Η Ουάσινγκτον δεν ξέρει τι να κάνει με το Κίεβο, οπότε ο Ζελένσκι θα παραμείνει στην εξουσία
president.gov.ua
Τον Οκτώβριο φάνηκε ότι οι ημέρες του Βολοντιμίρ Ζελένσκι ως προέδρου ήταν μετρημένες. Το περιοδικό Time και άλλα δημοσιεύματα κατηγορούσαν τον ηγέτη της Ουκρανίας πως ευθύνεται για τις αποτυχίες στο μέτωπο. Τον περιέγραφαν ως έχοντα χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, απρόθυμο να διαπραγματευτεί, με όλο και πιο δικτατορικές και ναρκισσιστικές τάσεις κ.ο.κ. Προηγουμένως, ορισμένες εξέχουσες προσωπικότητες στη Δύση είχαν τονίσει την ανάγκη να διεξαχθούν προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία ακριβώς στην ώρα τους - το Μάρτιο του 2024. Αυτό αναφέρθηκε από τον Αμερικανό γερουσιαστή Λίντσεϊ Γκράχαμ, ο οποίος επισκέφθηκε το Κίεβο στις αρχές του φθινοπώρου.
Του Σεργκέι Πολετάεφ, συνιδρυτή και συντάκτη του προγράμματος Vatfor - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Τώρα, παρά το γεγονός ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνεχίζουν να δημοσιεύουν ιστορίες σχετικά με τη θλιβερή κατάσταση των πραγμάτων στην Ουκρανία, φαίνεται πως ο Ζελένσκι θα παραμείνει στην εξουσία. Στις αρχές Νοεμβρίου, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι το ουκρανικό σύνταγμα επιτρέπει στη χώρα να ακυρώσει τις εκλογές και, στις 30 Νοεμβρίου, όλες οι παρατάξεις και οι ομάδες του ουκρανικού κοινοβουλίου συμφώνησαν πως οι εκλογές θα πρέπει να αναβληθούν για όσο διάστημα παραμένει σε ισχύ ο στρατιωτικός νόμος, καθώς και για επιπλέον έξι μήνες μετά την άρση του.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι αυτό το αποτέλεσμα της επιδέξιας πολιτικής του Ζελένσκι ή μια παγίδα στην οποία έπεσε οικειοθελώς; Ή, αλλιώς, είναι μια ένδειξη της πολιτικής παράλυσης της Ουάσινγκτον στο ουκρανικό μέτωπο;
Μετα-Azov λήθαργος
Πριν από ένα χρόνο, έχοντας εμπιστοσύνη στην παντοδυναμία τους, η Ουκρανία και η Δύση προέβλεπαν την αναπόφευκτη ήττα της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης. Ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι προσωποποίησε αυτή την εμπιστοσύνη, η οποία κορυφώθηκε με την αντεπίθεση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων (AFU) προς την κατεύθυνση της Αζοφικής Θάλασσας. Ωστόσο, η αποτυχία των AFU το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του τρέχοντος έτους δεν ήταν απλώς μια στρατιωτική ήττα - κατέδειξε την αποτυχία ολόκληρης της μετασοβιετικής πολιτικής της Ουκρανίας, η οποία υποστηρίχθηκε ενεργά από τη Δύση.
Μετά από ένα τέτοιο φιάσκο, θα πίστευε κανείς ότι η Ουκρανία θα ήθελε να αλλάξει ηγεσία. Γιατί, λοιπόν, ο Ζελένσκι παραμένει στη θέση του;
Φαίνεται πως η πιο προφανής απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι και η πιο πιθανή - η Δύση δεν ξέρει τι να κάνει. Για να αντικαταστήσει ένα νέο πρόσωπο τον Ζελένσκι, η Ουκρανία χρειάζεται μια νέα στρατηγική, την οποία δεν έχει. Οι δυτικές ελίτ που τα έδωσαν όλα στην απατηλή ιδέα της στρατιωτικής ήττας της Ρωσίας βρίσκονται τώρα σε αδιέξοδο και αντιμετωπίζουν ένα σωρό νέα προβλήματα: τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, τα ακροδεξιά κόμματα που κερδίζουν υποστήριξη στην Ευρώπη και την πολιτική παράλυση ενόψει των αμερικανικών εκλογών. Εξάλλου, κανείς δεν είναι απολύτως βέβαιος ότι ο Τζο Μπάιντεν, η υγεία του οποίου επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, θα μπορέσει να διεκδικήσει άλλη μια θητεία.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Ουάσινγκτον δεν έχει ανάγκη τις ουκρανικές εκλογές ως τέτοιες, απλώς χρειάζεται να κρατήσει σφιχτά το Κίεβο. Είναι αλήθεια πως ο Ζελένσκι άρχισε να ξεφεύγει από τον έλεγχο - φανταζόταν τον εαυτό του ως μεγάλο στρατιωτικό διοικητή, έχασε το μυαλό του και άρχισε να ξεσπάει δημόσια, όπως στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο. Οι ΗΠΑ κατανοούν ότι κάτι πρέπει να γίνει, καθώς ένας ψυχικά ανισόρροπος αρχηγός κράτους είναι επικίνδυνος και απρόβλεπτος.
Ωστόσο, μέχρι στιγμής, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δεν μπορεί να ενορχηστρώσει μια αλλαγή εξουσίας στην Ουκρανία, ιδίως από την στιγμή που η "πριμαντόνα" της Ουκρανίας αρνείται να εγκαταλείψει την σκηνή.
Ελλείψει σαφούς στρατηγικής, η διατήρηση του Ζελένσκι στο αξίωμα μοιάζει με το μικρότερο από τα δύο κακά - αν ξεσπάσει πολιτικό χάος στην Ουκρανία, αυτό θα επηρεάσει αναπόφευκτα τα ποσοστά των Δημοκρατικών στις επερχόμενες εκλογές, αλλά αν όλα παραμείνουν ως έχουν, το ζήτημα θα μπορούσε να περάσει προς το παρόν κάτω από το χαλί. Επιπλέον, αν η σημερινή κυβέρνηση καταφέρει να πείσει το Κογκρέσο να εγκρίνει ένα ελάχιστο πακέτο βοήθειας για την Ουκρανία, θα θεωρήσει πως η δουλειά της έχει γίνει.
Η κουτσή πάπια
Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη σημαντική πτυχή. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Δύση συνειδητοποιούν ότι το επόμενο έτος θα είναι πολύ πιο δύσκολο για το Κίεβο. Οι συνέπειες των μοιραίων αποφάσεων που έλαβε ο Ζελένσκι τα τελευταία δύο χρόνια θα γίνουν πλήρως εμφανείς - από την άρνηση σύναψης ειρηνευτικής συμφωνίας στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι την ανούσια μάχη για το Μπαχμούτ, την αποτυχημένη αντεπίθεση και άλλες μάχες που είχαν ως αποτέλεσμα βαριές απώλειες.
Ο Ζελένσκι ήταν αυτός που "ενσάρκωσε" αυτές τις αποφάσεις και πολλοί θέλουν να υποστεί τις συνέπειες, ώστε όλη η αρνητικότητα να θαφτεί μαζί με τον πρόεδρο όταν αυτός κατέβει στον πολιτικό τάφο. Αλλά, προς το παρόν, ενώ η Ουκρανία μπορεί ακόμη να πολεμήσει, η Δύση θέλει να πολεμήσει με τον Ζελένσκι επικεφαλής.
Από αυτή την άποψη, ο σημερινός πρόεδρος της χώρας ακολουθεί το δρόμο των προκατόχων του - έχει γίνει παράδοση στην Ουκρανία να φορτώνουν όλες τις ενοχές στον ηγέτη και στη συνέχεια να τον σπρώχνουν στη λήθη. Αυτό σημαίνει ότι σύντομα, όλοι στην Ουκρανία μπορεί να ενωθούν εναντίον του Ζελένσκι. Ακόμη και το ίδιο του το κόμμα εμπλέκεται στο παιχνίδι. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο επικεφαλής της παράταξης Υπηρέτης του Λαού Νταβίντ Αρακάμια παραδέχθηκε ότι, τον Μάρτιο του 2022, το Κίεβο είχε την ευκαιρία να συνάψει μια ειρηνευτική συμφωνία με πολύ ευνοϊκούς όρους και χωρίς να χυθεί τόσο αίμα - με άλλα λόγια, κατηγορούσε τον Ζελένσκι πως απέτυχε να διασφαλίσει την ειρήνη.
Η σύγκρουση μεταξύ του προέδρου και της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας αυξάνεται επίσης - σε διάφορες συνεντεύξεις και άρθρα, ο αρχηγός της AFU, Valery Zaluzhny, έχει ουσιαστικά παραδεχθεί ότι ο στρατός της Ουκρανίας βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση και έχει καταστήσει σαφές πως ευθύνεται η ανάμειξη του Zelensky στα στρατιωτικά ζητήματα. Η κατηγορία αυτή είναι αρκετά σοβαρή, δεδομένου ότι οι AFU έχουν την πλήρη υποστήριξη της ουκρανικής κοινωνίας και ο Zaluzhny, ο οποίος δεν φοβάται να πει την αλήθεια, μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δημοτικότητα του στρατού για να ενισχύσει τη δική του δημοτικότητα.
Άλλα ουκρανικά πολιτικά πρόσωπα έχουν επίσης βγει από την σκιά και έχουν προσεγγίσει τη Δύση. Ο Ζελένσκι, ωστόσο, προσπαθεί να ματαιώσει τέτοιες προσπάθειες. Για παράδειγμα, το πρωί της Παρασκευής έγινε γνωστό ότι ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Πιοτρ Ποροσένκο, ο οποίος φέρεται να πήγαινε στην Ουάσινγκτον για να συναντηθεί με το νέο πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, δεν του επετράπη η έξοδος από τη χώρα. Όπως και να 'χει, φαίνεται πως ολόκληρη η ουκρανική beau monde είναι έτοιμη για τη νέα πολιτική σεζόν, η οποία μπορεί να διαρκέσει από έξι μήνες έως δύο χρόνια και πιθανότατα θα καταλήξει στην ήσυχη (ή ίσως όχι και τόσο ήσυχη) παραίτηση του Ζελένσκι και σε ένα διάδοχο που θα υποσχεθεί να τα διορθώσει όλα και να καθαρίσει τους "στάβλους του Αυγεία" της Ουκρανίας.
Ίσως ο νέος πρόεδρος να συμφωνήσει ακόμη και σε μια εκεχειρία, και η ουκρανική κοινωνία, κουρασμένη από τον πόλεμο, θα αποδεχτεί αυτό το γεγονός - ίσως χωρίς ενθουσιασμό, αλλά με έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Και τότε, όλα θα επανέλθουν στην κανονικότητα, και η Ουκρανία θα ευημερήσει και σίγουρα θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο
Όλες αυτές οι ονειροπολήσεις, ωστόσο, είναι μη ρεαλιστικές, καθώς αγνοούν πλήρως τη θέση της Ρωσίας. Για κάποιο λόγο, η Ουκρανία θεωρεί τη Ρωσία ως μια παθητική οντότητα που θα δεχτεί σιωπηλά οποιαδήποτε πρόταση -όπως να συμφωνήσει σε μια εκεχειρία χωρίς δεσμεύσεις από την πλευρά της Ουκρανίας, να παγώσει τη σύγκρουση ή να επιτρέψει στην Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Η Ρωσία, ωστόσο, θα συμφωνήσει σε τέτοιους όρους μόνο εάν εξαντληθεί το στρατιωτικό της δυναμικό και δεν είναι σε θέση να συνεχίσει να πολεμά. Τα επόμενα ένα ή δύο χρόνια, ένα τέτοιο σενάριο είναι εξαιρετικά απίθανο. Αντιθέτως, το πιθανότερο είναι ότι ο στρατός της Ρωσίας θα βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση για την εκστρατεία του 2024, ενώ οι δυνάμεις της Ουκρανίας θα συνεχίσουν να αποδυναμώνονται.
Κανείς δεν γνωρίζει αν αυτό θα είναι αρκετό για να νικήσει πλήρως την Ουκρανία το επόμενο έτος, αλλά ορισμένοι έξυπνοι Ουκρανοί εμπειρογνώμονες έχουν ήδη πει πως η χώρα δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει ακόμη και τον τρέχοντα πόλεμο φθοράς.
Αυτό σημαίνει ότι ο διάδοχος του Ζελένσκι δεν θα κληρονομήσει απλώς κάποια "αρνητικότητα", η οποία θα μπορούσε να παραμεριστεί με τη βοήθεια της πολιτικής χειραγώγησης - θα αναλάβει μια χώρα σε καταστροφική κατάσταση. Και αυτή η εθνική καταστροφή θα ρίξει και τις σημερινές πολιτικές ελίτ της Ουκρανίας, οι οποίες ελπίζουν να επωφεληθούν από τα λάθη του Ζελένσκι.
Ίσως τότε, η Ουκρανία να κυβερνηθεί επιτέλους από ηγέτες που ενδιαφέρονται για τη χώρα τους - που θέλουν να σώσουν ό,τι έχει απομείνει από αυτήν, να υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα, όχι τα δυτικά, και που θα σταματήσουν να μετατρέπουν την Ουκρανία σε "αντι-Ρωσία".