 |
| pixabay / jones814 |
Μετά τις πυραυλικές επιθέσεις των Χούτι με στόχο το Ισραήλ και τα πλοία με σημαία τρίτης χώρας στην Ερυθρά Θάλασσα, η κυβέρνηση Μπάιντεν φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο να στοχεύσει τη βόρεια Υεμένη, ενώ παράλληλα θα δημιουργήσει μια νέα διεθνή ναυτική συμμαχία για να προσπαθήσει να διασφαλίσει την ασφαλή διέλευση.
Neil Partrick - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ως αποτέλεσμα των επιθέσεων των Χούτι, η διεθνής εμπορική ναυτιλία αναδρομολογείται με πληθωριστικές συνέπειες για ζωτικές παγκόσμιες προμήθειες. Η Ουάσινγκτον σταθμίζει κατά πόσον τα στρατιωτικά πλήγματα θα αποτρέψουν ή θα υποκινήσουν περαιτέρω δράση των Χούτι και θα διακινδυνεύσουν να υπονομεύσουν τις επιθυμητές προσπάθειες της Σαουδικής Αραβίας να τερματίσει τη σύγκρουσή της με τους Χούτι μετά τον αδιέξοδο αλλά άλυτο εμφύλιο πόλεμο στην Υεμένη.
Η στρατιωτική επέμβαση των Χούτι στην Ερυθρά Θάλασσα επιχειρεί να συνδυάσει την ιδεολογικά καθοδηγούμενη οργή για την στρατιωτική εκστρατεία του Ισραήλ στη Γάζα με μοχλό πίεσης για τη χρηματοδότηση των επί μακρόν απλήρωτων μισθών των κατοίκων της βόρειας Υεμένης που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Χούτι. Ωστόσο, τα έσοδα από το πετρέλαιο, εν μέρει περιορισμένα λόγω των πυραυλικών επιθέσεων των Χούτι στις πετρελαϊκές και συναφείς εγκαταστάσεις της νότιας Υεμένης, διαχειρίζεται η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Υεμένης που εδρεύει στο Άντεν της νότιας Υεμένης. Για να μπορέσει η λεγόμενη "Κυβέρνηση νομιμότητας", ή LG, να δώσει στους Χούτι χρήματα για να πληρώσουν τους "δημόσιους υπαλλήλους" του βορρά - στους οποίους περιλαμβάνονται ένοπλοι μαχητές - χρειάζεται πίεση από τις ΗΠΑ και υποστήριξη από τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα. Αλλά αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο.
Στη νότια Υεμένη, το Νότιο Μεταβατικό Συμβούλιο (ΝΜΣ), που ιδρύθηκε το 2017 με την υποστήριξη των ΗΑΕ, ετοιμάζεται να ηγηθεί του σχηματισμού ενός νέου κράτους με απόσχιση από αυτό που θεωρεί αποτυχημένη και κυριαρχούμενη από το βορρά, τη Δημοκρατία της Υεμένης ή RoY. Το STC ελπίζει να εκμεταλλευτεί αυτό που θεωρεί ότι οι Χούτι πυροβολούν τους εαυτούς τους στα πόδια, αποσταθεροποιώντας την περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας. Άλλωστε, οι Χούτι, παρά την 20μηνη επίσημη κατάπαυση του πυρός, διεξάγουν έναν πόλεμο με οικονομικά κίνητρα εναντίον του νότου, που έχει σχεδιαστεί για να στερήσει έσοδα από την LG και να ενισχύσει την ελκυστικότητα του λιμανιού της Χοντέιντα στην Ερυθρά Θάλασσα.
Για να μπορέσει το STC να δώσει εκ νέου έμφαση στα νότια λιμάνια και τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις ως εναλλακτική λύση στην ελεγχόμενη από τους Χούτι Hodeidah, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να εξασφαλίσει ολόκληρη τη νότια ακτή της Υεμένης και να δώσει κίνητρα για περισσότερη εισερχόμενη ναυτιλία.
Η σχέση των Χούτι με το Ιράν καθιστά εύκολο για το STC να το χαρακτηρίσει πληρεξούσιο της Τεχεράνης. Παρά τη συμμετοχή τους στον "Άξονα Αντίστασης" του Ιράν και τη βοήθεια του Ιράν στην επέκταση της κυριολεκτικής εμβέλειας της πυραυλικής τεχνολογίας τους, οι Χούθι έχουν τα δικά τους κίνητρα. Το STC εκμεταλλεύεται την απειλή των Χούτι για την ασφάλεια της Ερυθράς Θάλασσας για να υπογραμμίσει τον μελλοντικό ρόλο του δικού του "σκιώδους κράτους" στην ενίσχυση της διεθνούς θαλάσσιας σταθερότητας. Σε αυτό το πλαίσιο, αυτό το νότιο κράτος εν αναμονή είναι πρόθυμο να υποστηρίξει τα δυτικά συμφέροντα ασφαλείας και έτσι παρουσιάζεται ως ενεργός εταίρος για τη διασφάλιση του στενού Bab Al-Mandab της Ερυθράς Θάλασσας και του Κόλπου του Άντεν από τις επιθέσεις των Χούτι.
Το STC υποστηρίζει ότι η αποδεδειγμένη απειλή των Χούτι για την ασφάλεια της Ερυθράς Θάλασσας είναι μια κυνική εκμετάλλευση της λαϊκής οργής της Υεμένης για τις ενέργειες του Ισραήλ κατά της Γάζας. Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου του STC, με επικεφαλής τον αυτοαποκαλούμενο πρόεδρο του νότου, υποστράτηγο Aidaroos Zubaidi, κάλεσε όσους επιδιώκουν να διασφαλίσουν την περιοχή να ενισχύσουν τις "ναυτικές δυνάμεις του STC." Το STC, ωστόσο, δεν διαθέτει στην πραγματικότητα δικό του ναυτικό ή οποιεσδήποτε τακτικές ένοπλες δυνάμεις. Στην πραγματικότητα, είναι αμφισβητήσιμο αν διαθέτει ένοπλες μονάδες που μπορούν να χαρακτηριστούν σωστά ως υπό τη διοίκηση του Zubaidi.
Η Νότια Υεμένη υπάρχει σε ένα σχεδόν παράλληλο σύμπαν. Ο Zubaidi απολαμβάνει αναγνώριση, όπως και το STC του οποίου ηγείται, λόγω της θέσης του ως αντιπρόεδρος του υποστηριζόμενου από τη Σαουδική Αραβία οκταμελούς Προεδρικού Συμβουλίου Ηγεσίας, ή PLC, που ηγείται της εκδοχής του RoY που εδρεύει στο Άντεν. Το PLC περιλαμβάνει τον αναπληρωτή του Zubaidi στο STC, τον πρώην κυβερνήτη του τεράστιου νότιου κυβερνείου Hadramawt, υποστράτηγο. Faraj Bahsani. Ακόμα μια στρατιωτική προσωπικότητα σε ηγετικό πολιτικό ρόλο στο STC, ο Bahsani ήταν προηγουμένως επικεφαλής της 2ης στρατιωτικής μεραρχίας του RoY.
Αλλά ούτε ο Zubaidi ούτε ο Bahsani μπορούν να προσφέρουν ένοπλη υποστήριξη στους ισχυρισμούς του STC ότι είναι ένα ολοκληρωμένο κίνημα για την ανεξαρτησία του νότου.
Αυτοί οι άνδρες, όπως και άλλα μέλη της LG, απολαμβάνουν τη διεθνή αναγνώρισή τους μέσω της LG, μιας κυβέρνησης της Υεμένης που δεν είναι ούτε κράτος ούτε κράτος εν αναμονή. Ενώ η LG απολαμβάνει τη χαλαρή αφοσίωση ορισμένων στρατιωτικών υπολειμμάτων της RoY στο νότο και σε ορισμένα μέρη του βορρά, η ένοπλη ικανότητά της είναι ασυντόνιστη και διασπασμένη από αναξιόπιστες φυλετικές συνιστώσες. Και η ίδια η LG στερείται λαϊκής πολιτικής υποστήριξης.
Αντίθετα, το STC, με βάση πολλά ανεπίσημα στοιχεία, απολαμβάνει κάποια λαϊκή υποστήριξη στο Άντεν και στις άλλες νοτιοδυτικές επαρχίες: Abyan, Lahej και Dhale, καθώς και στο παράκτιο Hadramawt. Στην περιοχή Wadi του Hadramawt, ωστόσο, οι τοπικοί saadah (απόγονοι του Προφήτη Μωάμεθ) και οι φυλετικοί ηγέτες είναι πιο επιφυλακτικοί.
Αυτό που λείπει από το STC, ακόμη και στη βάση του στο Άντεν, όπου ο ηγετικό στέλεχος του STC Αχμέντ Λάμλας είναι κυβερνήτης, είναι ο άμεσος έλεγχος των ενόπλων δυνάμεων. Η εκπαιδευμένη και υποστηριζόμενη από τα Εμιράτα "αστυνομία", η Hizam Al Amni ("Ζώνη Ασφαλείας") που δρα στο Άντεν, είναι τυπικά μιλώντας προσκείμενη στο STC, αλλά στην πράξη δεν ελέγχεται άμεσα από τον στρατηγό Aidaroos, τον ονομαστικό ανώτατο διοικητή των "Ενόπλων Δυνάμεων του Νότου".
Η Amaliqa ("Ταξιαρχία των Γιγάντων"), μια άλλη δύναμη που δημιουργήθηκε από τα Εμιράτα και η οποία το 2022 έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην εκδίωξη των μαχητών Χούτι από την πλούσια σε ενέργεια νότια επαρχία Shabwa, συνδέεται μόνο χαλαρά με το STC. Ένας αντίπαλος στρατός που ιδρύθηκε από τα Εμιράτα, ο Nokba ("Επίλεκτες Δυνάμεις"), λειτουργούσε στη Shabwa, αλλά εκτοπίστηκε από την "Άμυνα Shabwa", η οποία συνδέεται στενότερα με τη Σαουδική Αραβία.
Στο Άντεν, το STC είναι απασχολημένο με τη δημιουργία παράλληλων σωμάτων με εκείνα του κυβερνείου. Δεν το βλέπει αυτό ως περιττή επικάλυψη, αλλά μάλλον ως προσπάθεια να καλύψει το κενό στην παροχή υπηρεσιών σε μια επίσημη δομή του κυβερνείου, την οποία φαινομενικά διοικεί. Το STC προτίθεται να υλοποιήσει ένα παρόμοιο σχέδιο "σκιώδους κράτους" στη Μαχρά (το κυβερνείο που συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία στα βόρεια και το Ομάν στα ανατολικά).
Ωστόσο, το STC το κάνει αυτό υπό πολύ λιγότερο ευνοϊκές συνθήκες από ό,τι στο Άντεν. Στη Μάχρα, η "βόρεια" πολιτική επιρροή και η επιρροή στην ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένης της Al-Islah (Μουσουλμανική Αδελφότητα της Υεμένης), είναι βαθιά, εν μέρει λόγω των δημογραφικών πραγματικοτήτων που δημιουργούνται από τον μεγάλο αριθμό ανθρώπων που έχουν διαφύγει από την προέλαση των Χούτι και των υπηρεσιών ασφαλείας που θεωρούνται από τους επικριτές ως πιστοί του RoY.
Η εκδοχή της Amn Al-Watan ("Εθνική Ασφάλεια") στο Μαχράν δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τον πλασματικό εταίρο της "Εθνικής Ασφάλειας" στο γειτονικό Hadramawt. Το πετρέλαιο και άλλα είδη πρώτης ανάγκης που μεταφέρονται οδικώς από τη νοτιοδυτική προς τη νοτιοανατολική Υεμένη δεν προστατεύονται για την ασφαλή άφιξή τους στη Μαχρά με κανένα συντονισμό με τα υποτιθέμενα παράλληλα σώματα ασφαλείας σε άλλες νότιες επαρχίες.
Για να είναι ένα εύλογο κράτος εταίρος των ΗΠΑ και των άλλων δυτικών δυνάμεων που τώρα κινούνται για να προστατεύσουν το Ισραήλ και τη ναυτιλία στην Ερυθρά Θάλασσα από τους Χούτι, ο νότος χρειάζεται μια ενιαία ενιαία μορφή ελέγχου των διαφορετικών στρατιωτικών υπηρεσιών και υπηρεσιών ασφαλείας που, στην καλύτερη περίπτωση, λειτουργούν μόνο σε κυβερνητική βάση.
Όμως οι κύριες εξωτερικές πηγές υποστήριξης του νότου, οι Εμιρατινοί και οι Σαουδάραβες (οι τελευταίοι έχουν σχηματίσει ξεχωριστές δυνάμεις "Εθνικής Ασπίδας" στο Άντεν και το Χαντραμάουτ), δεν ενδιαφέρονται να προωθήσουν ένα ολοκληρωμένο σώμα ασφαλείας του νότου. Ένας λόγος είναι ότι αυτά τα δύο κράτη του Κόλπου έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα σε διαφορετικά τμήματα της νότιας Υεμένης και μια κοινή απροθυμία να προωθήσουν ένα κυρίαρχο νότιο κράτος
Η νότια Υεμένη υπό την επίδοξη ηγεσία του STC επιδιώκει να αναβαθμίσει τα φιλικά προς τη Δύση διαπιστευτήριά της σε θέματα ασφάλειας και πολιτικής. Ωστόσο, η νότια Υεμένη παραμένει ένα επίδοξο κράτος που αποτελείται από διαφορετικές χώρες εν μέρει μόνο ενωμένες στην αντίθεση με τους αισθητά βόρειους κυβερνήτες. Προς το παρόν, φαίνεται ότι ο ρόλος οποιουδήποτε κράτους της νότιας Υεμένης στην ασφάλεια της Αραβικής Χερσονήσου θα παραμείνει ρητορικός.