες, ώθησε μια άμεση στρατιωτική επέμβαση ", δήλωσε ο Berkowitz.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν παρόμοιοι παράγοντες στη σύγκρουση που θα μπορούσαν να αναγκάσουν την Αίγυπτο να λάβει παρόμοια πιο άμεσα μέτρα, "η εξίσωση είναι μια επίσημη άμεση στρατιωτική παρέμβαση (Τουρκία) έναντι έμμεσης, συγκαλυμμένης στρατιωτικής βοήθειας (Αίγυπτος), τόνισε ο Berkowitz αναφέροντας ακόμη πως κάθε θέατρο σύγκρουσης πρέπει να εξεταστεί και να αξιολογηθεί στο δικό του ειδικό πλαίσιο μαζί με την ευρύτερη γεωπολιτική κατάσταση.
"Για παράδειγμα, η Τουρκία είναι τώρα αρκετά στρατιωτική, καθώς συμμετέχει σε δύο συγκρούσεις εκτός των συνόρων της (Συρία και Λιβύη), εκτός από τη συνεχιζόμενη εγχώρια εκστρατεία κατά των αντάρτικων δυνάμεων, κατά των κυρίως κουρδικών δυνάμεων", ανέφερε.
Κατά συνέπεια, οι δυνατότητες της Τουρκίας να προβάλλει στρατιωτική δύναμη πέρα από τα σύνορά της είναι επί του παρόντος τεταμένες.
"Η Αίγυπτος έχει επίσης περιορισμένες δυνατότητες να κάνει προβολή ισχύος πέρα από τις γειτονικές της χώρες, αλλά είναι κάπως πιο ελεύθερη να το πράξει, καθώς οι σημερινές στρατιωτικές της δεσμεύσεις είναι λιγότερες", δήλωσε.
Η Τουρκία και η Αίγυπτος υπήρξαν σημαντικοί αντίπαλοι στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική από τον Ιούλιο του 2013, όταν ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αίγυπτο καταδίκασε τον Πρόεδρο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Mohamed Morsi.
Λίγους μήνες μετά το πραξικόπημα αυτό, ο αρχηγός του στρατού που ήταν υπεύθυνος για την ανατροπή του Morsi, ο Abdel Fattah el-Sisi, εξελέγη πρόεδρος της Αιγύπτου. Ο Sisi, με την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ανέτρεψε την Αδελφότητα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, υποστηρικτής του Morsi και της Αδελφότητας, καταδικάζει το πραξικόπημα και την επακόλουθη καταστολή και από το 2013 οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου είναι τεταμένες.
"Η Αίγυπτος σίγουρα αισθάνεται ότι απειλείται όχι μόνο από την τουρκική υποστήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας αλλά κι από τις τουρκικές περιφερειακές φιλοδοξίες, ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Λιβύη", δήλωσε ο Nervana Mahmoud, ανεξάρτητος σχολιαστής για τα θέματα της Μέσης Ανατολής.
"Η Αίγυπτος αισθάνεται τα χέρια της Τουρκίας παντού, από την υποστήριξη του Ερντογάν στη Χαμάς, στην φιλόδοξη επέκτασή του στην Αφρική, στην ανοιχτή υποστήριξη της κυβέρνησης στη Δυτική Λιβύη", ανέφερε.
Ο Mahmoud ανέφερε ότι σε μια περιοχή όπου τα περισσότερα κράτη είτε αποτυγχάνουν είτε είναι γενικά αδύναμα «η ηγεσία της Αιγύπτου θεωρεί τη στρατιωτική της δύναμη ως την κύρια γραμμή άμυνάς της ενάντια στις περιφερειακές φιλοδοξίες άλλων δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα της Τουρκίας και του Ιράν».
Ο Levent Özgül, στρατιωτικός αναλυτής της Άγκυρας και ιδρυτής της Blue Melange Consultancy, επεσήμανε ότι τόσο η Τουρκία όσο και η Αίγυπτος "είναι ισχυρές στρατιωτικά χώρες που βασίζονται σε ιστορικά ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, στρατιωτικούς πολιτισμούς και μεγάλους πληθυσμούς".
Ο στρατός της Τουρκίας είναι κατά ένα μεγάλο μέρος χερσαίος με τεράστιες δυνατότητες πυρός, με πολλά αεροσκάφη, με ένα τεράστιο στόλο ελικοπτέρων και υψηλού επιπέδου υλικοτεχνικά πρότυπα του ΝΑΤΟ - παραμένει ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός της συμμαχίας. Η Άγκυρα λειτουργεί επίσης ένα στόλο πολεμικών πλοίων εξοπλισμένων με θανατηφόρα αντιπυραυλικά βλήματα, υποβρύχια και μια γηρασμένη αεροπορία, η οποία όμως διατηρεί σημαντικά αεροσκάφη υποστήριξης.
Ο Τούρκος στρατός, συνοψίζει: «Συνήθως εξαρτάται από τον πόλεμο της γης και τη χρήση παλαιών, αλλά εκσυγχρονισμένων, τανκς και θωρακισμένων οχημάτων μαζί με τα οβιδοβόλα Fırtına 155/52 και τους αντιαρματικούς πυραύλους».
Η Αίγυπτος, από την άλλη πλευρά, έχει βελτιώσει ουσιαστικά τόσο την αεροπορία όσο και το ναυτικό της με "ταχείες και επιθετικές προσπάθειες εκσυγχρονισμού" τα τελευταία χρόνια με εξαγορές από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και τη Ρωσία.
Το Κάιρο εκμεταλλεύεται δύο αμφίβια πλοία Mistral (LHD) που αγόρασε από τη Γαλλία, ενώ η Τουρκία δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα την επερχόμενη ναυαρχίδα της, το TCG Anadolu LHD.
Ο Özgül επεσήμανε ότι η Τουρκία αγωνίστηκε να εκσυγχρονίσει το στόλο των πολεμικών πλοίων, προσθέτοντας μόνο τέσσερα νέα πλοία στο ναυτικό της τα τελευταία 25 χρόνια.
Ωστόσο, τα υποβρύχια του προγράμματα "είναι πολύ σημαντικά για την Τουρκία και τα υποβρύχια τύπου-214 με το σύστημα αναερόβιας πρόωσης (AIP) είναι ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός για τις επιχειρησιακές δυνατότητες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, "Δήλωσε ο Özgül.
Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία επίσης δεν έχει λάβει νέα μαχητικά αεροσκάφη τα τελευταία 12 χρόνια.
Οι τεθωρακισμένες δυνάμεις της Τουρκίας είναι επίσης "παρωχημένες", αποτελούμενες από παλιά αμερικανικά άρματα M60 και γερμανικά κατασκευασμένα Leopard 2A4s.
Η Αίγυπτος, από την άλλη πλευρά, διαθέτει πάνω από 1.000 αμερικανικά άρματα M1A1, μαζί με ρωσικά T-90MS, που είναι "πολύ πιο σύγχρονα από τον στόλο τανκς της Τουρκίας", δήλωσε ο Özgül. Η Αίγυπτος εκμεταλλεύεται επιθετικά ελικόπτερα AH-64D Apache, κατασκευασμένα από την Αμερική, ενώ η Τουρκία διαθέτει λιγότερο εξελιγμένα, αν και εκσυγχρονισμένα, ελικοπτέρου επίθεσης AH-1W SuperCobra, που κατασκευάστηκαν στις ΗΠΑ.
Επιπλέον, η Αίγυπτος πρόσφατα απέκτησε ρωσικά κατασκευασμένα ελικόπτερα Ka-52. Σύμφωνα με τον Özgül, το Ka-52 και τα Apaches της Αιγύπτου είναι πολύ πιο ικανά, βαριά και ανθεκτικά ελικόπτερα από τα ελικόπτερα της Τουρκίας T129 ATAK μικρής κλίμακας".
Τα τελευταία χρόνια, η Αίγυπτος διεύρυνε και βελτίωσε σημαντικά την αεροπορική της δύναμη, κυρίως με την απόκτηση προηγμένων μαχητικών Dassault Rafale από τη Γαλλία και σύγχρονων μαχητικών μαχητικών MiG-29 Fulcrum από τη Ρωσία.
Η Αίγυπτος, δήλωσε ο Özgül, έχει επίσης ένα "τεράστιο γεωγραφικό πλεονέκτημα" έναντι της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Οι αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας είναι εξαιρετικά περιορισμένες και ανίκανες να διεξάγουν περιπολίες εναέριας μάχης για το μεγαλύτερο μέρος αυτής της θάλασσας και ειδικά για τη Λιβύη, λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων εναέριου ανεφοδιασμού.
Όταν πρόκειται για την καθιέρωση της υπεροχής του αέρα πέρα από τα σύνορά της, η Τουρκία αντιμετωπίζει επίσης σοβαρούς περιορισμούς. Η αμφιλεγόμενη αγορά των ρωσικών πυραύλων αεροπορικής άμυνας S-400 είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή του προγράμματος F-35 Joint Strike Fighter. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχει αεροπλάνα για το Anadolu, τα οποία μπορούν να υποστηρίξουν μόνο αεροσκάφη με δυνατότητα κάθετης απονήωσης.
Τα S-400 της Τουρκίας χρησιμοποιούνται μόνο για την άμυνα της Άγκυρας.
"Δεν υπάρχει πιθανότητα η Τουρκία να αναπτύξει τα S-400 στην ακτή της στην Ανατολική Μεσόγειο λόγω σοβαρών αντιρρήσεων του ΝΑΤΟ", δήλωσε ο Özgül, προσθέτοντας ότι οι τέσσερις συστοιχίες της Άγκυρας είναι επίσης «αμελητέες» όταν πρόκειται για την προάσπιση του συνολικού εναέριου χώρου της Τουρκίας.
Η Αίγυπτος, από την άλλη πλευρά, έχει μια πολύ πιο εκτεταμένη σειρά από πυραύλους αεροπορικής άμυνας, κυρίως το προηγμένο ρωσικό S-300VM και το αμερικανικό Patriot PAC-3.
"Τα τουρκικά συστήματα πυραύλων (το πρόγραμμα πυραύλων surface-to-air του Hisar) χρειάζονται χρόνο, υπομονή, τεχνολογία και πολλά χρήματα", δήλωσε ο Özgül.
"Ως εκ τούτου, το δίκτυο αεροπορικής άμυνας της Αιγύπτου είναι πολύ πιο ικανό από το τουρκικό".
Τα περισσότερα από τα F-16 της Τουρκίας δεν εκσυγχρονίστηκαν. Η Άγκυρα επίσης στερείται πιλότων για να πετάξει όλα αυτά τα μαχητικά ως αποτέλεσμα των ευρέως διαδεδομένων στρατιωτικών εκκαθαρίσεων μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016. Το μαχητικό πέμπτης γενιάς του έργου TF-X είναι επίσης απίθανο να απογειωθεί στο εγγύς μέλλον.
Ενώ οι δύο ένοπλες δυνάμεις είναι πολύ ισχυρές, ο στρατός της Αιγύπτου μπορεί σύντομα να αποδειχθεί εξαιρετικά τρομερός αντίπαλος και εμπόδιο για τους στόχους της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Λιβύη και πέρα από αυτήν.