 |
| pixabay / peterbwiberg |
William Van Wagenen - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεύτερος μετά τον Οσάμα μπιν Λάντεν, ο πιο διαβόητος δηλωμένος εχθρός των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του λεγόμενου πολέμου κατά της τρομοκρατίας ήταν ο Ιορδανός τζιχαντιστής Αμπού Μουσάμπ αλ Ζαρκάουι, ιδρυτής της Αλ Κάιντα στο Ιράκ (AQI).
Όμως μια πιο προσεκτική εξέταση της ζωής του Ζαρκάουι και της επίδρασής του στα γεγονότα στο Ιράκ δείχνει ότι ήταν πιθανότατα προϊόν και εργαλείο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Οι νεοσυντηρητικοί στρατηγιστές της κυβέρνησης του Τζορτζ Μπους χρησιμοποίησαν τον Ζαρκάουι ως πιόνι για να δικαιολογήσουν στο αμερικανικό κοινό την παράνομη εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003.
Επιπλέον, συνέβαλε καθοριστικά στην υποδαύλιση της εσωτερικής διχόνοιας εντός των ιρακινών αντιστασιακών ομάδων που αντιδρούσαν στην αμερικανική κατοχή, υποδαυλίζοντας τελικά ένα θρησκευτικό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των σουνιτικών και σιιτικών κοινοτήτων του Ιράκ.
Το σχέδιο του Ισραήλ ξεδιπλώνεται στο Ιράκ
Αυτή η σκόπιμη στρατηγική έντασης στο Ιράκ προώθησε τον στόχο του Τελ Αβίβ να διαιωνίσει τα τρωτά σημεία της χώρας, να διαιρέσει τους πληθυσμούς κατά μήκος θρησκευτικών γραμμών και να αποδυναμώσει την ικανότητα του στρατού του να αμφισβητήσει το Ισραήλ στην περιοχή.
Είναι από καιρό γνωστό πως η CIA δημιούργησε την Αλ Κάιντα ως μέρος του μυστικού πολέμου της κατά του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1980 και υποστήριξε στοιχεία της Αλ Κάιντα σε διάφορους πολέμους, μεταξύ άλλων στη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο και την Τσετσενία τη δεκαετία του 1990.
Επιπλέον, στοιχεία δείχνουν ότι η CIA υποστήριξε ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα κατά τη διάρκεια του μυστικού πολέμου στη Συρία που ξεκίνησε το 2011 εν μέσω της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης.
Παρά την ιστορία αυτή, οι δυτικοί δημοσιογράφοι, αναλυτές και ιστορικοί εξακολουθούν να θεωρούν τοις μετρητοίς πως ο Zarqawi και η AQI ήταν ορκισμένοι εχθροί των ΗΠΑ.
Χωρίς την κατανόηση του ρόλου του Ζαρκάουι ως περιουσιακό στοιχείο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, είναι αδύνατο να κατανοηθεί ο καταστροφικός ρόλος που έπαιξαν οι ΗΠΑ (και το Ισραήλ) στην αιματοχυσία που προκλήθηκε στο Ιράκ, όχι μόνο κατά την αρχική εισβολή του 2003, αλλά και στην έναρξη της επακόλουθης θρησκευτικής διαμάχης.
Είναι επίσης σημαντικό να κατανοήσουμε τη σημασία των σημερινών ιρακινών προσπαθειών για την εκδίωξη των αμερικανικών δυνάμεων και την απαλλαγή της χώρας από την αμερικανική επιρροή που κινείται προς τα εμπρός..
Ποιος ήταν ο Ζαρκάουι;
Ο Abu Musab al-Zarqawi γεννήθηκε Ahmed Fadhil Nazar al-Khalaylah, αλλά αργότερα άλλαξε το όνομά του για να αντικατοπτρίζει τον τόπο γέννησής του, τη Zarqa, μια βιομηχανική περιοχή κοντά στο Αμμάν της Ιορδανίας. Μέσα και έξω από τη φυλακή στα νιάτα του, θα ριζοσπαστικοποιηθεί κατά τη διάρκεια του χρόνου του πίσω από τα κάγκελα.
Ο Ζαρκάουι ταξίδεψε στο Αφγανιστάν για να πολεμήσει με τους υποστηριζόμενους από τη CIA μουτζαχεντίν εναντίον των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Όταν επέστρεψε στην Ιορδανία, βοήθησε στην ίδρυση μιας τοπικής ισλαμικής μαχητικής ομάδας με την ονομασία Jund al-Sham και φυλακίστηκε το 1992.
Μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή κατόπιν γενικής αμνηστίας, ο Ζαρκάουι επέστρεψε στο Αφγανιστάν το 1999. Το Atlantic σημειώνει ότι εκείνη την περίοδο συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο οποίος υποψιάστηκε πως στην ομάδα του Ζαρκάουι είχε διεισδύσει στις ιορδανικές μυστικές υπηρεσίες όσο ήταν στη φυλακή, γεγονός που ευθύνεται για την πρόωρη αποφυλάκισή του.
Στη συνέχεια ο Ζαρκάουι διέφυγε από το Αφγανιστάν στη φιλοαμερικανική περιοχή του Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ και δημιούργησε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης για τους μαχητές του το μοιραίο έτος 2001.
Ο χαμένος κρίκος
Πρόθυμοι να εμπλέξουν το Ιράκ στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπους χρησιμοποίησαν σύντομα την παρουσία του Ζαρκάουι για να καλύψουν τις γεωπολιτικές ατζέντες της Ουάσινγκτον εκεί.
Το Φεβρουάριο του 2003, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ ισχυρίστηκε πως η παρουσία του Ζαρκάουι στο Ιράκ αποδείκνυε ότι ο Σαντάμ φιλοξενούσε ένα τρομοκρατικό δίκτυο, γεγονός που καθιστούσε αναγκαία την εισβολή των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, "ο ισχυρισμός αυτός διαψεύστηκε αργότερα, αλλά έσπρωξε αμετάκλητα το όνομα του Ζαρκάουι στο διεθνές προσκήνιο".
Ο Πάουελ προέβη στον ισχυρισμό αυτό παρόλο που η κουρδική περιοχή του Ιράκ, όπου ο Ζαρκάουι δημιούργησε τη βάση του, ήταν ουσιαστικά υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ επέβαλε ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στην περιοχή μετά τον πόλεμο του Κόλπου το 1991. Η υπηρεσία εξωτερικών πληροφοριών του Ισραήλ, η Μοσάντ, ήταν επίσης γνωστό ότι είχε παρουσία εκεί, μια πραγματικότητα που το Ιράν αναγνωρίζει ενεργά και παραμένει σε εγρήγορση.
Περιέργως, παρά το γεγονός πως η βάση του Ζαρκάουι βρισκόταν μέσα στα όρια του ιρακινού Κουρδιστάν, η κυβέρνηση Μπους επέλεξε την αδράνεια όταν της παρουσιάστηκε μια χρυσή ευκαιρία να τον εξουδετερώσει.
Η Wall Street Journal ανέφερε ότι το Πεντάγωνο εκπόνησε λεπτομερή σχέδια τον Ιούνιο του 2002 για να πλήξει το στρατόπεδο εκπαίδευσης του Zarqawi, αλλά πως "η επιδρομή κατά του κ. Zarqawi δεν πραγματοποιήθηκε. Πέρασαν μήνες χωρίς έγκριση του σχεδίου από τον Λευκό Οίκο".
Ο Λόρενς Ντι Ρίτα, ο επικεφαλής εκπρόσωπος του Πενταγώνου, δικαιολόγησε την αδράνεια υποστηρίζοντας ότι "το στρατόπεδο παρουσίαζε ενδιαφέρον μόνο επειδή πιστεύεται πως παρήγαγε χημικά όπλα", παρόλο που η απειλή να πέσουν χημικά και βιολογικά όπλα στα χέρια τρομοκρατών ήταν υποτίθεται ο σημαντικότερος λόγος για την ανατροπή της κυβέρνησης του Σαντάμ Χουσεΐν.
Αντίθετα, ο στρατηγός John M. Keane, τότε αντιπρόεδρος του επιτελείου του αμερικανικού στρατού, εξήγησε πως οι πληροφορίες για την παρουσία του Zarqawi στο στρατόπεδο ήταν "έγκυρες", ο κίνδυνος παράπλευρων ζημιών ήταν χαμηλός και ότι το στρατόπεδο ήταν "ένας από τους καλύτερους στόχους που είχαμε ποτέ".
Η κυβέρνηση Μπους αρνήθηκε σθεναρά να εγκρίνει τα πλήγματα, παρά το γεγονός ότι ο Αμερικανός στρατηγός Τόμι Φρανκς επισήμανε το στρατόπεδο του Ζαρκάουι ως ένα από τα "παραδείγματα των τρομοκρατικών "καταφυγίων" που ο πρόεδρος Μπους είχε ορκιστεί να συντρίψει".
Μόλις η παρουσία του Ζαρκάουι στο Ιράκ είχε εκπληρώσει τον αρχικό της σκοπό, δηλαδή να πουλήσει τον πόλεμο κατά του Ιράκ στο αμερικανικό κοινό, και αφού η εισβολή του Μαρτίου 2003 ήταν ήδη σε εξέλιξη, ο Λευκός Οίκος ενέκρινε τελικά τη στόχευση του στρατοπέδου του με αεροπορικές επιδρομές. Αλλά μέχρι τότε, προσθέτει η Wall Street Journal, ο Ζαρκάουι είχε ήδη εγκαταλείψει την περιοχή.
Ξεχωρίζοντας τους Σιίτες
Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 2004, ο βασικός πυλώνας της αιτιολόγησης της κυβέρνησης Μπους για τον πόλεμο κατέρρευσε. Ο Ντέιβιντ Κέι, ο επιθεωρητής όπλων που είχε αναλάβει να βρει τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ, δήλωσε δημοσίως: "Δεν νομίζω πως υπάρχουν", μετά από εννέα μήνες έρευνας.
Ο Guardian ανέφερε ότι η αποτυχία εντοπισμού οποιουδήποτε όπλου μαζικής καταστροφής ήταν ένα τόσο καταστροφικό πλήγμα στη λογική της εισβολής στο Ιράκ, ώστε τώρα "ακόμη και ο Μπους ξαναγράφει τους λόγους για τον πόλεμο".
Στις 9 Φεβρουαρίου, καθώς η αμηχανία για τα όπλα μαζικής καταστροφής αυξανόταν, ο υπουργός Εξωτερικών Πάουελ ισχυρίστηκε και πάλι ότι πριν από την εισβολή, ο Ζαρκάουι "ήταν ενεργός στο Ιράκ και έκανε πράγματα που θα έπρεπε να είναι γνωστά στους Ιρακινούς. Και εξακολουθούμε να αναζητούμε αυτές τις συνδέσεις και να τις αποδεικνύουμε".
Δύο εβδομάδες νωρίτερα, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν δημοσιοποιήσει μια 17σέλιδη επιστολή που ισχυρίζονταν ότι είχε γράψει ο Ζαρκάουι. Ο συντάκτης της ανέλαβε την ευθύνη για πολλαπλές τρομοκρατικές επιθέσεις, υποστήριξε πως η καταπολέμηση των σιιτών του Ιράκ ήταν πιο σημαντική από την καταπολέμηση του στρατού κατοχής των ΗΠΑ και ορκίστηκε να πυροδοτήσει έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των σουνιτικών και σιιτικών κοινοτήτων της χώρας.
Τους επόμενους μήνες, αξιωματούχοι των ΗΠΑ απέδωσαν στον Ζαρκάουι μια σειρά από βίαιες βομβιστικές επιθέσεις με στόχο τους σιίτες του Ιράκ, χωρίς να παρέχουν αποδείξεις για την εμπλοκή του.
Το Μάρτιο του 2004, επιθέσεις αυτοκτονίας σε σιιτικά ιερά στην Καρμπάλα και στη συνοικία Kadhimiya της Βαγδάτης σκότωσαν 200 πιστούς που γιόρταζαν την Ashura. Τον Απρίλιο, βομβιστικές επιθέσεις σε αυτοκίνητα στην πόλη της Βασόρας στο νότιο Ιράκ, όπου πλειοψηφούν οι σιίτες, σκότωσαν τουλάχιστον 50 άτομα.
Όσον αφορά τις επιθέσεις στην Καρμπάλα και την Καντχιμίγια, η Αλ Κάιντα εξέδωσε ανακοίνωση μέσω του Αλ Τζαζίρα αρνούμενη σθεναρά οποιαδήποτε ανάμειξη, αλλά ο επικεφαλής της Προσωρινής Αρχής του Συνασπισμού (CPA) Πολ Μπρέμερ επέμεινε ότι ο Ζαρκάουι εμπλέκεται.
Οι υποτιθέμενες επιθέσεις του Ζαρκάουι κατά των σιιτών του Ιράκ συνέβαλαν στο να μπει σφήνα μεταξύ της σουνιτικής και της σιιτικής αντίστασης στην αμερικανική κατοχή και έσπειραν τους σπόρους ενός μελλοντικού θρησκευτικού πολέμου.
Αυτό αποδείχθηκε χρήσιμο για τον αμερικανικό στρατό, ο οποίος προσπαθούσε να αποτρέψει την ένωση των δυνάμεων των σουνιτικών και σιιτικών παρατάξεων για την αντίσταση στην κατοχή.
"Διαιρώντας τους εχθρούς μας"
Τον Απρίλιο του 2004, ο πρόεδρος Μπους διέταξε μια πλήρους κλίμακας εισβολή για να πάρει τον έλεγχο της Φαλούτζα, μιας πόλης στην επαρχία Άνμπαρ που είχε γίνει το επίκεντρο της σουνιτικής αντίστασης.
Με τον όρκο να "ειρηνεύσει" την πόλη, ο ταξίαρχος Μαρκ Κίμιτ εξαπέλυσε την επίθεση χρησιμοποιώντας ελικόπτερα, μη επανδρωμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη επιτήρησης και πολεμικά αεροσκάφη F-15.
Η επίθεση έγινε αμφιλεγόμενη, καθώς οι πεζοναύτες σκότωσαν πολλούς αμάχους, κατέστρεψαν μεγάλο αριθμό σπιτιών και κτιρίων και εκτόπισαν την πλειονότητα των κατοίκων της πόλης.
Τελικά, λόγω της εκτεταμένης δημόσιας πίεσης, ο πρόεδρος Μπους αναγκάστηκε να ματαιώσει την επίθεση και η Φαλούτζα έγινε "απαγορευμένη" ζώνη για τις αμερικανικές δυνάμεις.
Η αποτυχία να διατηρήσουν στρατεύματα στο έδαφος στη Φαλούτζα έκανε τους σχεδιαστές των ΗΠΑ να επιστρέψουν στο χαρτί του Ζαρκάουι για να αποδυναμώσουν τη σουνιτική αντίσταση εκ των έσω. Τον Ιούνιο, ανώτερος αξιωματούχος του Πενταγώνου ισχυρίστηκε ότι είχαν έρθει στο φως "νέες πληροφορίες" που έδειχναν πως ο Ζαρκάουι "μπορεί να κρύβεται στην πόλη-προπύργιο των Σουνιτών, τη Φαλούτζα".
Ο αξιωματούχος του Πενταγώνου "προειδοποίησε, ωστόσο, ότι οι πληροφορίες δεν είναι αρκετά συγκεκριμένες ώστε να επιτρέψουν την έναρξη στρατιωτικής επιχείρησης για την προσπάθεια ανεύρεσης του αλ Ζαρκάουι".
Η ξαφνική εμφάνιση του Ζαρκάουι και άλλων τζιχαντιστών στη Φαλούτζα αυτή την στιγμή δεν ήταν τυχαία.
Σε μια έκθεση που γράφτηκε για τη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ (USSOCOM) με τίτλο "Διαιρώντας τους εχθρούς μας", ο Thomas Henriksen εξήγησε ότι ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποίησε τον Zarqawi για να εκμεταλλευτεί τις διαφορές μεταξύ των εχθρών του στη Fallujah και αλλού.
Γράφει ότι ο αμερικανικός στρατός διατηρούσε τον στόχο της "υποκίνησης θανατηφόρων αναμετρήσεων εχθρού με εχθρό", ώστε οι "εχθροί της Αμερικής να εξοντώσουν ο ένας τον άλλον", προσθέτοντας πως "όταν οι διαιρέσεις απουσίαζαν, οι Αμερικανοί χειριστές τις υποκινούσαν".
Η μελέτη περίπτωσης Fallujah
Στη συνέχεια, ο Henriksen αναφέρει τα γεγονότα στη Φαλούτζα το φθινόπωρο του 2004 ως "μια μελέτη περίπτωσης" που "έδειξε τις έξυπνες μηχανορραφίες που απαιτούνται για να τεθούν οι αντάρτες αντιμέτωποι με τους αντάρτες".
Εξήγησε ότι οι τακφίρι-σαλαφιστικές απόψεις του Ζαρκάουι και των συναδέλφων του τζιχαντιστών προκάλεσαν ένταση με τους τοπικούς αντάρτες που ήταν εθνικιστές και ασπάζονταν μια θρησκευτική αντίληψη των Σούφι. Οι ντόπιοι αντάρτες αντιτάχθηκαν επίσης στις τακτικές του Zarqawi, οι οποίες περιλάμβαναν απαγωγές ξένων δημοσιογράφων, δολοφονίες αμάχων με αδιάκριτους βομβαρδισμούς και σαμποτάζ στις υποδομές πετρελαίου και ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας.
Ο Henriksen εξήγησε περαιτέρω πως οι ψυχολογικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ, οι οποίες "εκμεταλλεύτηκαν και εμβάθυναν τις ενδοεπαναστατικές δυνάμεις" στη Φαλούτζα, οδήγησαν σε "νυχτερινές μάχες με πυροβόλα όπλα στις οποίες δεν συμμετείχαν οι δυνάμεις του συνασπισμού".
Αυτές οι διαιρέσεις σύντομα επεκτάθηκαν και στα άλλα προπύργια της σουνιτικής αντίστασης, το Ραμάντι στην επαρχία Άνμπαρ και την περιοχή Αντχάμιγια της Βαγδάτης.
Οι διαιρέσεις που υποκινήθηκαν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες μέσω του Ζαρκάουι στη Φαλούτζα άνοιξαν το δρόμο για μια νέα αμερικανική εισβολή στην ανήσυχη πόλη το Νοέμβριο του 2004, λίγες ημέρες μετά την επανεκλογή του Μπους.
Ο δημοσιογράφος του BBC Mark Urban ανέφερε ότι 2.000 πτώματα ανασύρθηκαν μετά τη μάχη, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων αμάχων.
Περιέργως, "ο Αμπού Μουσάμπ αλ Ζαρκάουι δεν ήταν μεταξύ των νεκρών", αφού είχε ξεγλιστρήσει μέσα από τον αμερικανικό κλοιό γύρω από την πόλη πριν αρχίσει η επίθεση, πρόσθεσε ο Urban.
Εγχώρια κατανάλωση
Οι στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ παραδέχθηκαν αργότερα πως χρησιμοποίησαν ψυχολογικές επιχειρήσεις για να προωθήσουν το ρόλο του Ζαρκάουι στο σουνιτικό αντάρτικο που πολεμούσε κατά της αμερικανικής κατοχής.
Η Washington Post ανέφερε τον Απρίλιο του 2006 ότι "ο αμερικανικός στρατός διεξάγει εκστρατεία προπαγάνδας για να μεγεθύνει το ρόλο του ηγέτη της Αλ Κάιντα στο Ιράκ", γεγονός που βοήθησε "την κυβέρνηση Μπους να συνδέσει τον πόλεμο με την οργάνωση που ευθύνεται για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001".
Η Post αναφέρει τον Αμερικανό συνταγματάρχη Derek Harvey να εξηγεί: "Η δική μας εστίαση στον Zarqawi έχει μεγεθύνει την καρικατούρα του, αν θέλετε - τον έκανε πιο σημαντικό από ό,τι είναι στην πραγματικότητα".
Όπως αναφέρει περαιτέρω η Post, τα εσωτερικά έγγραφα που περιγράφουν λεπτομερώς την εκστρατεία ψυχολογικών επιχειρήσεων "απαριθμούν ρητά το "αμερικανικό εσωτερικό κοινό" ως έναν από τους στόχους μιας ευρύτερης προπαγανδιστικής εκστρατείας".
Η εκστρατεία προβολής του Ζαρκάουι αποδείχθηκε επίσης χρήσιμη για τον πρόεδρο Μπους κατά τη διάρκεια της εκστρατείας επανεκλογής του τον Οκτώβριο του 2004. Όταν ο Δημοκρατικός διεκδικητής Τζον Κέρι αποκάλεσε τον πόλεμο στο Ιράκ αντιπερισπασμό από τον λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν, ο πρόεδρος Μπους απάντησε ισχυριζόμενος:
"Η περίπτωση ενός τρομοκράτη δείχνει πόσο λανθασμένη είναι η σκέψη του [Κέρι]. Ο ηγέτης των τρομοκρατών που αντιμετωπίζουμε σήμερα στο Ιράκ, ο υπεύθυνος για την τοποθέτηση βομβών σε αυτοκίνητα και τον αποκεφαλισμό Αμερικανών, είναι ένας άνδρας που ονομάζεται Ζαρκάουι".
Ποιος σκότωσε τον Νικ Μπεργκ;
Ο Nick Berg, ένας εργολάβος των ΗΠΑ στο Ιράκ, φέρεται να αποκεφαλίστηκε από τον Zarqawi. Το Μάιο του 2004, δυτικά ειδησεογραφικά πρακτορεία δημοσίευσαν ένα βίντεο που έδειχνε τον Μπεργκ, ντυμένο με πορτοκαλί φόρμα τύπου Γκουαντάναμο, να αποκεφαλίζεται από μια ομάδα μασκοφόρων.
Ένας μασκοφόρος άνδρας που ισχυριζόταν πως ήταν ο Ζαρκάουι δήλωσε στο βίντεο ότι η δολοφονία του Μπεργκ ήταν απάντηση στα βασανιστήρια των ΗΠΑ σε κρατούμενους στη διαβόητη φυλακή Αμπού Γκράιμπ.
Ο Μπεργκ βρισκόταν στο Ιράκ προσπαθώντας να κερδίσει συμβόλαια ανοικοδόμησης και εξαφανίστηκε λίγες ημέρες αφότου πέρασε ένα μήνα υπό αμερικανική κράτηση στη Μοσούλη, όπου ανακρίθηκε πολλές φορές από το FBI.
Στις 8 Μαΐου, ένα μήνα μετά την εξαφάνισή του, ο αμερικανικός στρατός ισχυρίστηκε ότι βρήκε το αποκεφαλισμένο πτώμα του στην άκρη ενός δρόμου κοντά στη Βαγδάτη.
Όμως οι ισχυρισμοί των ΗΠΑ πως ο Ζαρκάουι σκότωσε τον Μπεργκ δεν είναι αξιόπιστοι. Όπως ανέφερε τότε η Sydney Morning Herald, υπάρχουν ενδείξεις ότι το βίντεο με τον αποκεφαλισμό ήταν σκηνοθετημένο και περιελάμβανε πλάνα από την ανάκριση του Μπεργκ από το FBI. Το βίντεο ανέβηκε στο διαδίκτυο όχι από το Ιράκ, αλλά από το Λονδίνο και παρέμεινε στο διαδίκτυο για αρκετή ώρα ώστε να το κατεβάσουν το CNN και το Fox News.
Ο ταξίαρχος Μαρκ Κίμιτ είπε επίσης ψέματα σχετικά με το ότι ο Μπεργκ βρισκόταν υπό αμερικανική στρατιωτική κράτηση, ισχυριζόμενος πως τον κρατούσε μόνο η ιρακινή αστυνομία στη Μοσούλη.
Όμως το βίντεο εδραίωσε στο μυαλό του αμερικανικού κοινού ότι ο Ζαρκάουι και η Αλ Κάιντα αποτελούσαν μεγάλες τρομοκρατικές απειλές.
Ο αντίκτυπος ήταν τέτοιος στις ΗΠΑ, ώστε μετά την κυκλοφορία του βίντεο, οι όροι "Nick Berg" και "Iraq war" αντικατέστησαν προσωρινά την πορνογραφία και τις διασημότητες Paris Hilton και Britney Spears ως κύριες αναζητήσεις στο διαδίκτυο.
Σεχταρισμός, βασικός στόχος των ΗΠΑ και του Ισραήλ
Ο θρησκευτικός πόλεμος μεγάλης κλίμακας ξέσπασε μετά τον βομβαρδισμό τον Φεβρουάριο του 2006 του σιιτικού ιερού Al-Askari στην σουνιτική πόλη Samarra στο κεντρικό Ιράκ, αν και η πλήρης έκταση μετριάστηκε χάρη στη θρησκευτική καθοδήγηση που εκδόθηκε από την ανώτατη και με μεγαλύτερη επιρροή σιιτική αρχή στη χώρα, τον Μεγάλο Αγιατολάχ Αλί αλ-Σιστανί.
Η Αλ Κάιντα δεν ανέλαβε τα εύσημα για την επίθεση, αλλά ο πρόεδρος Μπους ισχυρίστηκε αργότερα ότι "ο βομβαρδισμός του ιερού ήταν μια συνωμοσία της Αλ Κάιντα, με σκοπό τη δημιουργία θρησκευτικής βίας".
Ο Ζαρκάουι σκοτώθηκε τελικά σε αεροπορική επιδρομή των ΗΠΑ λίγους μήνες αργότερα, στις 7 Ιουνίου 2006. Ένας Ιρακινός νομοθέτης, ο Wael Abdul-Latif, δήλωσε πως ο Zarqawi είχε αποθηκευμένους στο κινητό του τηλέφωνο τους αριθμούς τηλεφώνων ανώτερων Ιρακινών αξιωματούχων τη στιγμή του θανάτου του, γεγονός που δείχνει ακόμη περισσότερο ότι ο Zarqawi χρησιμοποιούνταν από στοιχεία εντός της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ ιρακινής κυβέρνησης.
Μέχρι την στιγμή του θανάτου του Zarqawi, η νεοσυντηρητική ατζέντα για τη διαίρεση και την αποδυνάμωση του Ιράκ μέσω της υποκίνησης χάους και θρησκευτικών συγκρούσεων είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Ο στόχος αυτός επιδεινώθηκε περαιτέρω με την εμφάνιση μιας διάδοχης ομάδας της AQI - της ISIS - η οποία έπαιξε υπέρμετρο ρόλο λίγα χρόνια αργότερα στην αποσταθεροποίηση της γειτονικής Συρίας, πυροδοτώντας τις θρησκευτικές εντάσεις εκεί και παρέχοντας τη δικαιολογία για την ανανέωση της στρατιωτικής εντολής των ΗΠΑ στο Ιράκ.