 |
| martinloew / pixabay |
Μια εβδομάδα έμεινε από την την εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου, και οι οργανοπαίκτες άρχισαν να παίρνουν θέσεις. Ακούγονται ήδη οι υπόκωφοι ήχοι από το κούρδισμα των οργάνων τους. Το προεκλογικό πανηγύρι την επόμενη εβδομάδα, φτάνει στην κορύφωσή του. Και το σκηνικό των εκβαχευμένων πολιτικών συνειδήσεων στήνεται με γνώμονα την παραπλάνηση των φιλέορτων πολιτών. Των πολλών "πανηγυριωτών", τέλος πάντων όσων έχουν εθιστεί στην πολιτική της φαντασμαγορίας.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και μπορεί η παράκρουση των υποψηφίων πολιτικών, που μαθαίνουν την τέχνη τους διοικώντας υπουργεία δίχως να έχουν διαχειριστεί προηγουμένως ούτε ψιλικατζίδικο ή περίπτερο να ξεπερνά κάθε μεταφυσική προχειρότητα, ωστόσο στα λεκτικά πολτικά πυροτεχνήματα τα πάνε καλά. Και "πανηγύρια" χωρίς πυροτεχνήματα δε γίνονται.
Το "πρωτογενές πλέονασμα" θράσους από τις διάνοιες της πολιτικής ντεκατέτσιας καλά κρατεί. Με τα δημοσιογραφικά "παπαγαλάκια" φυσικά να συμπληρώνουν, άλλα κατευθυνόμενα κι άλλα ολιγόνοα και ανίδεα, τη σκηνογραφία της προεκλογικής θρασύτητας.
Ενας εσμός πολιτικών ντόμπερμαν, που αφού κατασπάραξαν τον κοινωνικό ιστό και ποδοπάτησαν κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης και εθνικής αξιοπρέπειας, εμφανίζονται και πάλι έτοιμοι να "προσφέρουν" στη δεινοπαθούσα κοινωνία, αλλά και να "ορθώσουν" ανάστημα απέναντι στα ποροβλήματα του τόπου. Ποιο ανάστημα όμως; Το νανοειδές πολιτικό τους ανάστημα; Το μόνο ύψος που διαθέτουν είναι αυτό της έπαρσης, της οίησης και της αυτάρεσκης αυθεντίας.
Απευθύνονται στην "προβατοποιημένη λογική" των ευαπάτητων πολιτών. Απευθύνονται στο θυμικό των ανύποπτων Ελλήνων, για τους οποίους θυμός και λογική είναι έννοιες ταυτόσημες. Απευθύνονται στην ευπιστία των ψηφοφόρων, στην ανάγκη τους να αντλήσουν ελπίδες από τη δεξαμενή των πολιτικών υποσχέσεων.
Πολιτικοί γόνοι και επίγονοι, πολιτικοί της συγκυρίας, πολιτικοί ενδεδυμένοι με τον μανδύα της υποκρισίας και του ψεύδους, οι οποίοι ουδέποτε μόχθησαν για το μεροκάματο, πολιτικοί χωρίς να σεμνύνονται, έχοντας θέσει στο περιθώριο την πολιτική της ουσίας, επιδίδονται στην πολιτική αδολεσχία και στο βερμπαλισμό, δημιουργώντας πρόσκαιρες προσδοκίες.
Μιλάμε για πολιτικούς που διεκδικούν την ψήφο μας, οι οποίοι όλοι μαζί και ο καθενας ξεχωριστά, συνιστούν την αποθέωση του σουρεαλισμού. Οι "ελπιδοπώλες" της πολιτικής ευελπιστούν ότι μέσα από την επιχειρούμενη σύγχυση της κοινωνίας και τα ανόητα διλήμματα, θα εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση.
Η προεκλογική περίοδος που φτάνει στο τέλος της, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για έρευνα κοινωνιολόγων, πολιτικών επιστημόνων και ειδικών της πολιτικής ψυχολογίας. Φαίνεται ότι τούτος ο λαός, δεν έχει επαρκώς χειραφετηθεί από τις διανοητικές μήτρες του παρελθόντος, ώστε να μην αντδρά ως υποταγμένη αγέλη μπροστά στην κάλπη. Γιατί, για μια ακόμη φορά, θα εκτεθεί στο ιστορικό κακό, που πάντα ελλοχεύει...