Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Εδώ και καιρό υπάρχει μια συνεχιζόμενη μεταναστευτική κρίση που κλιμακώνεται στα σύνορα Μεξικού-ΗΠΑ. Η σχετική κρίση των ναρκωτικών και των καρτέλ είναι τόσο σοβαρή που κορυφαίοι πολιτικοί των ΗΠΑ έχουν φτάσει στο σημείο να συζητούν την αποστολή ειδικών δυνάμεων στο Μεξικό για την καταπολέμηση των εν λόγω καρτέλ ναρκωτικών. Όσον αφορά το πρόβλημα των συνόρων, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια του, εν μέσω μιας διαφοράς δικαιοδοσίας, ο Γκρεγκ Άμποτ, κυβερνήτης της αμερικανικής πολιτείας του Τέξας, κατέλαβε μέρος των συνόρων αυτών, ενώ απέκλεισε τους ομοσπονδιακούς πράκτορες της συνοριοφυλακής των ΗΠΑ από μια περιοχή του Eagle Pass, η οποία έχει πλέον περιφραχθεί με συρματόπλεγμα. Ο Άμποτ ισχυρίζεται ότι "η συνταγματική εξουσία του Τέξας να υπερασπίζεται και να προστατεύει τον εαυτό του" στην πραγματικότητα "είναι ο υπέρτατος νόμος της χώρας και υπερισχύει κάθε αντίθετου ομοσπονδιακού νόμου".
Η κατάσταση συνεχίζεται από τις 10 Ιανουαρίου, με σχετικά μικρή απήχηση στα κύρια μέσα ενημέρωσης, γεγονός που είναι αρκετά περίεργο. Αυτό άλλωστε δεν είναι απλώς μια συνοριακή κρίση, αλλά μάλλον μια μεγάλη πολιτική κρίση που απειλεί την σταθερότητα και τους θεσμούς σε μια χώρα που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως μια παρακμάζουσα υπερδύναμη.
Αυτή η εξέλιξη, αν και δραματική, απέχει πολύ από το να είναι κάτι εντελώς απρόβλεπτο - και σίγουρα δεν αποτελεί καλό σημάδι, λαμβάνοντας υπόψη τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, τον αριθμό των συγκρούσεων δι' αντιπροσώπων στις οποίες έχει εμπλακεί διεθνώς η Ουάσιγκτον, αλλά και το γεγονός πως από το 2016 η νομιμότητα των αμερικανικών εκλογών αμφισβητείται όλο και περισσότερο.
Το 1998, ο Ρώσος πολιτικός επιστήμονας Ιγκόρ Παναρίν θεωρούσε ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να "διαλυθούν" ως ενιαίο έθνος-κράτος μέχρι το 2010 (διασπώντας σε έξι δημοκρατίες)- ένα σενάριο "βαλκανοποίησης" που εξακολουθούσε να θεωρεί πιθανό το 2008. Ένα τέτοιο σενάριο δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι στιγμής, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σίγουρα λιγότερο ενωμένες ως έθνος μέχρι τώρα - και θα πρέπει να περιμένουμε πως θα γίνει χειρότερα.
Το 2017, ο ειδικός σε θέματα εθνικής ασφάλειας Κελτ Μινς δήλωσε στο περιοδικό The New Yorker ότι υπάρχει "πιθανότητα εξήντα τοις εκατό για εμφύλιο πόλεμο" στις ΗΠΑ "τα επόμενα δέκα έως δεκαπέντε χρόνια", λόγω της "παγιωμένης εθνικής πόλωσης" και των "αποδυναμωμένων θεσμών", μεταξύ άλλων. Τον Αύγουστο του 2020, γράφοντας για την εποχή μας των "αμφισβητούμενων προεδριών", σχολίασα πώς οι εκλογές του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ το 2016 ήταν "έντονα αμφισβητούμενες" (με "άγριες κατηγορίες" για "ρωσική ανάμιξη"). Το 2020, έγραφα επίσης, πολλοί παρατηρητές είχαν ήδη προβλέψει ότι οι τότε επερχόμενες (2020) εκλογές κινδύνευαν να μην γίνουν "γρήγορα αποδεκτές", στο πλαίσιο της επιδημίας του κοροναϊού και των διαδηλώσεων της Antifa που εξαπλώνονταν σε όλη τη χώρα.
Η ορκωμοσία του ίδιου του νυν προέδρου, τον Ιανουάριο του 2020, δεν ήταν απαλλαγμένη από ανησυχίες για πραξικόπημα ή μείζονα πολιτική κρίση. Ακριβώς το αντίθετο: το Πεντάγωνο εξουσιοδότησε στην πραγματικότητα όχι λιγότερα από 25.000 μέλη της Εθνοφρουράς για να υποστηρίξουν την ορκωμοσία του Joe Biden, ενώ η Ουάσινγκτον παρέμεινε σε κατάσταση ύψιστου συναγερμού. Η εξέγερση υπέρ του Τραμπ στις 6 Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο την ίδια χρονιά θεωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό ως απόπειρα πραξικοπήματος, αφού έθεσε σε πραγματικό θανάσιμο κίνδυνο κορυφαία μέλη της αμερικανικής κυβέρνησης. Τουλάχιστον πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πολλοί τραυματίστηκαν, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 170 αστυνομικών. Οι "διαδηλωτές" ήταν πάνω από 2.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων των Oath Keepers, των Proud Boys και των μελών της πολιτοφυλακής Three-Percenter, που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο. Στόχος τους ήταν να εμποδίσουν την κοινή συνεδρίαση του αμερικανικού Κογκρέσου να καταμετρήσει τις ψήφους του Εκλεκτορικού Σώματος, όπως προβλέπει το πρωτόκολλο, για να πιστοποιήσει και να επισημοποιήσει τη νίκη του εκλεγμένου προέδρου Τζο Μπάιντεν. Έτσι, οι ταραξίες, ενεργώντας με την πεποίθηση ότι οι εκλογές του 2020 είχαν κλαπεί από το Δημοκρατικό Κόμμα του Τζο Μπάιντεν (πεποίθηση που συμμερίζεται και ο ίδιος ο Τραμπ), ήλπιζαν να ανατρέψουν τελικά την εν λόγω εκλογή - χωρίς αποτέλεσμα.
Αποδεικνύεται ότι, σύμφωνα με ένα μακροσκελές, λεπτομερές και ελάχιστα προβεβλημένο άρθρο του περιοδικού Time του 2021, "κατά κάποιον τρόπο, ο Τραμπ είχε δίκιο", διότι, γράφει η δημοσιογράφος Molly Ball, "υπήρχε μια συνωμοσία που εκτυλισσόταν στο παρασκήνιο" (για να αποτραπεί μια νίκη του Τραμπ), η οποία περιελάμβανε "μια άτυπη συμμαχία μεταξύ αριστερών ακτιβιστών και επιχειρηματικών τιτάνων". Η συμμαχία αυτή επισημοποιήθηκε σε μια "κοινή δήλωση του Εμπορικού Επιμελητηρίου των ΗΠΑ και της AFL-CIO" (η τελευταία είναι η μεγαλύτερη συνδικαλιστική ομοσπονδία της χώρας). Αυτές οι εργασίες των "σκιωδών προεκλογικώς δραστηριοποιούμενων" εμπλέκουν "κάθε πτυχή των εκλογών": "έκαναν τις πολιτείες να αλλάξουν τα συστήματα ψηφοφορίας και τους νόμους και βοήθησαν στην εξασφάλιση εκατοντάδων εκατομμυρίων σε δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση. Απέκρουσαν αγωγές καταστολής των ψηφοφόρων, στρατολόγησαν στρατιές εκλογικών υπαλλήλων και έκαναν εκατομμύρια ανθρώπους να ψηφίσουν για πρώτη φορά ταχυδρομικά". Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, "σχεδόν το μισό εκλογικό σώμα ψήφισε με επιστολική ψήφο το 2020, πρακτικά μια επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ψηφίζουν".
Λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψη ένα τόσο περίεργο πλαίσιο, δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι τον Ιούνιο του 2023 το ένα τρίτο των Αμερικανών Αμερικανών εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες για το αποτέλεσμα των εκλογών του 2020. Βρισκόμαστε στο 2024, οι προκριματικές εκλογές για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ βρίσκονται σε εξέλιξη και ο Τραμπ, για άλλη μια φορά υποψήφιος, προηγείται οριακά του Μπάιντεν. Το πρόβλημα είναι ότι μόλις τον Απρίλιο του 2023, ο Τραμπ συνελήφθη και τέθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα υπό κράτηση, κάτι που, όπως υποστήριξα, ως επί το πλείστον γύρισε μπούμερανγκ, με τη δημοτικότητά του να αυξάνεται - η χρονική στιγμή της απαγγελίας κατηγοριών είναι δύσκολο να αγνοηθεί. Στις 19 Δεκεμβρίου, μια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Κολοράντο απαγόρευσε στον Τραμπ να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία, γεγονός που ώθησε τον υποδιοικητή του Τέξας Νταν Πάτρικ να προτείνει "να βγάλουμε τον Μπάιντεν από το ψηφοδέλτιο στο Τέξας" λόγω της μεταναστευτικής κρίσης.
Επιστρέφοντας στην αντιπαράθεση στα σύνορα του Τέξας με την Ουάσινγκτον, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προειδοποιεί ότι η κλιμάκωση των εντάσεων "απειλεί με θανατηφόρα αποτελέσματα". Μια αυτοκινητοπομπή φορτηγών από τη Βιρτζίνια, με χριστιανούς εθνικιστές (υποτίθεται οπλισμένους) διαδηλωτές που αυτοαποκαλούνται "Στρατός του Θεού" κατευθύνεται προς τα σύνορα, για να υποστηρίξει τις αρχές του Τέξας. Δεν είναι λιγότεροι από 25 Ρεπουμπλικάνοι κυβερνήτες (δηλαδή κάθε πολιτεία υπό Ρεπουμπλικανική ηγεσία) έχουν υπογράψει επιστολή υποστήριξης της εξέγερσης του Τέξας - αυτό αντιστοιχεί στις μισές από τις 50 πολιτείες που απαρτίζουν τις ΗΠΑ, παρεμπιπτόντως. Ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ron DeSantis, με τη σειρά του έχει αναπτύξει πρόσθετα στρατεύματα στα σύνορα με το Τέξας, για να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις ασφαλείας εκεί και "να βοηθήσει το Τέξας να οχυρώσει αυτά τα σύνορα", σε ξεκάθαρη περιφρόνηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Επιπλέον, οι αποσχιστικοί λόγοι αυξάνονται, με το (μικρό ακόμα) αποσχιστικό κίνημα που υποστηρίζει πως το "Texit" έρχεται όλο και πιο κοντά.
Μέχρι σήμερα, οι Αμερικανοί πρόεδροι αυτοαποκαλούνται "ηγέτες του ελεύθερου κόσμου", ενώ η Ουάσινγκτον περιγράφεται συνήθως ως "παγκόσμιος αστυνόμος". Αυτή η περιγραφή μπορεί να μην αποδίδει σε μεγάλο βαθμό την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων.
Αυτή η υπερεκτεταμένη υπερδύναμη καλά θα έκανε να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, εστιάζοντας παράλληλα στην επίλυση των δικών της εσωτερικών συγκρούσεων, οι οποίες απειλούν την ίδια την ενότητά της.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr