 |
| Το έργο «Η Εκτέλεση» από τη συλλογή «Ποντιακή Γενοκτονία» (φωτ.:Gjergj Kola) |
Σύμφωνα με τη σύμβαση για την πρόληψη και καταστολή εγκλημάτων, γενοκτονία είναι οποιαδήποτε από μια σειρά πράξεων που αναφέρονται και στοχεύουν στον ολικό ή μερικό αφανισμό μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Γενοκτονία είναι αρχικά η θανάτωση των μελών της ομάδας. Ενδεικτικό παράδειγμα της πρώτης πράξης που πρέπει να γίνει για να χαρακτηριστει κάτι ως γενοκτονία είναι το γεγονός ότι από τους 25.000 Έλληνες που ζούσαν στην περιοχή της Μπάφρας και του Αζαάμ εξολοθρεύτηκε το 90% ενώ το υπόλοιπο 10% εκτοπίστηκε στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας.
Δεύτερη πράξη είναι η πρόκληση σοβαρής ή ψυχικής βλάβης σε μελή της ομάδας. Αυτό είναι αυταπόδεικτο όταν σε σκοτώνουν ή σε εκτοπίζουν. Τρίτη προϋπόθεση για να χαρακτηριστεί μια πράξη ως γενοκτονία είναι η σκόπιμη επιβολή συνθηκών ζωής με στόχο τον αφανισμό, ολικό ή μερικό των μελών της ομάδας.
Τα τάγματα εργασίας στα οποία υπολογίζεται ότι 250.000 Έλληνες βρήκαν το θάνατο μέχρι το 1918 (θυμίζουμε ότι ο ελληνικός στρατός ήρθε στην Σμύρνη το 1919) αποτελούν δείγμα αλλαγής συνθηκών με στόχο τον αφανισμό. Η επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων είναι κάτι επίσης αυταπόδεικτο αφού όταν σε εξοντώνουν είτε άμεσα είτε στέλνοντας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, δε γεννάς. Επίσης η αρπάγη ανηλίκων μελών μιας ομάδας και η μεταφορά τους σε μια άλλη ομάδα τεκμηριώνεται από την αρπάγη κοριτσιών για τα χαρέμια και τέλος η απόδειξη ότι όλες οι παραπάνω πράξεις ήταν η εφαρμογή πολίτικης απόφασης αποδεικνύεται από την απόφαση που πήραν οι Νεότουρκοι το 1911 στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη για αφομοίωση με τη βια ή εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών.
Το 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών αναγνώρισε τη γενοκτονία των χριστιανικών εθνοτήτων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Για να τελειώνουμε με το αν η εξόντωση των γηγενών λαών από τους Τούρκους ήταν ή δεν ήταν γενοκτονία, και οι αρνητές της ξεχνάνε ότι η ατιμωρησία της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας ενέπνευσε τον Χίτλερ.