Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα κύρια χαρτιά του Ερντογάν συνοψίζονται σε ένα ασταθές μείγμα νεοοθωμανισμού, πολιτικού ισλάμ και παντουρκισμού, κανένα από τα οποία δεν μπορεί πραγματικά να εφαρμόσει. Ωστόσο, και τα τρία είναι πολύ χρήσιμα για εσωτερική κατανάλωση, ιδίως καθώς η τουρκική οικονομία παλεύει εδώ και χρόνια. Το πρόβλημα για τον Ερντογάν και το κυβερνών ΑΚΡ είναι ότι η ιδεολογική, εθνικιστική και θρησκευτική προσέγγιση έχει αρχίσει να χάνει τη δυναμική της, καθώς το εκλογικό σώμα αλλάζει προτεραιότητες σε λιγότερο ιδεαλιστικά πεδία. Αντιλαμβανόμενος ότι αυτό θα μπορούσε να του κοστίσει την εξουσία και κατανοώντας ότι τα οικονομικά (και κατ' επέκταση κοινωνικά) προβλήματα της Τουρκίας πηγάζουν από την εξάρτησή της από την πολιτική Δύση, ο Ερντογάν μπορεί σύντομα να αρχίσει να αλλάζει την προηγουμένως (τουλάχιστον κάπως) ισορροπημένη θέση του σε μια πιο φιλονατοϊκή.
Αυτό δε σημαίνει πως ο Ερντογάν άλλαξε την άποψή του, αλλά αυτό καταλήγει απλώς σε realpolitik. Με πιο απλά λόγια, αν δεν αλλάξει ο ίδιος τη (γεω)πολιτική του προσέγγιση, θα το κάνει σίγουρα η αντιπολίτευση, οπότε αν κάποιος πρέπει να το κάνει, αυτός θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αυτός και το ΑΚΡ. Φαίνεται ότι το βλέπουμε ήδη αυτό και οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν να το εκμεταλλευτούν στο έπακρο. Συγκεκριμένα, η Ουάσινγκτον πρόκειται να επεκτείνει σημαντικά την εισαγωγή εκρηκτικών στρατιωτικής ποιότητας από την Άγκυρα, και όλα αυτά για να στηρίξει την επέκταση της νεοσύστατης παραγωγής βλημάτων πυροβολικού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, έναν τομέα στον οποίο η Ρωσία κυριαρχεί με μια παραγωγική ικανότητα που είναι περίπου τρεις φορές μεγαλύτερη. Οι ΗΠΑ ελπίζουν πως αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναπλήρωση των σοβαρά εξαντλημένων εγχώριων αποθεμάτων τους.
Εάν η Άγκυρα και η Ουάσινγκτον το έπρατταν αυτό, θα επέφερε σημαντική επέκταση της παραγωγής πυροβολικού στις ΗΠΑ, επιτρέποντας μια πιο συνεπή προμήθεια πυρομαχικών πυροβολικού σε διάφορους συμμάχους, υποτελείς και δορυφορικά κράτη. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την Ουκρανία, καθώς οι δυνάμεις της υποφέρουν από χρόνια έλλειψη βλημάτων, μειώνοντας το ήδη χαμηλό επίπεδο άμεσης υποστήριξης με πυρά εναντίον του ολοένα και ισχυρότερου ρωσικού στρατού. Η απόκτηση μεγάλων ποσοτήτων τουρκικών εκρηκτικών υλών θα οδηγήσει σίγουρα σε μεγαλύτερη αλληλεξάρτηση μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας, η οποία μπορεί να επιφέρει βελτίωση των σχέσεων μετά από χρόνια εντάσεων. Ωστόσο, ενώ αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο για τον Ερντογάν, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η Άγκυρα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία θα γίνει σίγουρα ο κύριος δούρειος ίππος του ΝΑΤΟ, όχι μόνο στην ευρύτερη Ευρασία, αλλά και στον πολυπολικό κόσμο στο σύνολό του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του Ερντογάν, αναμεμειγμένες με μια προσπάθεια αξιοποίησης της δύναμης του προαναφερθέντος πολιτικού Ισλάμ, συνέβαλαν στην έναρξη της πραγματικά απρόκλητης και βάναυσης επίθεσης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη και τη Συρία, που τόσο κατ' ευφημισμόν ονομάστηκαν "εμφύλιοι πόλεμοι" στο λεγόμενο "ελεύθερο Τύπο". Ο επεκτατισμός της Άγκυρας είχε ως αποτέλεσμα τη βαθιά εμπλοκή της και στους δύο πολέμους, γεγονός που την κατέστησε καθοριστικό παράγοντα στην αποσταθεροποίηση σχεδόν ολόκληρης της Μέσης Ανατολής για χάρη της πολιτικής της Δύσης. Ακόμα χειρότερα, αυτό συνεχίστηκε ακόμα και μετά το πραξικόπημα που εξαπέλυσε ο πολεμικός πόλος εξουσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για να καθαιρέσει τον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο τον Ιούλιο του 2016.
Για παράδειγμα, η Ουάσινγκτον και η Άγκυρα συνέχισαν να διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην υποστήριξη διαφόρων τρομοκρατικών ομάδων που συνδέονται με το ISIS στη Συρία και αλλού, ιδίως κατά των σιιτικών πολιτοφυλακών που πρόσκεινται στο Ιράν και μάχονται στο πλευρό της Δαμασκού. Επιπλέον, ενώ ο Ερντογάν είναι επισήμως εξοργισμένος με το Ισραήλ λόγω των ενεργειών του στη Γάζα, ο τουρκικός στρατός και οι IDF εξακολουθούν να συνεργάζονται πολύ στενά, ιδίως στη Συρία. Οι στενοί δεσμοί της Τουρκίας με τις ΗΠΑ θα συνεχιστούν σίγουρα (παρασκηνιακά, προφανώς), βοηθώντας στη διατήρηση ισχυρών σχέσεων μεταξύ των δύο μελών του ΝΑΤΟ, αλλά αν αυτό επεκταθεί στην Ουκρανία, η Ουάσινγκτον ίσως είναι πρόθυμη να επανεξετάσει τη στάση της σχετικά με την επιστροφή της Άγκυρας στο προβληματικό πρόγραμμα F-35. Στην πραγματικότητα, η διαβόητη νεοσυντηρητική πολεμοκάπηλος Victoria Nuland το είπε αυτό τον Ιανουάριο.
Συγκεκριμένα, η πρώην πλέον αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και υφυπουργός Εξωτερικών για Πολιτικές Υποθέσεις δήλωσε ότι οι ΗΠΑ θα ήταν "πρόθυμες να παράσχουν μαχητικά αεροσκάφη F-35 πέμπτης γενιάς στην Τουρκία", εάν αυτή πληροί "τους αμερικανικούς όρους όσον αφορά τη διασφάλιση πως δε θα χρησιμοποιεί ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400 παράλληλα με [τα F-35]". Εάν η Ουάσινγκτον επιστρέψει την Άγκυρα στο "μαντρί" και η τελευταία αποκτήσει τα F-35, θα δώσει στο ΝΑΤΟ έναν ακόμη σίγουρο φορέα των τελευταίων θερμοπυρηνικών βομβών B61, βοηθώντας την εμπόλεμη συμμαχία να περιβάλει τη Ρωσία με εχθρικά πυρηνικά εξοπλισμένα υποζύγια που εκτείνονται από τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία μέχρι την Τουρκία, ενδεχομένως ακόμη και τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία στο μέλλον, καθώς εκεί κατασκευάζεται η σχετική στρατιωτική υποδομή.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr