Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η μικροσκοπική Υεμένη έχει εκπλήξει τη Δύση με την επιμονή και την αγριότητά της να επιτίθεται σε πλοία που προσπαθούν να μεταφέρουν εμπορευματοκιβώτια και καύσιμα στο Ισραήλ. Ναι, αυτό αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου και η Δύση είναι απολύτως δικαιολογημένη στην προσπάθειά της να εμποδίσει την Υεμένη. Στα χαρτιά φαίνεται πως η Υεμένη υπολείπεται αριθμητικά και είναι σοβαρά υπο-οπλισμένη. Ένας σίγουρος χαμένος; Όχι τόσο γρήγορα. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, το οποίο αποτελεί την πλειοψηφία του στόλου που πλέει εναντίον της Υεμένης, έχει ορισμένα πραγματικά τρωτά σημεία που θα περιορίσουν τις ενέργειές του.
Πριν εξηγήσετε τους κινδύνους, πρέπει να καταλάβετε πως το αμερικανικό Ναυτικό έχει διαμορφωθεί σήμερα ως "Ναυτικό με βάση το μέτωπο" και δεν είναι "εκστρατευτικό Ναυτικό". Ο Anthony Cowden, γράφοντας για το Center for International Maritime Security τον Σεπτέμβριο, εξέτασε αυτό το ζήτημα στο άρθρο του, REBALANCE THE FLEET TOWARD BEING A TRULY EXPEDITIONARY NAVY.
Σήμερα έχουμε ένα ναυτικό με βάση το μέτωπο, όχι ένα εκστρατευτικό ναυτικό. Αυτή η διάκριση είναι σημαντική για να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί έναντι των σύγχρονων απειλών και να καθοδηγήσουμε τον σχεδιασμό των δυνάμεων.
Λόγω της μοναδικής γεωγραφικής θέσης των ΗΠΑ, το Πολεμικό Ναυτικό έχει την πολυτέλεια να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του έθνους "εκεί πέρα". Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέπτυξε και διατήρησε ένα ναυτικό που ήταν σε θέση να προβάλλει ισχύ στο εξωτερικό- να ανασυγκροτεί τη μαχητική του ισχύ ενώ βρίσκεται ακόμη στη θάλασσα ή τουλάχιστον μακριά από τις εθνικές ακτές- και να διατηρεί συνεχώς την εγγύτητα με τους ανταγωνιστές. Αυτός ο εκστρατευτικός χαρακτήρας ελαχιστοποίησε την εξάρτηση του στόλου από τις υποδομές της ξηράς και της πατρίδας για τη διατήρηση των επιχειρήσεων, επιτρέποντας στον στόλο να είναι περισσότερο αυτάρκης από υλικοτεχνική άποψη στη θάλασσα.
Ωστόσο, στα τέλη του Ψυχρού Πολέμου, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ άρχισε να μειώνει την εκστρατευτική του ικανότητα και να εξαρτάται περισσότερο από συμμαχικές και φιλικές βάσεις. Μια βασική εξέλιξη ήταν ανεπαίσθητη αλλά συνεπακόλουθη - το σύστημα κάθετης εκτόξευσης (VLS) για τα κύρια όπλα του στόλου επιφανείας κατά της αεροπορίας, των υποβρυχίων και των χερσαίων επιθέσεων. Αν και ήταν ένα πολύ ικανό σύστημα, η επαναφόρτωση των VLS στη θάλασσα ήταν προβληματική και σύντομα εγκαταλείφθηκε. Ενώ ένα αεροπλανοφόρο μπορεί να επανεξοπλιστεί στη θάλασσα, τα πολεμικά πλοία επιφανείας δεν μπορούν, γεγονός που περιορίζει την ικανότητα των ομάδων κρούσης αεροπλανοφόρων να διατηρούν προωθημένες επιχειρήσεις χωρίς να πραγματοποιούν συχνά ταξίδια πίσω σε σταθερές υποδομές. Το Πολεμικό Ναυτικό επανεξετάζει το θέμα της επαναφόρτωσης των VLS στη θάλασσα και οι προσπάθειες αυτές θα πρέπει να ενισχυθούν.
Το επόμενο βήμα που έκανε το Πολεμικό Ναυτικό μακριά από την ικανότητα εκστρατείας ήταν τη δεκαετία του 1990, όταν παροπλίστηκαν τα περισσότερα από τα τέντερ υποβρυχίων (AS), όλα τα επισκευαστικά πλοία (AR) και τα τέντερ αντιτορπιλικών (AD), και απομακρύνθηκαν από τα επανδρωμένα από ναυτικούς Κέντρα Ενδιάμεσης Συντήρησης Ξηράς (SIMA). Αυτό όχι μόνο εξαφάνισε τη δυνατότητα διεξαγωγής ενδιάμεσης συντήρησης "εκεί πέρα", αλλά κατέστρεψε την εξέλιξη από μαθητευόμενο σε μαθητευόμενο σε τεχνικό και σε αρχιτεχνίτη που έκανε τον Ναύτη του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ έναν από τους κορυφαίους πόρους συντήρησης στον στρατιωτικό κόσμο. Η έρευνα και διάσωση μάχης, η διάσωση και η αποκατάσταση ζημιών μάχης είναι άλλοι τομείς στους οποίους το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν διαθέτει πλέον επαρκείς δυνατότητες για τη διατήρηση εκστρατευτικών επιχειρήσεων.
Και λοιπόν; Κάθε αντιτορπιλικό των ΗΠΑ φέρει περίπου 90 πυραύλους (ίσως και μερικούς περισσότερους). Η πρωταρχική τους αποστολή είναι να προστατεύουν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο που θωρακίζουν. Τι συμβαίνει όταν η Υεμένη εκτοξεύει 100 μη επανδρωμένα αεροσκάφη/πύραυλους/πυραύλους σε ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο; Το αμερικανικό αντιτορπιλικό ή πολλαπλά αντιτορπιλικά θα εκτοξεύσουν τους πυραύλους τους για να εξουδετερώσουν την απειλή. Υπέροχα. Αποστολή εξετελέσθη! Μόνο ένα μικρό προβληματάκι, όπως περιγράφεται στο προηγούμενο απόσπασμα - το αμερικανικό Ναυτικό ξεφορτώθηκε τα τέντερ πλοίων, δηλαδή τα σκάφη εκείνα που είναι ικανά να εφοδιάζουν τα αντιτορπιλικά με νέους πυραύλους για την αντικατάσταση των εξαντλημένων βλημάτων. Για να ξαναγεμίσει, το εν λόγω αντιτορπιλικό πρέπει να πλεύσει στο πλησιέστερο φιλικό λιμάνι όπου οι ΗΠΑ έχουν αποθηκεύσει πυραύλους για ανεφοδιασμό.
Καταλάβατε την εικόνα; Εάν το αντιτορπιλικό πρέπει να αποπλεύσει, τότε το αμερικανικό αεροπλανοφόρο πρέπει να ακολουθήσει. Δεν μπορεί απλά να κάθεται στον ωκεανό χωρίς την αμυντική προστασία των πλοίων του. Η παραμονή ενός αμερικανικού στόλου σε μια ζώνη μάχης, όπως η Υεμένη, είναι συνάρτηση του πόσους πυραύλους εκτοξεύουν οι Υεμενίτες στα αμερικανικά πλοία.
Αλλά τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Κάθε ένας από τους πυραύλους Aegis, όπως σημείωσα στην προηγούμενη ανάρτησή μου, κοστίζει τουλάχιστον 500.000 δολάρια. Ένας συνταξιούχος αξιωματούχος του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ μου είπε σήμερα πως το πραγματικό κόστος είναι 2 εκατομμύρια δολάρια. Εάν η Υεμένη επιλέξει να χρησιμοποιήσει σμήνη μη επανδρωμένων αεροσκαφών για να κορεστεί ο χώρος μάχης γύρω από ένα αεροπλανοφόρο, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πυροδοτήσουν πολύ ακριβούς πυραύλους για να καταστρέψουν σχετικά φθηνά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Αυτό φέρνει στο προσκήνιο ένα άλλο κρίσιμο τρωτό σημείο - οι ΗΠΑ διαθέτουν μόνο περιορισμένο απόθεμα αυτών των πυραύλων αεράμυνας και δεν έχουν τη βιομηχανική ικανότητα που υπάρχει και λειτουργεί για να παράγουν γρήγορα νέους για να καλύψουν το έλλειμμα.
Καταλαβαίνετε τώρα; Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ μπορεί να βρεθεί στην ανάγκη να αποπλεύσει χωρίς να ολοκληρώσει τη δουλειά της εξάλειψης της απειλής των μη επανδρωμένων αεροσκαφών/πυραύλων από την Υεμένη. Πώς νομίζετε ότι αυτό θα φανεί στον υπόλοιπο κόσμο; Η πανίσχυρη Υπερδύναμη να πρέπει να υποχωρήσει για να επανεξοπλιστεί επειδή δεν μπορεί να αντέξει έντονες πολεμικές επιχειρήσεις. Αυτό δεν είναι απόρρητη πληροφορία. Είναι δημοσιευμένες σε όλο το διαδίκτυο. Αν μπορώ να το καταλάβω αυτό, τότε είμαι σίγουρος πως οι αντίπαλοι των ΗΠΑ, όχι μόνο στην Υεμένη, αντιλαμβάνονται ότι έχουν έναν τρόπο να δώσουν στις ΗΠΑ μια πολύ ματωμένη μύτη από άποψη κατεστραμμένου κύρους.
Τι θα συμβεί αν η Υεμένη καταφέρει να βυθίσει ένα ή δύο πλοία του αμερικανικού ναυτικού; Τότε τα σκατά θα χτυπήσουν πραγματικά τον ανεμιστήρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ένα μαγικό απόθεμα πυραύλων για να αντιμετωπίσουν αυτό το ενδεχόμενο. Τα αμερικανικά πλοία θα πρέπει να αποπλεύσουν για να επανεξοπλιστούν αφού παραλάβουν τους επιζώντες από ένα βυθισμένο πλοίο.
Στη συνέχεια, υπάρχει το πρόβλημα της εύρεσης των κινητών πυραυλικών πλατφορμών στην Υεμένη. Θυμάστε τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Ιράκ το 1991 προσπαθώντας να βρουν και να καταστρέψουν τα συστήματα εκτόξευσης πυραύλων SCUD; Ενώ τα συστήματα ISR είναι καλύτερα σήμερα, δεν υπάρχει ακόμη καμία εγγύηση πως θα μπορέσουν να εντοπιστούν και να καταστραφούν εγκαίρως. Οι Υεμενίτες έχουν πάνω από 8 χρόνια εμπειρίας στην αντιμετώπιση των αμερικανικών ISR και των αμερικανικών επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Στις 9 Νοεμβρίου οι Υεμενίτες κατέρριψαν ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος MQ-9 Reaper. Αυτό το μωρό κοστίζει λίγο περισσότερο από 30 εκατομμύρια δολάρια.
Εδώ είναι το συμπέρασμα. Ο στόλος των Ηνωμένων Πολιτειών, μαζί με τους συμμάχους του, μπορεί να προκαλέσει κάποια ζημιά στην Υεμένη, αλλά είναι απίθανο να επιτύχει μια αποφασιστική νίκη. Η Υεμένη, από την πλευρά της, μπορεί να προκαλέσει κάποια σοβαρή ζημιά σε μερικά από τα πλοία — ίσως ακόμη και να βυθίσει ένα ή δύο — και με αυτόν τον τρόπο, να σημειώσει μια ηθική νίκη που θα τροφοδοτήσει αμφιβολίες σχετικά με τις ναυτικές δυνατότητες της Αμερικής και τη διατήρηση της ισχύος. Ίσως αυτό εξηγεί γιατί οι ΗΠΑ ήταν τόσο αργές να ανταποκριθούν στις επιθέσεις που εξαπέλυσε η Υεμένη.