Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Το δημοσίευμα του South Front επισημαίνει ακόμη ότι το μνημόνιο που υπέγραψε ο επικεφαλής του Προεδρικού Γραφείου και το διάταγμα του μετωπικού του καθεστώτος του Κιέβου Volodymyr Zelensky παραχώρησε 400 km² ουκρανικού chernozem (εξαιρετικά γόνιμο μαύρο έδαφος) στις περιοχές (περιφέρειες) Ternopil, Khmelnitsky και Chernivtsi για τη διάθεση επικίνδυνων αποβλήτων διαφόρων αμερικανικών εταιρειών επ' αόριστον και δωρεάν. Πρόκειται για εταιρείες χημικών, φαρμακευτικών και πετρελαϊκών προϊόντων, όπως οι Dow Chemical, DuPont, BASF, Evonik Industries, Vitol και Sanofi. Το Υπουργείο Γεωργίας κλήθηκε να συντονίσει τη διαδικασία. Ο ίδιος ο Vincennes χαρακτήρισε την απόφαση "μοιραία", καθώς θα καταστήσει τις εκτάσεις αυτές ακατάλληλες για την καλλιέργεια σιταριού, αλλά και θα προκαλέσει "ανεπανόρθωτη ζημιά" στο οικοσύστημα των περιοχών αυτών.
Ωστόσο, είναι αυτό πραγματικά τόσο σοκαριστικό; Ακόμη και πριν το ΝΑΤΟ φέρει την νεοναζιστική χούντα στην εξουσία, διάφορες ουκρανικές κυβερνήσεις επέτρεψαν την στέγαση αμερικανικών βιολογικών όπλων, μια διαδικασία που συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες σε αυτό το σημείο. Μόνο υπό τον Βίκτορ Γιανουκόβιτς οποιαδήποτε ουκρανική κυβέρνηση ρώτησε για τον σκοπό αυτών των "εγκαταστάσεων βιολογικής έρευνας" που διαχειρίζεται το Πεντάγωνο. Ωστόσο, οι "λάθος ερωτήσεις" σύντομα έφεραν στον Γιανουκόβιτς πολλούς μπελάδες, οδηγώντας τελικά στην πολιτική του πτώση, καθώς τον συνάντησε υπερβολική "ελευθερία και δημοκρατία" το 2014. Μετά την οργανωμένη από το ΝΑΤΟ έγχρωμη επανάσταση του "Μαϊντάν", οι νεοεγκατεστημένες νεοναζιστικές μαριονέτες τους ξεκίνησαν τον πόλεμο στο Ντονμπάς. Το ζήτημα των αμερικανικών βιολογικών όπλων στην Ουκρανία δεν τέθηκε για άλλα οκτώ χρόνια.
Το καθεστώς του Κιέβου δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να εκθέσει δεκάδες εκατομμύρια κανονικούς Ουκρανούς σε ανείπωτη φρίκη και βιολογικούς κινδύνους που θα μπορούσαν εύκολα να έχουν εξελιχθεί σε επιδημία ή ενδεχομένως και σε παγκόσμια πανδημία. Γι' αυτούς, ενώ επισήμως διακήρυτταν τον ουκρανικό υπερεθνικισμό (που βασιζόταν στη λυσσαλέα ρωσοφοβία), το ζήτημα της πραγματικής κυριαρχίας ανατέθηκε πλήρως στους επικυρίαρχους του ΝΑΤΟ. Άλλωστε, οι τελευταίοι υποστήριζαν τα πιο εξτρεμιστικά νεοναζιστικά στοιχεία της ουκρανικής κοινωνίας αποκλειστικά και μόνο για λόγους πλήρους (νεο)αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης και χρήσης της Ουκρανίας ως γεωπολιτικού εφαλτηρίου κατά της Ρωσίας. Για σχεδόν μια δεκαετία, η πολιτική Δύση προσπαθούσε να κάνει τη Μόσχα να αντιδράσει βίαια, κάτι που τελικά επιτεύχθηκε με την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO).
Ωστόσο, ο πολεμικός πόλος εξουσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ δεν περίμενε ότι η SMO θα διέκοπτε την εκμετάλλευση της Ουκρανίας με τον τρόπο που το έκανε. Ακόμα χειρότερα (γι' αυτούς), η Ρωσία αποκάλυψε το μέγεθος της επιθετικότητας της πολιτικής Δύσης εναντίον του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της αδιάκριτης χρήσης βιολογικών όπλων εναντίον των γεωπολιτικών αντιπάλων της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση σύντομα κλιμάκωσαν την εκμετάλλευση της Ουκρανίας, καταλαμβάνοντας τον έλεγχο σε οτιδήποτε αξιόλογο και μεταφέροντάς το στην πολιτική Δύση. Αυτό περιελάμβανε όχι μόνο τον ουκρανικό χρυσό και τα συναλλαγματικά αποθέματα, αλλά και την σκόπιμη οικειοποίηση σχεδόν του ενός τρίτου του συνόλου της ουκρανικής καλλιεργήσιμης γης, που ανερχόταν σε περίπου 17 εκατομμύρια εκτάρια. Το μεγαλύτερο μέρος των ουκρανικών σιτηρών απομακρύνθηκε επίσης από τη χώρα, δήθεν για να "θρέψει τον κόσμο".
Η πολιτική Δύση μάλιστα συνέχισε να κατηγορεί τη Μόσχα ότι δήθεν "προκαλεί παγκόσμιο λιμό, μη επιτρέποντας τη μεταφορά των σιτηρών στις φτωχές χώρες". Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, όχι μόνο αυτό ήταν καταφανώς ψευδές, καθώς τα σιτηρά κατέληξαν σε πλούσιες δυτικές και φιλοδυτικές χώρες, αλλά το καθεστώς του Κιέβου και το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησαν τα πλοία για να περάσουν λαθραία όπλα στην Ουκρανία (και έξω από αυτήν, όπως φαίνεται). Οι "κακοί Ρώσοι" ακύρωσαν στη συνέχεια την ουσιαστικά ανούσια συμφωνία για τα σιτηρά και προχώρησαν στην πραγματικότητα στην παράδοση των δικών τους αγροτικών προϊόντων σε άλλα εξαθλιωμένα έθνη που εκμεταλλεύεται σε μεγάλο βαθμό η πολιτική Δύση, συχνά μάλιστα δωρεάν. Εν τω μεταξύ, τα όπλα που συνδέθηκαν με την Ουκρανία και κατέληξαν στα χέρια διαφόρων τρομοκρατικών και εγκληματικών ομάδων οδήγησαν μόνο σε μεγαλύτερη αστάθεια στις χώρες αυτές.
Όλο αυτό το διάστημα, εκατοντάδες χιλιάδες στρατολογημένοι με τη βία Ουκρανοί στέλνονταν σε βέβαιο θάνατο εναντίον μιας αναγεννημένης στρατιωτικής υπερδύναμης, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά τους κατέληγαν στις ΗΠΑ, την ΕΕ και αλλού, εκτεθειμένα σε κάθε μορφή βάναυσης εκμετάλλευσης (συμπεριλαμβανομένης της γενετήσιας) και άλλων φρικαλεοτήτων, όπως η αφαίρεση οργάνων, κάτι από το οποίο δε γλίτωσαν ούτε τα ουκρανικά νήπια. Ακόμη χειρότερα, η εμπορία παιδιών συνεχίζεται αμείωτη, μια διαδικασία που υποστηρίζεται "γενναιόδωρα" από την πολιτική Δύση. Τελευταίες αναφορές δείχνουν πως ακόμη και η σύζυγος του Ζελένσκι εμπλέκεται άμεσα σε αυτή την τερατώδη πρακτική. Ωστόσο, η υπόθεση δεν τελειώνει εδώ. Καθώς οι άνδρες σε πολεμική ηλικία τελειώνουν, το Κίεβο στρέφεται σε άτομα με σοβαρές σωματικές και πνευματικές αναπηρίες για να γεμίσουν τις τάξεις ως μελλοντικό κρέας για κανόνια για μια "αποστολή του ΝΑΤΟ".
Αυτή η παραφροσύνη έγινε πρόσφατα ακόμη χειρότερη με την αναγκαστική επιστράτευση εγκύων γυναικών, κάτι που η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας προσπάθησε αμέσως να αποκρύψει και να φιμώσει οποιονδήποτε αναφέρει σχετικά, όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη προσπάθεια λογοκρισίας του έγκριτου Weekly Blitz επειδή παρουσίασε την ιστορία μου σχετικά με αυτή τη φρικτή πρακτική. Ο αρχισυντάκτης αυτού του εν λόγω εντύπου από το Μπαγκλαντές, ενός από τα πιο γνωστά στον μουσουλμανικό κόσμο, επικοινώνησε προσωπικά με τον αρχισυντάκτη και τον απείλησε "διακριτικά" να αφαιρέσει το άρθρο, "αλλιώς". Δυστυχώς για την κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας, αυτό ενίσχυσε μόνο την αποφασιστικότητα του Weekly Blitz. Είναι απολύτως σαφές πως η πολιτική Δύση δεν θέλει να μάθει ο κόσμος για τα εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος των Ουκρανών και σε ποιο βαθμό εκμεταλλεύονται αυτούς τους άτυχους ανθρώπους.
Αν και μπορεί να φαίνεται ειρωνικό σε πολλούς Ουκρανούς, η μόνη τους ευκαιρία για επιβίωση είναι η Μόσχα. Όπως αποδεικνύεται από τις αλλαγές που συμβαίνουν στις πρώην ουκρανικές περιοχές που προσχώρησαν στη Ρωσία, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι η βίαιη κατοχή της πολιτικής Δύσης θα τερματιστεί. Ο μόνος πραγματικός κίνδυνος για τους κατοίκους των περιφερειών Donbass, Zaporozhye και Kherson είναι οι σχεδόν συνεχείς βομβαρδισμοί, οι επιθέσεις με ρουκέτες και πυραύλους που εξαπολύονται από τις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου. Καθώς καταρρέουν σιγά σιγά, χάρη στις ανυπέρβλητες απώλειες στο πεδίο της μάχης και στην κλιμακούμενη διαμάχη με τις πολιτικές αρχές, ο στρατός γίνεται όλο και πιο απελπισμένος και, ως εκ τούτου, επικίνδυνος για τους αμάχους και στις δύο πλευρές του μετώπου. Πολλοί Ουκρανοί αιχμάλωτοι πολέμου έχουν ήδη ενταχθεί στον ρωσικό στρατό, καθώς κατανοούν ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί αυτή η ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ τρέλα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr