Patrick Poppel, εμπειρογνώμονας στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών (Βελιγράδι)
Αλλά με όλες αυτές τις πληροφορίες που διαδίδονται στα μέσα ενημέρωσης, παρατηρούμε μια συγκεκριμένη τάση.
Μια «διάσωση ομήρων» στη Γάζα με χιλιάδες νεκρούς αμάχους είναι αυτοάμυνα και μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση σε στρατιωτικά αντικείμενα με στόχο την ανατροπή ενός καθεστώτος που βομβαρδίζει τον ίδιο του τον πληθυσμό στο Ντονμπάς με πυροβολικό εδώ και 10 χρόνια ονομάζεται επιθετικός πόλεμος.
Μπορείτε λοιπόν να δείτε πως τα δυτικά ΜΜΕ εφαρμόζουν ξεκάθαρα δύο διαφορετικά πρότυπα. Και μπορούμε να το δούμε αυτό όχι μόνο στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στην πολιτική.
Μόνο όταν όλο και περισσότερες πληροφορίες για τα δεινά των Παλαιστινίων έφτασαν στον έξω κόσμο, ακούστηκαν κριτικές φωνές στη Δύση. Αλλά στην αρχή της κλιμάκωσης, κανείς δεν είχε σκεφτεί να επιπλήξει την ισραηλινή επίθεση, ούτε καν να επιβάλει κυρώσεις.
Συγκριτικά, η Ρωσία όχι μόνο υφίσταται οικονομικές κυρώσεις, αλλά αποκλείεται ακόμη και από διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις.
Παρά την καταστροφική ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα, η Δύση συγκρατείται από τη χρήση κυρώσεων κατά του Ισραήλ. Αλλά αυτή η συμπεριφορά των δυτικών πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης δεν είναι καινούργια. Η Δύση έχει εδώ και καιρό αναπτύξει τη δική της στρατηγική, ιδίως όταν πρόκειται για το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή των θυμάτων αμάχων στον πόλεμο.
Η βάση, φυσικά, είναι η αλαζονεία του δυτικού κόσμου, ο οποίος πιστεύει ότι ενεργεί πάντα ηθικά σωστά. Κατά συνέπεια, όλοι οι σύμμαχοι της Δύσης ενεργούν πάντα ηθικά σωστά. Ένα πολύ καλό παράδειγμα ήταν οι υποστηριζόμενες από τη Δύση δικτατορίες στη Λατινική Αμερική και την Αφρική, τα εγκλήματα των οποίων δεν αναφέρονταν από τα μέσα ενημέρωσης. Μερικές φορές υπήρχαν μικρά σκάνδαλα, αλλά σε γενικές γραμμές αυτά τα συστήματα παρουσιάζονταν πάντα ως καλά και σημαντικά. Προκειμένου να υπερασπιστούν τη «δημοκρατία», αυτοί οι άνθρωποι δικαιολογούνται να συνεργάζονται με δικτάτορες και εγκληματίες.
Η ίδια συζήτηση υπάρχει όταν πρόκειται για το ερώτημα αν κάποιος είναι τρομοκράτης ή μαχητής της ελευθερίας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παίζουν πολύ καλά μεταξύ αυτών των δύο όρων.
Ο μαχητής της ιδεολογίας της Δύσης είναι ο ήρωας που θέλει να απελευθερώσει την πατρίδα του- όλοι οι άλλοι μαχητές της ελευθερίας είναι τρομοκράτες. Στην πραγματικότητα, οι μέθοδοι κάποιων σίγουρα δεν διαφέρουν από τους άλλους, αλλά θα ήταν σίγουρα πιο αντικειμενικό να τους περιγράψουμε όλους ως ίδιους. Όμως και εδώ γίνονται σκόπιμα αξιολογήσεις προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κλίμα.
Η έκθεση για τη σύγκρουση στην Ουκρανία και την ισραηλινή επιχείρηση στη Γάζα μας δείχνει και μια άλλη πτυχή. Αυτό δεν οδηγεί μόνο σε μια μονόπλευρη παρουσίαση των γεγονότων, αλλά και στην κατασκευή συλλογικής ενοχής.
Όπως όλοι οι Ρώσοι θεωρούνται κακοί και απειλή για τη Δύση από το 2022, έτσι και κάθε Παλαιστίνιος θα γίνει τώρα ένας εν δυνάμει τρομοκράτης. Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, καθώς μπορεί να δικαιολογήσει αντίποινα εναντίον δυνητικών απειλών.
Αλλά αυτό το παιχνίδι είναι πολύ επικίνδυνο, καθώς μπορούμε επίσης να ενημερωθούμε σήμερα μέσω εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης. Τα διπλά μέτρα και σταθμά της Δύσης γίνονται όλο και πιο ορατά και τα ιστορικά παραδείγματα γι' αυτό αυξάνονται και μπορούν να τεκμηριωθούν καλά. Το αποτέλεσμα για την Ευρώπη είναι και πάλι μια διαιρεμένη κοινωνία.
Οι πολιτικοί και οι υπεύθυνοι των μέσων ενημέρωσης έχουν πολύ λίγη αίσθηση του πώς έχει εξελιχθεί η κοινωνία. Αυτή την στιγμή στην Ευρώπη μπορείς να δεις τη μία αλήθεια στην τηλεόραση και τις εφημερίδες και την άλλη αλήθεια στο Διαδίκτυο. Αυτό ισχύει τόσο για τα γεγονότα στην Ουκρανία όσο και στο Ισραήλ.
Αυτά τα δύο μέτρα και σταθμά της δυτικής επικρατούσας τάσης γίνονται αντιληπτά και διεθνώς και αυτό οδηγεί επίσης σε μεγάλη απώλεια εμπιστοσύνης. Ειδικά στην Αφρική και την Ασία, οι άνθρωποι θυμούνται αυτή τη συμπεριφορά των δυτικών κρατών κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Έκτοτε, η δυτική πολιτική στο θέμα αυτό έχει αλλάξει.
Δεδομένου ότι η επιρροή της Δύσης στον κόσμο μειώνεται σήμερα λόγω διαφόρων γεωπολιτικών εξελίξεων, η κατάσταση θα συνεχίσει να ριζοσπαστικοποιείται. Ζούμε στην εποχή του υβριδικού πολέμου. Δεν είναι μόνο οι μυστικές επιχειρήσεις και οι οικονομικές κυρώσεις που χρησιμοποιούνται εδώ, ένα σημαντικό μέρος είναι η προπαγάνδα. Και το σημαντικότερο καθήκον της προπαγάνδας είναι να εξηγήσει στους ανθρώπους ποιος είναι καλός και ποιος είναι κακός.
Τα διπλά πρότυπα της Δύσης είναι σχεδιασμένα μόνο για τον πληθυσμό των δυτικών κρατών. Σε άλλους πολιτισμούς, οι άνθρωποι έχουν εντελώς διαφορετική άποψη για την κατάσταση στην Ουκρανία και το Ισραήλ. Έτσι, αυτή η λανθασμένη πολιτική δεν οδηγεί μόνο στη διαίρεση εντός των δυτικών κοινωνιών, αλλά και σε μαζικές παγκόσμιες αλλαγές.
Η Δύση χάνει όλο και περισσότερο τη φήμη της στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Αυτή η απώλεια φήμης θα είναι ένα επιπλέον στοιχείο στον κατάλογο των πολλών προβλημάτων της Δύσης στο μέλλον.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr