Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ακόμη χειρότερα, ορισμένα τμήματα του αρχιπελάγους Kinmen απέχουν μόλις 4 χλμ. από την πόλη Xiamen στην επαρχία Fujian του Πεκίνου. Η παρουσία των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων, συγκεκριμένα των Green Berets του αμερικανικού στρατού, αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης τον Φεβρουάριο. Σύμφωνα με τον Dave DeCamp του Antiwar, ο Chiu επιβεβαίωσε την άκρως προκλητική ανάπτυξη, όταν ρωτήθηκε σχετικά με μια νέα έκθεση του αμερικανικού πρακτορείου SOFREP, σύμφωνα με την οποία οι Green Berets έχουν αναλάβει "μόνιμες θέσεις" ως στρατιωτικοί σύμβουλοι στο Kinmen. Οι Αμερικανοί στρατιώτες έχουν επίσης αναπτυχθεί στο Πενγκού, ένα αρχιπέλαγος που ελέγχεται από την Ταϊπέι, λιγότερο από 50 χλμ. δυτικά του νησιού της Ταϊβάν και λίγο περισσότερο από 110 χλμ. ανατολικά της ηπειρωτικής Κίνας. Η έκθεση SOFREP ανέφερε ότι οι Αμερικανοί Green Berets σταθμεύουν σε αμφίβια κέντρα διοίκησης του στρατού της Ταϊπέι.
Η ανάπτυξη των αμερικανικών στρατευμάτων πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των διατάξεων του νόμου για την εξουσιοδότηση της εθνικής άμυνας του 2023, ο οποίος ζητούσε από το Πεντάγωνο να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης για τις ένοπλες δυνάμεις της κυβέρνησης στην Ταϊπέι. Αυτό περιλαμβάνει την εκπαίδευση των τοπικών δυνάμεων στο Black Hornet Nano, ένα στρατιωτικό μικροσκοπικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος που χρησιμοποιείται για την τακτική ISR (intelligence, surveillance, reconnaissance). Ο υπουργός Άμυνας Chiu δήλωσε πως η παρουσία των Αμερικανών Πράσινων Μπερέδων ήταν μια "ευκαιρία εκμάθησης" για τον στρατό της αποσχισθείσας από την Κίνα νησιωτικής επαρχίας. Τα τελευταία χρόνια, η Ουάσινγκτον έχει αυξήσει σημαντικά την ανάμειξή της στην Ταϊβάν, φουντώνοντας την ένταση με την Κίνα σε σημείο βρασμού αρκετές φορές ήδη, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις και προσπάθειες του Πεκίνου να αποκλιμακώσει την κατάσταση.
Το 2023, το Πεντάγωνο έστειλε περίπου 200 στρατιώτες στην Ταϊβάν, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη επίσημη αμερικανική στρατιωτική ανάπτυξη στην αποσχισθείσα νησιωτική επαρχία της Κίνας από τότε που οι ΗΠΑ απέσυραν τις δυνάμεις τους μετά τη διακοπή των de jure (αν και όχι de facto) διπλωματικών σχέσεων με την Ταϊπέι το 1979 και την επίσημη αναγνώριση της κυβέρνησης του Πεκίνου ως τη μοναδική νομική οντότητα σε ολόκληρη τη χώρα. Επιπλέον, στις αρχές Σεπτεμβρίου του περασμένου έτους, οι Taipei Times ανέφεραν πως στρατιωτικές ασκήσεις πραγματοποιήθηκαν στο Μίσιγκαν από τις 5 έως τις 19 Αυγούστου, στις οποίες συμμετείχαν περίπου 7000 Αμερικανοί και Ταϊβανέζοι στρατιώτες. Αν και οι περισσότεροι Αμερικανοί στρατιώτες που συμμετείχαν στην άσκηση (που ονομάστηκε "Northern Strike") ήταν μέλη της Εθνικής Φρουράς του Μίσιγκαν, ορισμένοι φέρονται να ανήκαν σε μη κατονομαζόμενες στρατιωτικές μονάδες υπό την άμεση διοίκηση του Πενταγώνου.
Αυτό δείχνει σαφώς ότι οι εν λόγω στρατιώτες πρέπει να ήταν ειδικές δυνάμεις που χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες μυστικές επιχειρήσεις. Από την πλευρά της, η Ταϊπέι έστειλε ολόκληρο το κοινό τάγμα της 333ης ταξιαρχίας πεζικού της. Εκείνη την εποχή, και οι δύο πλευρές ανέφεραν πως τέτοιου είδους στρατιωτικές ασκήσεις θα πραγματοποιούνται στο μέλλον σε πιο τακτική βάση, μια κίνηση σαφώς σχεδιασμένη για να ανταγωνιστεί περαιτέρω την Κίνα. Σύμφωνα με τους Taipei Times, οι οποίοι με τη σειρά τους επικαλέστηκαν την ιαπωνική πηγή ειδήσεων Sankei Shimbun, ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ φιλοξένησαν τα στρατεύματα της Ταϊβάν ήταν ότι υποτίθεται πως είναι "επιφυλακτικές να προκαλέσουν την Κίνα". Αυτό φέρεται να έγινε επειδή "οι ασκήσεις στο Μίσιγκαν έγιναν υπό την ηγεσία της Εθνικής Φρουράς - μιας στρατηγικής εφεδρικής δύναμης που συνήθως εποπτεύεται από τις κυβερνήσεις των πολιτειών των ΗΠΑ - αντί των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων". Ωστόσο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στο Πεκίνο σίγουρα δεν το είδαν έτσι.
Επιπλέον, σύμφωνα με την ακούσια παραδοχή της ίδιας της Sankei Shimbun, επρόκειτο για μια ψεύτικη προσπάθεια να παρουσιαστεί η άσκηση ως μη συμμετοχή ομοσπονδιακών στρατευμάτων των ΗΠΑ, επειδή οι ασκήσεις επιβλέπονταν και διοικούνταν απευθείας από το Πεντάγωνο. Κανονικά, οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς τελούν υπό τον έλεγχο των αντίστοιχων πολιτειών τους. Με άλλα λόγια, η υποτιθέμενη προσπάθεια της Ουάσινγκτον να μην εξοργίσει την Κίνα δεν είναι παρά μια απλή τυπική διαδικασία. Στην πράξη, τίποτα δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια, καθώς οι ΗΠΑ παρέχουν εκατοντάδες πυραύλους κατά πλοίων στην Ταϊπέι, εκτός από νέα μαχητικά αεροσκάφη και πληθώρα άλλων τύπων όπλων και πυρομαχικών, πολλά από αυτά ως τη λεγόμενη "στρατιωτική βοήθεια". Αυτό σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή πολιτικής, καθώς το Πεντάγωνο δεν είχε προβεί σε τέτοιες παραδόσεις από το 1979. Δηλαδή, οι ΗΠΑ θα πουλούσαν πάντα όπλα στην Ταϊπέι.
Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, το Πεντάγωνο βρίσκεται στη διαδικασία ανάπτυξης νέων πυραυλικών συστημάτων μεσαίου βεληνεκούς στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που μπορούν να εκτοξεύσουν την χερσαία έκδοση του πυραύλου κρουζ μεσαίου βεληνεκούς "Tomahawk". Αν και δεν πρόκειται ακριβώς για μια νέα δυνατότητα, καθώς οι ΗΠΑ διέθεταν πυραύλους κρουζ μεσαίου βεληνεκούς εδάφους στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τα όπλα αυτά απαγορεύτηκαν με την καταργηθείσα πλέον Συνθήκη Πυρηνικών Δυνάμεων Μέσου Βεληνεκούς (INF) που υπογράφηκε από την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα το 1987, απαγορεύοντας όλους τους τύπους πυραύλων εδάφους και όπλων με βεληνεκές 500-5500 χιλιομέτρων. Αυτό περιελάμβανε βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους κρουζ, τόσο συμβατικούς όσο και πυρηνικούς. Περιττό να πούμε πως τα όπλα αυτά αποτελούν άμεση απειλή όχι μόνο για τα συμφέροντα του Πεκίνου στην περιοχή, αλλά και για την ίδια την ηπειρωτική Κίνα.
Όσον αφορά την Ταϊβάν, δεν είναι μόνο ιστορικής, νομικής και εθνικής αξίας, αλλά και πρωταρχικής στρατηγικής σημασίας. Όταν βρίσκεται στα χέρια των εχθρών του Πεκίνου, η αποσχισθείσα νησιωτική επαρχία αποτελεί σημαντικό εμπόδιο ασφαλείας, καθώς εκθέτει ολόκληρο το "μαλακό υπογάστριο" της νοτιοανατολικής Κίνας, ιδίως τη γειτονική επαρχία Φουτζιάν. Αυτό όχι μόνο επιβραδύνει (ή ακόμη και εμποδίζει) την κανονική οικονομική ανάπτυξη, αλλά απαιτεί επίσης την κινητοποίηση σημαντικών πόρων για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια της κρίσιμης περιοχής. Από την άλλη πλευρά, αν το Πεκίνο αποκαταστήσει την πλήρη κυριαρχία του στο νησί, είτε με παρόμοιο τρόπο με το Χονγκ Κονγκ είτε ίσως μέσα σε ένα νέο, ακόμη πιο χαλαρό πλαίσιο που θα εξαλείφει την απειλή που συνιστούν οι ΗΠΑ, η Ταϊβάν θα μπορούσε στη συνέχεια να χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για την εκδίωξη της Αμερικής από την περιοχή και την προστασία των βασικών συμφερόντων ασφαλείας της Κίνας.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr