 |
| A Ukrainian serviceman stands at his position in a trench at a front line on the border with Russia, amid Russia's attack on Ukraine, in Sumy region, Ukraine January 20, 2024. REUTERS/Gleb Garanich |
Branko Marcetic - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
"Το να βοηθήσουμε την Ουκρανία, να δώσουμε τα χρήματα στην Ουκρανία είναι ο φθηνότερος δυνατός τρόπος για τις ΗΠΑ να ενισχύσουν την ασφάλειά τους", δήλωσε πρόσφατα στον Jon Stewart του Daily Show η Zanny Minton Beddoes, αρχισυντάκτρια του Economist. "Οι μάχες γίνονται από τους Ουκρανούς, αυτοί είναι οι άνθρωποι που σκοτώνονται".
Η άποψη αυτή δεν είναι μοναδική για τον Beddoes. Έχει εκφραστεί ευρέως από εκείνους που τάσσονται περισσότερο υπέρ ενός ανοιχτού, παρατεταμένου πολέμου και οι περισσότεροι κατά του είδους των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων που θα τον συντόμευαν.
"Μετά από τέσσερις μήνες, μου αρέσει η δομική πορεία που ακολουθούμε εδώ. Όσο βοηθάμε την Ουκρανία με τα όπλα που χρειάζεται και την οικονομική υποστήριξη, θα πολεμήσει μέχρι τον τελευταίο", δήλωσε ο γερουσιαστής Lindsay Graham (R-S.C.) στις αρχές του πολέμου, εκφράζοντας κατά λάθος αυτό που συχνά έχουν πει οι επικριτές του πολέμου για τον πόλεμο - ότι οι ΗΠΑ θα τον πολεμήσουν "μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό". Αργότερα, ο Γκράχαμ τον αποκάλεσε "τα καλύτερα χρήματα που έχουμε ξοδέψει ποτέ".
"Πρόκειται για ένα σχετικά μέτριο ποσό που συνεισφέρουμε χωρίς να μας ζητείται να διακινδυνεύσουμε τη ζωή και τη σωματική μας ακεραιότητα", δήλωσε πέρυσι στο Associated Press ο γερουσιαστής Roger Wicker (R-Miss.), επικεφαλής Ρεπουμπλικανός στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας. "Οι Ουκρανοί είναι πρόθυμοι να δώσουν τη μάχη για εμάς, αν η Δύση τους δώσει τις διατάξεις. Είναι μια πολύ καλή συμφωνία".
"Αυτό το ονομάζω παζάρι", δήλωσε ο κυβερνήτης της Βόρειας Ντακότα Νταγκ Μπέργκαμ σχετικά με τη χρηματοδότηση του πολέμου, επισημαίνοντας τις ζημιές που προκάλεσαν οι ουκρανικές δυνάμεις στον ρωσικό στρατό.
"Δεν σκοτώνονται Αμερικανοί στην Ουκρανία. Εμείς ανοικοδομούμε τη βιομηχανική μας βάση. Οι Ουκρανοί καταστρέφουν τον στρατό ενός από τους μεγαλύτερους αντιπάλους μας. Δυσκολεύομαι να βρω κάτι κακό σε αυτό", παρατήρησε ο ηγέτης της μειοψηφίας της αμερικανικής Γερουσίας Μιτς Μακόνελ (R-Ky.).
Οι Αμερικανοί "θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι που παίρνουμε την αξία των χρημάτων μας από την επένδυσή μας στην Ουκρανία", έγραψε ο γερουσιαστής Richard Blumenthal (D-Conn.), διότι "για λιγότερο από το 3% του στρατιωτικού προϋπολογισμού του έθνους μας, δώσαμε τη δυνατότητα στην Ουκρανία να υποβαθμίσει την στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας κατά το ήμισυ", και "όλα αυτά χωρίς ούτε μία Αμερικανίδα ή ένας Αμερικανός στρατιώτης να τραυματιστεί ή να χαθεί".
Αλλά οι πολιτικοί δεν είναι οι μόνοι πολεμιστές της πολυθρόνας που βλέπουν τον τεράστιο θάνατο και την καταστροφή που υπέστη η Ουκρανία από την παράταση του πολέμου ως κάτι παρόμοιο με μια λαμπρή επιχειρηματική απόφαση. Οι "πολεμοχαρείς" δεξαμενές σκέψης έχουν διατυπώσει παρόμοια επιχειρήματα.
"Όταν εξετάζεται από την άποψη του "μπαμ ανά δολάριο", η υποστήριξη των ΗΠΑ και της Δύσης προς την Ουκρανία είναι μια απίστευτα αποδοτική επένδυση", έγραψε ο Timothy Garten Ashe για το χρηματοδοτούμενο από τους κατασκευαστές όπλων Center for European Policy Analysis. "Η υποστήριξη προς την Ουκρανία παραμένει ένα παζάρι για την αμερικανική εθνική ασφάλεια", έγραψε ο ανώτερος συνεργάτης του Ινστιτούτου Hudson και διευθυντής του Κέντρου για την Ευρώπη και την Ευρασία Peter Rough. "Για περίπου το 5% των συνολικών αμυντικών δαπανών των ΗΠΑ τους τελευταίους 20 μήνες, η Ουκρανία έχει υποβαθμίσει άσχημα τη Ρωσία, έναν από τους κορυφαίους αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αμερικανικού αίματος".
Και μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες έχουν επίσης δημοσιεύσει παρόμοιες προοπτικές. "Έχουμε έναν αποφασισμένο εταίρο στην Ουκρανία που είναι πρόθυμος να υποστεί τις συνέπειες του πολέμου, ώστε να μην χρειαστεί να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι στο μέλλον", πανηγύριζαν στις σελίδες της Washington Post οι πρώην κορυφαίοι αξιωματούχοι του Τζορτζ Μπους Κοντολίζα Ράις και Ρόμπερτ Γκέιτς.
"Για όλη τη βοήθεια που έχουμε δώσει στην Ουκρανία, εμείς είμαστε οι πραγματικοί δικαιούχοι της σχέσης και εκείνοι οι πραγματικοί ευεργέτες", έγραψε ο Μπρετ Στίβενς στους New York Times, επισημαίνοντας το γεγονός πως το ΝΑΤΟ πληρώνει μόνο με χρήματα, ενώ "οι Ουκρανοί μετρούν το κόστος τους σε ζωές και χαμένα μέλη".
Το δυσάρεστο σε αυτό δεν είναι μόνο ο επιπόλαιος τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την αδιανόητη κλίμακα των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές, της μόνιμης αναπηρίας και των αναδυόμενων μακροπρόθεσμων κρίσεων που βιώνουν οι Ουκρανοί - ως απλές χάντρες άβακα που πρέπει να μετακινηθούν σε μια ανάλυση κόστους-οφέλους με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ. Είναι επίσης το γεγονός ότι, μακριά από το να είναι "πρόθυμοι", "αποφασισμένοι" και έτοιμοι να "πολεμήσουν μέχρις εσχάτων", πολλοί Ουκρανοί έχουν αποδείξει πως δε θέλουν να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους σε αυτόν τον πόλεμο - ένα ποσοστό του πληθυσμού που γίνεται όλο και μεγαλύτερο και πιο φωνητικό όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος.
Από την έναρξη του πολέμου, όταν πολλοί άνδρες που διέφευγαν από την Ουκρανία σταμάτησαν στα σύνορα και διατάχθηκαν να επιστρέψουν για να πολεμήσουν ενδεχομένως, χιλιάδες Ουκρανοί αψήφησαν την απαγόρευση της κυβέρνησης να εγκαταλείψουν τη χώρα άνδρες ηλικίας 18 έως 60 ετών - σε σημείο που ξόδεψαν μεγάλα χρηματικά ποσά και διακινδύνευσαν ακόμη και τη ζωή τους για να φύγουν.
Πολλοί ταμπουρώθηκαν στα σπίτια τους για να αποφύγουν τους αξιωματικούς κατάταξης, ενώ δεκάδες χιλιάδες υπέγραψαν ψήφισμα που αντιτίθεται στις ολοένα και πιο επιθετικές πρακτικές επιστράτευσης. Στις αρχές του περασμένου έτους, το κοινοβούλιο της Ουκρανίας αύξησε την ποινή για τη λιποταξία, η οποία, όπως παραδέχθηκαν φέτος οι στρατιώτες, εξακολουθεί να αποτελεί αυξανόμενο πρόβλημα.
Μέχρι το Νοέμβριο του 2023, το BBC διαπίστωσε ότι συνολικά σχεδόν 20.000 Ουκρανοί άνδρες είχαν εγκαταλείψει τη χώρα για να αποφύγουν τη στράτευση, ενώ η Κρατική Υπηρεσία Συνόρων αποκάλυψε ένα μήνα αργότερα πως περισσότεροι από 16.500 είχαν εμποδιστεί να φύγουν. Κάποια στιγμή, οι διωκτικές αρχές της χώρας αποκάλυψαν ένα τεράστιο σύστημα σε σχεδόν δώδεκα περιοχές, το οποίο εξέδιδε πλαστά ιατρικά πιστοποιητικά που δήλωναν κάποιον ακατάλληλο για στρατιωτική θητεία με αντάλλαγμα έως και 10.000 δολάρια.
Το φαινόμενο αυτό έχει ενταθεί καθώς το Κίεβο έχει επεκτείνει δραματικά τα σχέδια επιστράτευσης για να καλύψει το μειονέκτημά του σε ανθρώπινο δυναμικό, συμπεριλαμβανομένων προτάσεων για τη μείωση της ηλικίας στράτευσης και τη δημιουργία μιας κεντρικής βάσης δεδομένων με τους δυνητικούς στρατεύσιμους, ενώ παράλληλα καταφεύγει σε πιο επιθετικές τακτικές επιστράτευσης και στρατολογεί όλο και πιο ηλικιωμένους και λιγότερο υγιείς άνδρες.
Τα σχέδια αυτά έχουν προκαλέσει μαζικές αντιδράσεις, με τις διαμαρτυρίες των οικογενειών των στρατιωτών που λαμβάνουν χώρα σε όλη τη χώρα από πέρυσι και ζητούν να τεθεί ανώτατο όριο στη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας να συνεχίζονται και να εντείνονται- νωρίτερα αυτόν τον μήνα. Εκατό γυναίκες απέκλεισαν ένα δρόμο και επιτέθηκαν κατά λάθος σε μια άλλη γυναίκα λόγω φημών ότι οι υπάλληλοι της επιστράτευσης έρχονται να πάρουν τους άνδρες του χωριού.
"Δε βλέπω τους 500.000 περισσότερους ανθρώπους έτοιμους να πεθάνουν", παραδέχτηκε τον περασμένο Νοέμβριο ένας πρώην υπουργός της ουκρανικής κυβέρνησης και νυν λοχαγός του στρατού.
Φαίνεται όλο και περισσότερο ότι πολλοί από αυτούς που είναι πιο ενθουσιώδεις για να συνεχιστεί ο πόλεμος και να αποφευχθεί ένα τέλος με διαπραγματεύσεις δεν είναι, όπως μας λένε συνεχώς, οι Ουκρανοί που είναι πιο πιθανό να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν στις μάχες. Αντιθέτως, είναι πολιτικοί και σχολιαστές πολύ, πολύ μακριά από τη γραμμή του μετώπου σε άλλες χώρες, οι οποίοι βλέπουν τον θάνατο και την καταστροφή που τον συνοδεύει ως κάτι παρόμοιο με επιτραπέζιο παιχνίδι - ή, με τα λόγια τους, ως μια "καλή συμφωνία", μια "συμφωνία" και μια ικανοποιητική "επένδυση" για τις δικές τους χώρες.
Με άλλα λόγια, μοιάζει όλο και περισσότερο με πάρα πολλούς άλλους πολέμους υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.