 |
| pixabay / PublicDomainPictures |
Ένα πρόσφατο δοκίμιο του Ισραηλινού συγγραφέα Gadi Taub στο Tablet καθιστά σαφές ότι ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα δεν είναι ο τελευταίος του. Το Ισραήλ πρόκειται "να αποβάλει την αμυντική του στρατηγική και να περάσει στην επίθεση". Αυτό σημαίνει πως θα εξουδετερώσει τη Χεζμπολάχ και στη συνέχεια θα αναλάβει "έναν πολύπλευρο αγώνα εναντίον του Ιράν για την επιδίωξη περιφερειακής ηγεμονίας και το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του".
David C. Hendrickson - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Taub, του οποίου οι φανατικές απόψεις αντικατοπτρίζουν με πολλούς τρόπους το ζωτικό κέντρο της ισραηλινής κοινής γνώμης, βλέπει ότι η κυβέρνηση Biden ακολουθεί μια μακροχρόνια δημοκρατική πολιτική κατευνασμού του Ιράν. Σε πλήρη αντίθεση με τον Χένρι Κίσινγκερ, τη διπλωματία του οποίου στη δεκαετία του 1970 επαινεί, ο Τάουμπ θεωρεί την πολιτική του υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν καταστροφική. "Ενισχύοντας τους Ιρανούς, η πολιτική του Μπλίνκεν αναπόφευκτα θα προωθήσει επίσης τη διείσδυση στην περιοχή των προστάτες του Ιράν, των Ρώσων και των Κινέζων, εις βάρος της Αμερικής. Η πολιτική του Κίσινγκερ επικεντρώθηκε στο να εκδιώξει τους αντιπάλους των μεγάλων δυνάμεων της Αμερικής. Η αμερικανική πολιτική σήμερα είναι να τους προσκαλέσει μέσα".
Το παλάτι των ονείρων των Ισραηλινών
Το πιο εξαιρετικό χαρακτηριστικό του δοκιμίου του Taub είναι το εξωπραγματικό πορτρέτο των περιφερειακών δυνάμεων που παρατάσσονται υπέρ και κατά του Ισραήλ. Το Ιράν, γράφει ο Taub, "βρίσκεται σε πόλεμο με το παλιό αμερικανικό σύστημα περιφερειακών συμμαχιών - το οποίο περιλαμβάνει το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου. Αλλά ο υπουργός Μπλίνκεν και ο πρόεδρος Μπάιντεν κατευνάζουν τους νέους ριζοσπάστες, δεν τους περιορίζουν".
Σε αυτό το φανταστικό τραπέζι, το οποίο μοιράζεται ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου, το Ισραήλ βρίσκεται σε μια ανομολόγητη αλλά βαθιά συμμαχία με τα σουνιτικά αραβικά κράτη, τα οποία θέλουν να δουν τη Χαμάς να συντρίβεται και το Ιράν και τους εντολοδόχους του να δέχονται ανελέητες επιθέσεις. Αυτό που λένε δημοσίως αυτοί οι ηγέτες, έτσι λέει η ιστορία, απέχει μίλια από αυτό που λένε ιδιωτικά. Δημόσια, βέβαια, οι Άραβες ηγέτες βγάζουν φωτιές για την τρελή ενίσχυση του δόγματος Νταχίγια από το Ισραήλ στη Γάζα. Ιδιαιτέρως, αυτοί οι Άραβες ηγέτες φέρονται να λένε σε Αμερικανούς και Ισραηλινούς γνώστες (αλλά προφανώς σε κανέναν άλλον) πως εγκρίνουν από καρδιάς τις επιχειρήσεις του Ισραήλ.
Αυτή η ισραηλινή άποψη για τους Άραβες ηγέτες είναι παραπλανητική. Ναι, οι Άραβες ηγέτες έχουν μεγάλα προβλήματα με τη Χαμάς. Αλλά πιστεύουν επίσης, όπως και οι λαοί τους, ότι η ακραία βία του Ισραήλ στη Γάζα μπορεί να ανοίξει τις πύλες της κόλασης, όπως έκανε κάποτε ο πόλεμος στο Ιράκ το 2003. Δεν πιστεύουν πως είναι δυνατόν να κονιορτοποιήσουν τη Χαμάς στη λήθη, επειδή αναπόφευκτα θα αναδυθούν νέοι προκλητικοί ηγέτες. Το Ισραήλ, κατά την άποψή τους, δε λύνει τίποτα, αλλά μάλλον μεγεθύνει την ανασφάλεια στην περιοχή.
Η (αδύναμη) προσπάθεια του Μπλίνκεν να θέσει περιορισμούς στη διεξαγωγή του πολέμου στη Γάζα από το Ισραήλ λέγεται από τον Τάουμπ ότι προσκαλεί τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή, αλλά στην πραγματικότητα είναι η πολιτική του Ισραήλ που το κάνει. Αυτή η πολιτική ωθεί το Ιράν και τον παραδοσιακό αραβικό συνασπισμό της Αμερικής στην αγκαλιά του άλλου, κάνοντάς τους να συνειδητοποιήσουν πως έχουν ταυτόσημα συμφέροντα να αντιταχθούν στα ισραηλινά σχέδια.
Τα συμφέροντα αυτά, με τη σειρά τους, είναι επίσης παρόμοια με εκείνα της Ρωσίας και της Κίνας αυτή τη στιγμή. Ο Taub πιστεύει ότι οι επερχόμενες επιθέσεις του Ισραήλ θα διαλύσουν τις νέες σχέσεις μεταξύ των Σαουδαράβων και του σινορωσικού μπλοκ. Όχι, οι σχέσεις αυτές θα ενισχυθούν.
Αυτή η ισλαμική συναίνεση -που ενώνει Άραβες, Ιρανούς και Τούρκους και υποστηρίζεται από τη Ρωσία και την Κίνα- θα έπαιρνε περαιτέρω ώθηση αν οι ισραηλινές φιλοδοξίες στη Δυτική Όχθη υλοποιούνταν πλήρως. Μια άλλη Νάκμπα στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη είναι ανάθεμα για τους Άραβες φίλους της Αμερικής.
Ωστόσο, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου μιλάει για την Παλαιστινιακή Αρχή εξίσου σκληρά με τη Χαμάς ή τη Χεζμπολάχ. Έχει απορρίψει τις προτάσεις των ΗΠΑ να φέρει την ΠΑ στη Γάζα μετά τον πόλεμο. Ο Νετανιάχου διατηρεί στον συνασπισμό του ισχυρούς υπουργούς (τον υπουργό Εθνικής Ασφάλειας Itamar Ben-Gvir, τον υπουργό Οικονομικών Bezalel Smotrich) που έχουν μεγάλα σχέδια για τη Δυτική Όχθη και το Όρος του Ναού. Από αυτή την άποψη φαίνεται να υπάρχει ένα τέταρτο μέτωπο ασφαλείας στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, διαφορετικό από τη Γάζα, το Λίβανο και το Ιράν.
Η Ουάσινγκτον ως καταλύτης και συγκρατητής
Ο Taub στηρίζει το δοκίμιό του σε μια σύγκριση μεταξύ της διπλωματίας του Henry Kissinger στη Μέση Ανατολή τη δεκαετία του 1970 και της πολιτικής του Antony Blinken σήμερα. Ο Κίσινγκερ, αναφέρει ο Taub, δίδασκε ένα masterclass διπλωματίας. Οι Άραβες ηγέτες, έβλεπε ο Κίσινγκερ, "θα καταλάβαιναν ότι μόνο οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να προσφέρουν ισραηλινές παραχωρήσεις και πως το τίμημα -η ειρήνη με το Ισραήλ και η ρήξη με τη σοβιετική τροχιά- θα άξιζε τον κόπο. Αυτό λειτούργησε".
Γρήγορα στο σήμερα. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν ή δε θέλουν να παραχωρήσουν παραχωρήσεις στο Ισραήλ, σίγουρα η επιρροή τους στα αραβικά κράτη έχει μειωθεί απότομα.
Το Ισραήλ εξαρτάται πλήρως από τα αμερικανικά όπλα για τη διεξαγωγή των σημερινών και των προβλεπόμενων επιχειρήσεών του. "Οι Ισραηλινοί παίζουν με τα λεφτά του σπιτιού", όπως το θέτει ένας Αμερικανός αξιωματούχος. Από την 1η Δεκεμβρίου, οι μεταφορές που φορτώθηκαν σε αμερικανικά φορτηγά αεροπλάνα περιλάμβαναν 15.000 βόμβες και 57.000 βλήματα πυροβολικού. Έρχονται κι άλλες. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει μεγάλη επιρροή στο Ισραήλ. Απλά δεν είναι πρόθυμοι να το χρησιμοποιήσουν.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν προειδοποίησε ορθά το Ισραήλ για μια μεγάλη επιθετική επιχείρηση στο Λίβανο. Η Χεζμπολάχ βρίσκεται σε μια κατάσταση "use-it-or-lose-it" όσον αφορά τα επιθετικά της συστήματα, με τη Χεζμπολάχ να φέρεται να διαθέτει 100.000 έως 150.000 πυραύλους και ρουκέτες, πολύ ανώτερη από τη δύναμη της Χαμάς.Η εκκένωση μετά τις 7 Οκτωβρίου περίπου 80.000 Ισραηλινών από κοινότητες που συνορεύουν με τον Λίβανο είναι αναμφίβολα ένα απαράδεκτο αποτέλεσμα για το Ισραήλ, αλλά το Ισραήλ δεν μπορεί να επιδιώξει να εξαλείψει τη Χεζμπολάχ χωρίς να αναλάβει σοβαρούς κινδύνους για τον ίδιο του τον πληθυσμό.
Θα ήταν πολύ καλύτερο για τους Ισραηλινούς να ανακαταλάβουν τις βόρειες πόλεις υπό την αιγίδα της αμοιβαίας αποτροπής που επικρατούσε πριν από τις 7 Οκτωβρίου, παρά να ξεκινήσουν έναν μεγάλο πόλεμο εναντίον της Χεζμπολάχ. Ωστόσο, οι Ισραηλινοί σαφώς σκέφτονται διαφορετικά.
Ο υπουργός Άμυνας Yoav Gallant έχει υποσχεθεί μια στρατιωτική εκστρατεία για να οδηγήσει τη Χεζμπολάχ πέρα από τον ποταμό Λιτάνι, εκτός αν η Χεζμπολάχ εισακούσει το τελεσίγραφο του Ισραήλ να εκκενώσει τη συνοριακή περιοχή. Ο τρομακτικός κίνδυνος από μια τέτοια κλιμάκωση είναι ότι το Ισραήλ θα μετατρέψει τη Βηρυτό και τον νότιο Λίβανο σε Γάζα.
Αν οι απόψεις του Τάουμπ είναι αξιόπιστος οδηγός, οι Ισραηλινοί έχουν εγκαταλείψει εντελώς τον Μπάιντεν και τους Δημοκρατικούς. Ο υποτιθέμενος "κατευνασμός" του Ιράν δεν είναι "ένα επιπόλαιο λάθος του Δημοκρατικού Κόμματος", αλλά "μια προμελετημένη στρατηγική που αποσκοπεί στην ενίσχυση του Ιράν εις βάρος των παραδοσιακών συμμάχων της Αμερικής".
Σε μια εποχή που οι Αραβοαμερικανοί και οι σύμμαχοί τους είναι εξοργισμένοι με τον Μπάιντεν και τον Μπλίνκεν, είναι περίεργο να βρίσκουμε τον Τάουμπ και τους Ισραηλινούς να συμμετέχουν στην εξύβριση. Η πρώτη ομάδα μισεί τον Β&Β επειδή δίνει στο Ισραήλ το πιο πράσινο από τα πράσινα φώτα, η άλλη για τα έντονα κόκκινα φώτα (σταματήστε τις δολοφονίες αμάχων, μην εισβάλλετε στον Λίβανο) που διακρίνει ο Τάουμπ.
Η θέση της διοίκησης είναι αξιοζήλευτη. Από τη μία πλευρά είναι η γεωπολιτική καταστροφή που προκύπτει από μια λευκή επιταγή προς το Ισραήλ, από την άλλη οι εσωτερικοί κίνδυνοι μιας γιγαντιαίας διαμάχης με τον Νετανιάχου και ολόκληρο το ισραηλινό έθνος. Σε αυτή την οξεία μάχη μεταξύ του εθνικού συμφέροντος και της προσωπικής πολιτικής επιβίωσης, θα κάνει ο πρόεδρος Μπάιντεν τον Τζον Άνταμς και θα επιλέξει τη χώρα έναντι του κόμματος; Δεν έχω απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο. Υποστήριξη του Ισραήλ σημαίνει υποστήριξη ενός μεγάλου σχεδίου που απαιτεί πόλεμο σε όλα τα μέτωπα, χρηματοδοτούμενο και ενεργοποιημένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Ισραηλινοί φαίνεται να μην έχουν συνείδηση του γεγονότος ότι οι προηγούμενες χρήσεις βίας στον Λίβανο και την Παλαιστίνη δεν έλυσαν το πρόβλημα της ασφάλειάς τους. Αντ' αυτού, πιστεύουν πως περισσότερη καταστροφή, σε κλίμακα σαν της Δρέσδης, θα κάνει αυτή τη φορά αυτό που δεν έκανε στο παρελθόν.
Δεδομένης της μοναχικής ύπαρξης του Ισραήλ σε μια θάλασσα μουσουλμάνων, αυτή η πεποίθηση μου φαίνεται παράλογη. Το Ισραήλ δεν μπορεί να απαλλαγεί από το πρόβλημα ασφαλείας του ή από τους εχθρούς του με τη μαζική χρήση βίας. Η κλιμάκωση θέτει σε κίνδυνο τους Ισραηλινούς όσο και τους γείτονές τους. Αλλά οι Ισραηλινοί επιμένουν στην πίστη τους στη βία με θεολογική πεποίθηση και η πίστη αυτή πρέπει να ληφθεί με τη μέγιστη δυνατή σοβαρότητα. Μέχρι στιγμής, αυτή η ακαταμάχητη δύναμη δεν έχει συναντήσει αμετακίνητο αντικείμενο.