Και ξαφνικά, άλλο ένα «σημαντικό» γεγονός επισκιάζει τη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας". Δημοσιογράφος της «δημόσιας» τηλεόρασης παρομοίασε τον Κυριάκο Μητσοτάκη μ’ ένα «θεωρητικό του φασισμού», τον Γκαμπριέλε Ντ΄ Αννούτσιο, με αποτέλεσμα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κηρύξει «εμπάργκο» στην όντως «συριζαίικη» ΕΡΤ και να προστρέξει ακόμα και στο πολύπαθο ΕΣΡ!
Ας «μιλήσει» όμως η Ιστορία επ΄ αυτού. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1919, ένα σχεδόν χρόνο μετά το τέλος του Πρώτου Μεγάλου Πολέμου, 2.500 χιλιάδες Ιταλοί «αγωνιστές (“Arditi”) καταλαμβάνουν την πολή Φιούμε (σημερινή Ριέκα της Κροατίας). Ένα σημαντικό λιμάνι της βόρειας Αδριατικής που οι μισοί περίπου κάτοικοί του ήταν Ιταλοί, οι οποίοι υποδέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό τους «ελευθερωτές» του, κραυγάζοντας «Ζήτω η Ιταλία ! Ζήτω ο Ντ΄ Αννούτσιο!».
Ο Γκαμπριέλε Ντ΄ Αννούτσιο ήταν εκείνη την εποχή ένα «μαγικό όνομα» που «υπνώτιζε τις μάζες» : ποιητής του ελεύθερου έρωτα αλλά και της Decadence, μελαγχολικός εστέτ και ριψοκίνδυνος αεροπόρος, άνθρωπος της περιπέτειας και δεινός ρήτορας. Ήταν και ο Commandant των “Arditi”, ο αρχηγός που προκάλεσε το εθνικιστικό παραλήρημα στο Φιούμε, και ο οποίος συμμετείχε ως εθελοντής, σε ηλικία 52 ετών, στον Πρώτο Μεγάλο Πόλεμο, όπου έχασε το ένα του μάτι. Μάλιστα, τον Αύγουστο του 1918 πέταξε πάνω από την εχθρική Βιέννη για να ρίξει προκηρύξεις.
Για τον Γερμανό ιστορικό Έρνστ Νόλτε «ποτέ στην παγκόσμια ιστορία δεν υπήρξε πιο εντυπωσιακή και γεμάτη απρόσμενες εξελίξεις κωμωδία!», όσο η υπόθεση του Φιούμε. Ο Ντ΄ Αννούτσιο πάντως μιλούσε για «σταυροφορίες» ενάντια στο άδικο και την καταπίεση, βρίσκονταν απέναντι «στην πλημμύρα της σλαβικής βαρβαρότητας» τοποθετώντας απέναντί της «την νεολαία, την ομορφιά, την τόλμη, την εύχαρη θυσία». Ένα χρόνο μετά την κατάληψη του Φιούμε, όπου επικρατούσε ένα «καθεστώς- οπερέτα», ανακοίνωσε και το νέο σύνταγμα που προστάτευε την ελευθεροτυπία, την ισότητα των φύλλων και δεν θεωρούσε την ομοφυλοφιλία ως αδίκημα. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στους υποστηριχτές του Φιούμε συγκαταλέγονταν και ο γίγαντας της μουσικής Αρθούρο Τοσκανίνι.
Όμως η παγκόσμια πολιτική είχε άλλες βλέψεις από εκείνους που ζούσαν την ουτοπίας τους στο Φιούμε και αποφάσισε να παραδώσει αυτό το σημαντικό λιμάνι στο νεοσύστατο Βασίλειο των Σέρβων και Κροατών. Ο Ντ΄ Αννούτσιο αντέδρασε δυναμικά και στις 21 Δεκεμβρίου 1920 κήρυξε τον πόλεμο κατά της «προδοτικής» κυβέρνησης της Ιταλίας! Μετά από ένα τριήμερο κανονιοβολισμών από το ιταλικό πολεμικό “Andrea Doria” οι περήφανοι «λεγεωνάριοι» του Φιούμε παραδόθηκαν. Αυτό που έμεινε ήταν οι μαζικοί όρκοι, οι αλαλαγμοί “Eia, eia eia, alala”, οι χαιρετισμοί με υψωμένα τα χέρια, παρελάσεις μελανοχιτώνων, και προτροπές όπως “Italia o morte”! Έτσι, τελικά «η θεατρική ιδιοφυία Ντ΄ Αννούτσιο προσέφερε όλα τα πρότυπα της χορογραφίας για το φασιστικό κίνημα της Ιταλίας», όπως έγραψε ο ιστορικός Νόλτε. Ο "εγωμανής" Ντ΄ Αννούτσιο όμως, παρά τον άκρατο εθνικισμό του, ήταν πολύ ματαιόδοξος για να δεχτεί τον νέο του ρόλο, ενός παραγωγού συνθημάτων και αποσύρθηκε στα κτήματά του ζώντας στην πολυτέλεια, αρνούμενος να εισπράξει όμως τα δώρα της φήμης του και τις τιμές του φασιστικού ιταλικού κράτους που τον έκανε πρόεδρο της Ακαδημίας. Κι όταν πέθανε, το 1938, ο Μουσολίνι ανακοίνωσε πως : «Έχω τη χαρά να σας ανακοινώσε μια κακή είδηση!»
Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχει ο «ουτοπιστής» εθνικιστής Ντ΄ Αννούτσιο με τον νεοφιλελεύθερο πολιτικό κ. Μητσοτάκη αυτό το γνωρίζουν προφανώς μόνο κάποιοι ημιμαθείς και αγράμματοι που παριστάνουν τους κρατικούς δημοσιογράφους και νομίζουν ότι θα πουλήσουν εξυπνάδες πετώντας στον αέρα ένα παράξενο όνομα και μάλιστα λάθος. Γιατί άλλο Σέρτζιο Πανούτσο, κύριε Καψώχα, και άλλο «ο πρώτος Duce», όπως τον ονόμαζαν οι φίλοι του, Γκαμπριέλε Ντ΄ Αννούτσιο.
Πηγή : «Φασισμός. Η ευρωπαϊκή καταστροφή», Der Spiegel – Geschichte, 3/2017)
Ο Γκαμπριέλε Ντ΄ Αννούτσιο ήταν εκείνη την εποχή ένα «μαγικό όνομα» που «υπνώτιζε τις μάζες» : ποιητής του ελεύθερου έρωτα αλλά και της Decadence, μελαγχολικός εστέτ και ριψοκίνδυνος αεροπόρος, άνθρωπος της περιπέτειας και δεινός ρήτορας. Ήταν και ο Commandant των “Arditi”, ο αρχηγός που προκάλεσε το εθνικιστικό παραλήρημα στο Φιούμε, και ο οποίος συμμετείχε ως εθελοντής, σε ηλικία 52 ετών, στον Πρώτο Μεγάλο Πόλεμο, όπου έχασε το ένα του μάτι. Μάλιστα, τον Αύγουστο του 1918 πέταξε πάνω από την εχθρική Βιέννη για να ρίξει προκηρύξεις.
Για τον Γερμανό ιστορικό Έρνστ Νόλτε «ποτέ στην παγκόσμια ιστορία δεν υπήρξε πιο εντυπωσιακή και γεμάτη απρόσμενες εξελίξεις κωμωδία!», όσο η υπόθεση του Φιούμε. Ο Ντ΄ Αννούτσιο πάντως μιλούσε για «σταυροφορίες» ενάντια στο άδικο και την καταπίεση, βρίσκονταν απέναντι «στην πλημμύρα της σλαβικής βαρβαρότητας» τοποθετώντας απέναντί της «την νεολαία, την ομορφιά, την τόλμη, την εύχαρη θυσία». Ένα χρόνο μετά την κατάληψη του Φιούμε, όπου επικρατούσε ένα «καθεστώς- οπερέτα», ανακοίνωσε και το νέο σύνταγμα που προστάτευε την ελευθεροτυπία, την ισότητα των φύλλων και δεν θεωρούσε την ομοφυλοφιλία ως αδίκημα. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι στους υποστηριχτές του Φιούμε συγκαταλέγονταν και ο γίγαντας της μουσικής Αρθούρο Τοσκανίνι.
Όμως η παγκόσμια πολιτική είχε άλλες βλέψεις από εκείνους που ζούσαν την ουτοπίας τους στο Φιούμε και αποφάσισε να παραδώσει αυτό το σημαντικό λιμάνι στο νεοσύστατο Βασίλειο των Σέρβων και Κροατών. Ο Ντ΄ Αννούτσιο αντέδρασε δυναμικά και στις 21 Δεκεμβρίου 1920 κήρυξε τον πόλεμο κατά της «προδοτικής» κυβέρνησης της Ιταλίας! Μετά από ένα τριήμερο κανονιοβολισμών από το ιταλικό πολεμικό “Andrea Doria” οι περήφανοι «λεγεωνάριοι» του Φιούμε παραδόθηκαν. Αυτό που έμεινε ήταν οι μαζικοί όρκοι, οι αλαλαγμοί “Eia, eia eia, alala”, οι χαιρετισμοί με υψωμένα τα χέρια, παρελάσεις μελανοχιτώνων, και προτροπές όπως “Italia o morte”! Έτσι, τελικά «η θεατρική ιδιοφυία Ντ΄ Αννούτσιο προσέφερε όλα τα πρότυπα της χορογραφίας για το φασιστικό κίνημα της Ιταλίας», όπως έγραψε ο ιστορικός Νόλτε. Ο "εγωμανής" Ντ΄ Αννούτσιο όμως, παρά τον άκρατο εθνικισμό του, ήταν πολύ ματαιόδοξος για να δεχτεί τον νέο του ρόλο, ενός παραγωγού συνθημάτων και αποσύρθηκε στα κτήματά του ζώντας στην πολυτέλεια, αρνούμενος να εισπράξει όμως τα δώρα της φήμης του και τις τιμές του φασιστικού ιταλικού κράτους που τον έκανε πρόεδρο της Ακαδημίας. Κι όταν πέθανε, το 1938, ο Μουσολίνι ανακοίνωσε πως : «Έχω τη χαρά να σας ανακοινώσε μια κακή είδηση!»
Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχει ο «ουτοπιστής» εθνικιστής Ντ΄ Αννούτσιο με τον νεοφιλελεύθερο πολιτικό κ. Μητσοτάκη αυτό το γνωρίζουν προφανώς μόνο κάποιοι ημιμαθείς και αγράμματοι που παριστάνουν τους κρατικούς δημοσιογράφους και νομίζουν ότι θα πουλήσουν εξυπνάδες πετώντας στον αέρα ένα παράξενο όνομα και μάλιστα λάθος. Γιατί άλλο Σέρτζιο Πανούτσο, κύριε Καψώχα, και άλλο «ο πρώτος Duce», όπως τον ονόμαζαν οι φίλοι του, Γκαμπριέλε Ντ΄ Αννούτσιο.
Πηγή : «Φασισμός. Η ευρωπαϊκή καταστροφή», Der Spiegel – Geschichte, 3/2017)